Έξι βιβλία για το τριήμερο που βρίσκεται προ των πυλών.

Η δολοφονία του σουλτάνου-Έρωτας και θάνατος στον λαβύρινθο της Πόλης του Αχμέτ Ουμίτ, Εκδόσεις Πατάκη

Ένας άντρας που επί χρόνια περιμένει την ίδια γυναίκα. Ο Μουστάκ Σερχαζίν, ο τελευταίος απόγονος της οικογένειας Σερχαζίν. Μια ζωή που θυσιάστηκε σ’ έναν υπέροχο έρωτα. Και μία φιλόδοξη γυναίκα που αφιέρωσε τη ζωή της στην οθωμανική ιστορία. Μια καριέρα γεμάτη επιτυχίες. Μία καθηγήτρια που δολοφονείται μ’ έναν χαρτοκόπτη, στου οποίου τη λαβή είναι χαραγμένη η βούλα του Μωάμεθ του Πορθητή. Μια δολοφονία με ερωτικά κίνητρα; Ή μήπως μια μηχανορραφία που τα πλοκάμια της
εκτείνονται μέχρι τον ύποπτο θάνατο του μεγάλου ηγεμόνα; Ένα ασυνήθιστο ταξίδι στην εποχή που το οθωμανικό κράτος μετατρέπεται σε αυτοκρατορία, στις ημέρες που είναι γεμάτες θριάμβους και προδοσίες. Και κατά τη διάρκεια του ταξιδιού η προαιώνια ερώτηση που διαρκώς ηχεί στα αυτιά μας:
Ιστορία είναι ό,τι βιώθηκε στο παρελθόν ή αυτά που διηγούνται οι ιστορικοί; Και ο σουλτάνος Μωάμεθ ο Πορθητής. Ο άρχοντας Μουράτ, υιός Μωάμεθ και ο άρχοντας Μωάμεθ, υιός Μουράτ, η κυριαρχία του οποίου απλώνεται σε δύο θάλασσες και δύο στεριές. Η σκιά του Δημιουργού επί της γης. Ο σουλτάνος που κυρίευσε την Κωνσταντινούπολη, ο φυσικός κληρονόμος του
Βυζαντίου· ένας ισχυρός ηγεμόνας που φλέγεται από τη λαχτάρα να δημιουργήσει ένα νέο έθνος, το οποίο αποτελείται από διαφορετικές θρησκείες, διαφορετικές γλώσσες, διαφορετικές φυλές. Έφιπποι που καλπάζουν στις απέραντες πεδιάδες. Κλαγγές σπαθιών, πολεμικές ιαχές, κραυγές τρόμου. Πόλεις που κυριεύονται η μία πίσω από την άλλη, κράτη που καταρρέουν το ένα πίσω από το άλλο, πύργοι ατελείωτοι που συνεχώς αλλάζουν χέρια. Και το πεπρωμένο που δεν αλλάζει ποτέ. Ο άνθρωπος που
πίνει το ηδύποτο του θανάτου. Και ο ύποπτος θάνατος του Μωάμεθ του Πορθητή. Και οι δύο πρίγκιπες γιοι του. Το παλάτι που χωρίζεται στα δύο, το κράτος που χωρίζεται στα δύο και ο λαός που δεν ξέρει τίποτε απ’ όλα αυτά. Και καθώς διαρκεί ο αιματηρός αλληλοσπαραγμός των δύο πριγκίπων, το νεκρό σώμα του σουλτάνου που λησμονιέται σ’ ένα δωμάτιο του παλατιού…

Η νοσηλεύτρια του Ανδρέα Μηλιού, Εκδόσεις Γαβριηλίδης

Μυθοπλασία και πραγματικότητα συνυφαίνονται στον αργαλειό της Αλεξάνδρειας, στα τελευταία χρόνια της ακμής της, στα τέλη της δεκαετίας του ’40 και στις αρχές της δεκαετίας του ’50. Μια νεαρή Ελληνοκύπρια νοσηλεύτρια αγνοεί προκλητικά τις εξουσιαστικές δομές της κοινωνίας και σπάει τα δεσμά των κοινωνικών προκαταλήψεων που ήθελαν τη γυναίκα καλή μητέρα και νοικοκυρά. Στα είκοσι δύο της χρόνια απαρνιέται την οικογενειακή θαλπωρή και ταξιδεύει στο άγνωστο: στη λαμπερή Αλεξάνδρεια. Κόντρα στους νόμους της αραβικής συντηρητικής κοινωνίας, καταφέρνει μέσα σε λίγα χρόνια να γίνει διευθύνουσα του νοσοκομείου όπου στεγάζεται η βασιλική κλινική. Με διαβατήριο την εμπιστοσύνη της βασιλικής οικογένειας, μπαινοβγαίνει στο Παλάτι και ¬γίνεται αυτόπτης μάρτυρας γεγονότων που δεν τα έχει καταγράψει η Ιστορία. Παράλληλα, ένας παράφορος έρωτας με Έλληνα επιχειρηματία της Αλεξάνδρειας θα στιγματίσει για πάντα τη ζωή της, που εξελίχτηκε σε τέσσερις ηπείρους, ακολουθώντας τροχιά παραμυθιού. Ένα μυθιστόρημα εποχής που γοητεύει και σε ταξιδεύει στη στρατόσφαιρα του χρόνου. Ένα ονειρικό οδοιπορικό μιας αξιοζήλευτης καριέρας που θα ήθελε να κάνει κάθε σύγχρονη γυναίκα.

Γράφοντας σε μια ξένη γλώσσα της Etel Adnan, Εκδόσεις Άγρα

«Οι γλώσσες ξεκινούν από το σπίτι. Θα αρχίσω λοιπόν να διηγούμαι πώς από την παιδική μου ηλικία βρέθηκα ανάμεσα σε πολλές γλώσσες και πώς μπόρεσε να με αγγίξει η χρήση των γλωσσών που κανονικά δεν θα έπρεπε να μιλάω ή να χρησιμοποιώ για να γράφω ποίηση. Θα δώσω κάποιες πληροφορίες σχετικές με την οικογένειά μου και τα μπερδέματά της με το θέμα.
» Η μητέρα μου ήταν Ελληνίδα, Σμυρνιά, όταν η Σμύρνη πριν από τον Πρώτο Παγκόσμιο πόλεμο ήταν κατά κύριο λόγο ελλη­νική πόλη, μια ελληνόφωνη κοινότητα μέσα στην Οθωμανική Αυτοκρατορία. Ο πατέρας μου ήταν Άραβας, γεννημένος στη Δαμασκό, στη Συρία. Στα δώδεκα χρόνια του μπήκε στη Στρα­τιωτική Ακαδημία της Κωνσταντινούπολης, την επονομαζόμενη Σχολή Πολέμου. Ήταν προς τα τέλη του 19ου αιώνα. Η Δαμα­σκός ανήκε στην Οθωμανική Αυτοκρατορία.
» Τί μπορώ να πω για το γεγονός ότι δεν χρησιμοποιώ τη μητρική μου γλώσσα και δεν έχω το πιο σημαντικό συναίσθημα που πρέ­πει να έχει ένας συγγραφέας, το συναίσθημα της άμεσης επικοι­νωνίας με το κοινό του; Είναι σαν να με ρωτούν τί θα ήμουν εάν ήμουν κάποια άλλη. Σε τέτοιου είδους ερωτήματα δεν υπάρχουν απαντήσεις. Υπάρχει ένας συνεχώς αυξανόμενος αριθμός συγ­γραφέων που χρησιμοποιούν μια διεθνή γλώσσα, τα αγγλικά για παράδειγμα, που χρησιμοποιούν δηλαδή μιαν άλλη από τη δική τους γλώσσα εξαιτίας της ιστορίας ή λόγω της εξορίας ή από καθαρά προσωπική τους επιλογή.
» Μήπως αισθάνομαι εξόριστη; Ναι, έτσι είναι. Αλλά αυτό ξεκι­νάει από πολύ παλιά, διήρκεσε τόσο πολύ που έγινε δεύτερή μου φύση, και δεν μπορώ να πω ότι έχω υποφέρει πολύ συχνά από αυτό. Υπάρχουν μάλιστα στιγμές που είμαι ευτυχισμένη. Ένας ποιητής είναι πάνω από όλα η ανθρώπινη φύση στην πιο αγνή της κατάσταση. Να γιατί ένας ποιητής είναι τόσο ανθρώπινος όπως μια γάτα είναι μια γάτα ή μια κερασιά κερασιά. Όλα τα υπόλοιπα έπονται. Όλα τα υπόλοιπα μετράνε αλλά καμιά φορά και δεν μετράνε καθόλου. Οι ποιητές ριζώνουν βαθιά στη γλώσσα και υπερβαίνουν τη γλώσσα.»

Η ρωγμή των 7:45 μ.μ. Και άλλες ιστορίες του Βασίλη Κατσικονούρη, Εκδόσεις Καστανιώτη

Ήταν 7:15 μ.μ. μιας Τετάρτης του Απρίλη του 20…, όταν ο καθηγητής Ιάσων λούστηκε από ένα υπερφυσικό φως, καθώς δίδασκε το μάθημα της Φυσικής στην τάξη Β1. Ο μοναχικός καθηγητής Ιάσων ανακαλύπτει ένα παράξενο παράθυρο βιτρό σε μία ξεχασμένη αίθουσα του σχολείου του. Ένας σαραντάρης νιώθει ότι τα όνειρα και οι αναμνήσεις του χάνουν τα πρίμα τους σαν γέρικες κασέτες, και το περιεχόμενο ακούγεται μουντό. Στην πλατεία Βάθης φέγγουν τα φώτα από το νυχτερινό γυμνάσιο· οι μαθητές αμίλητοι, με χέρια σκληρά και φαγωμένα. Στη λαϊκή ένας τσαντάκιας πιάνεται και παρακαλεί να μην το μάθει η μάνα του. Μακριά στο Βισμπάντεν οι Γερμανοί μαθαίνουν τον Μητροπάνο σε ένα βράδυ και πίσω στην Ομόνοια νοσταλγίες περασμένες από Φώτοσοπ. Αθήνα, νύχτα, η ώρα τρεις, χιονόνερο, αλλά ο Ντίνος βλέπει χιονόνειρο. Ιστορίες. Παραλίγο. Και ιστορίες για το παραλίγο. Σαν μια ρωγμή που λίγο ανοίγει και ύστερα κλείνει, κι ανάμεσα να διαρρέει η ζωή. Σαν ανάμνηση να φεύγει, αλλά και να ξανάρχεται. Σαν υπόμνηση…

Η κουκουβάγια του Samuel Bjork, Εκδόσεις Διόπτρα

Ο επικεφαλής του Τμήματος Ανθρωποκτονιών, Χόλγκερ Μουνκ, και η ατίθαση, μελαγχολική συνεργάτιδά του, Μία Κρούγκερ, είναι εντελώς απροετοίμαστοι για τη φρίκη με την οποία θα έρθουν αντιμέτωποι...Είναι Οκτώβριος. Ο χειμώνας έχει ήδη απλωθεί σαν γκρίζο παγωμένο πέπλο πάνω από την πόλη, πάνω από την ειδυλλιακή εξοχή – και πάνω από το γυμνό σώμα του δεκαεφτάχρονου κοριτσιού, που έχει δολοφονηθεί και έχει τοποθετηθεί ευλαβικά σε ένα στρώμα από φτερά κουκουβάγιας, με μια ξανθιά περούκα και ένα λουλούδι στο στόμα, περιτριγυρισμένη από κεριά. Ο επικεφαλής του Τμήματος Ανθρωποκτονιών, Χόλγκερ Μουνκ, και η ατίθαση, μελαγχολική συνεργάτιδά του, Μία Κρούγκερ, είναι εντελώς απροετοίμαστοι για τη φρίκη με την οποία θα έρθουν αντιμέτωποι. Αυτό που συμβαίνει είναι πέρα από κάθε φαντασία – είναι έργο ενός παρανοϊκού εγκεφάλου.
Ο δολοφόνος πρέπει να βρεθεί. Άμεσα. Γιατί αλλιώς… θα το ξανακάνει.

Το βιβλίο της Άιβι, της Έιμι Ένγκελ, Εκδόσεις Ψυχογιός 

Για ποιον λόγο θα σκότωνες; Λίγοι κατάφεραν να επιζήσουν από τον πυρηνικό πόλεμο που ξεκλήρισε τις Ηνωμένες Πολιτείες. Η διεκδίκηση της εξουσίας, όμως, από τους Λάτιμερ και τους Γουέστφαλ χώρισε τη μικρή ομάδα σε δύο στρατόπεδα και προκάλεσε συγκρούσεις· οι δεύτεροι ηττήθηκαν. Πενήντα χρόνια αργότερα η ειρήνη διατηρείται με τους υποχρεωτικούς γάμους ανάμεσα στα κορίτσια της χαμένης πλευράς και τα αγόρια της νικήτριας. Φέτος είναι η σειρά μου να παντρευτώ. Με λένε Άιβι Γουέστφαλ και η αποστολή μου είναι απλή: να σκοτώσω τον γιο του προέδρου και μελλοντικό σύζυγό μου ώστε να πάρει η οικογένειά μου την εξουσία. Όμως, ο Μπίσοπ Λάτιμερ είτε είναι πολύ ταλαντούχος ηθοποιός είτε απέχει από το σκληρό αγόρι για το οποίο με είχαν προειδοποιήσει οι δικοί μου. Μάλιστα, μπορεί να είναι ο μοναδικός άνθρωπος στον κόσμο που με καταλαβαίνει. Δυστυχώς, δεν υπάρχει τρόπος να ξεφύγω από τη μοίρα μου. Ο Μπίσοπ πρέπει να πεθάνει. Και εγώ είμαι αυτή που πρέπει να τον σκοτώσει…