Ξεκινάμε τη σινεφίλ περιήγηση στα νησιά του Αιγαίου παρουσιάζοντας την Αντίπαρο μέσα από το «Suntan» του Αργύρη Παπαδημητρόπουλου.

Πού να αρχίσει κανείς και πού να τελειώσει μιλώντας για Αιγαίο. Εκεί έχουμε περάσει τα καλύτερα καλοκαίρια μας και θα διηγούμαστε αυτές τις ιστορίες για χρόνια και εκεί βρίσκονται και οι καλύτερες μελλοντικές διακοπές μας. Ίσως ο βασικός λόγος που αγαπάμε το καλοκαίρι στην Ελλάδα να είναι αυτές οι μέρες που θα φύγουμε για κάποιο νησί. Τα ηλιοβασιλέματα σαν πίνακες ζωγραφικής και οι μαγικές χαραυγές, οι απέραντες αμμουδιές και οι δύσβατες παραλίες που σε αποζημιώνουν για μια ζωή με τη θέα, η χώρα που αντικρίζεις από μακριά φτάνοντας με το πλοίο με μια μοναδική περιπέτεια να ξανοίγεται μπροστά σου, η ελευθερία, τα ξενύχτια, οι παρέες και τόσα άλλα πράγματα που αν αρχίσουμε να τα απαριθμούμε ένα προς ένα δε θα τελειώσουμε ποτέ.

Όλα τα παραπάνω όμως μπορούν να γυρίσουν εντελώς ανάποδα αν γίνουν εμμονή και ξεκινήσεις τις διακοπές σου με νοοτροπία ότι πρέπει να ζήσεις τα πάντα εδώ και τώρα. Κακά τα ψέματα, αφήνοντας πίσω τα καλοκαίρια της σχολής και εφόσον έχεις μια σταθερή δουλειά, ξεκινάς έχοντας στη διάθεσή σου περιορισμένο χρόνο να κάνεις όσα θέλεις. Και αν έχεις απωθημένα από προηγούμενα χρόνια, το αποτέλεσμα όχι μόνο δεν είναι χαλαρωτικό και διασκεδαστικό για εσένα, αλλά μπορεί να αποδειχθεί ψυχολογικά εξοντωτικό. Σε αυτή την πλευρά του καλοκαιριού επικεντρώνεται το «Suntan» του Αργύρη Παπαδημητρόπουλου, το οποίο κυκλοφόρησε φέτος και μας έδειξε μια διαφορετική πλευρά του ελληνικού καλοκαιριού και της Αντιπάρου.

Από τη μία βρίσκεται μια παρέα cool 20άρηδων που θέλουν να το ζήσουν και πράγματι το ζουν και από την άλλη ο Κωστής (Μάκης Παπαδημητρίου), ένας γιατρός λίγο μετά τα 40 που δεν έχει ζήσει τη ζωή του ακριβώς όπως θέλει και έτσι στο πρόσωπο της 21χρονης Άννας βρίσκει την έξοδο από την ανυπαρξία ετών. Καθώς όμως αυτή θέλει απλά να περάσει καλά και να αξιοποιήσει τη νιότη της και αυτός απαιτεί πράγματα και γίνεται πιεστικός, οι εξελίξεις παίρνουν μια άσχημη τροπή που σε κάνει να θες να στρέψεις το βλέμμα σου μακριά από την οθόνη.

Στο πρώτο μισό η ταινία μας προϊδεάζει για το σκοτάδι που κρύβει, αλλά ταυτόχρονα δε διστάζει να τονίσει τις ομορφιές της Αντιπάρου και την έξαλλη ζωή του νησιού. Από τις παραλίες μέχρι το ελεύθερο κάμπινγκ, τα πάρτι και τη θρυλική ντίσκο La Luna, λειτουργεί και ως τουριστικός οδηγός ενός από τους πιο hip προορισμούς των τελευταίων ετών. Βέβαια, το δεύτερο μέρος είναι τόσο σκληρό που μόνο να δεις από κοντά συγκεκριμένα μέρη του νησιού δε θα θέλεις, αλλά αυτό επαφίεται στα προσωπικά κριτήρια του καθενός.

Βλέπεις το σινεμά καθαρά ως μυθοπλασία που δεν μπορεί να επηρεάσει την ιδέα σου για την πραγματικότητα; Τότε θα παραβλέψεις την ιστορία και θα μείνεις στην όμορφη ζωή της Αντιπάρου που σε περιμένει να την εξετάσεις από κοντά. Σε επηρεάζει αυτό που βλέπεις στην οθόνη και πιστεύεις πως θα νιώθεις το σκοτάδι του «Suntan» να παραμονεύει σε κάθε σου βήμα και σε κάθε βραδιά σου στην La Luna; Τότε μάλλον η Αντίπαρος δεν είναι το νησί σου, αλλά και πάλι μπορείς να πας και απλά να προσέξεις ώστε… να μη χρειαστείς ιατρική περίθαλψη (με όλο το σεβασμό προς τους γιατρούς του νησιού και στη σκληρή δουλειά που σίγουρα θα έχουν ειδικά τους καλοκαιρινούς μήνες).

Σε κάθε περίπτωση, θεωρούμε πως η Αντίπαρος είναι δικαίως μια από τις πρώτες τουριστικές επιλογές του Αιγαίου τα τελευταία χρόνια και ειδικά αν είστε κάτω από 30 είναι must να περάσετε ένα καλοκαίρι τις διακοπές σας μέσα στην ξέγνοιαστη βουή του.

ΓΙΑΝΝΗΣ ΜΟΣΧΟΣ / [email protected]