…κοιμάσαι με τα μάτια ανοιχτά. Ναι, ακόμα και αυτό μπορεί να συμβεί σε κάποιον που ζει και αναπνέει για τον καφέ.

Άλλοι το λένε ρόφημα, εγώ το λέω εμμονή. Άλλοι επιμένουν ότι «έναν καφέ το πρωί θα τον έπινα», εγώ λέω «μη μου μιλάτε πριν πιω καφέ». Τι μας δείχνει αυτό; Ότι ο καφές είναι μια εξάρτηση. Και θα ξέρεις ότι είσαι εθισμένος στον καφέ:

Όταν αρνείσαι να πεις καλημέρα, πριν πιάσεις στα χέρια σου την πρωινή σου κούπα.

Όταν έχεις…πρωινή κούπα, από την οποία πίνεις (εννοείται) μόνο εσύ. Σε εξαιρετικές περιπτώσεις εμμονής υπάρχει η απογευματινή κούπα και η κούπα του σαββατοκύριακου, που είναι σαφώς μεγαλύτερη από την καθημερινή πρωινή, γιατί έχεις χρόνο να πιείς περισσότερο καφέ.

Όταν ο απλός καφές δε σου «λέει» τίποτα πια. Αν δεν είναι διπλός, είναι ….νεροζούμι.

Όταν έχεις ξεχάσει τι θα πει γαλλικός, γιατί αυτό δεν είναι καφές, είναι νερό με άρωμα καφέ.

Όταν πίνεις διπλή δόση από …διπλό εσπρέσο (σε μεγάλη κούπα εννοείται).

Όταν αρνείσαι να χαλάσεις τον καφέ σου με πρόσθετα τύπου γάλα και σιρόπια.

Όταν σου φαίνεται ευχάριστο να μασήσεις έναν κόκκο καφέ (έτσι για το άρωμα).

Όταν αγριεύεις, στην περίπτωση που ο σερβιτόρος τολμήσει να ρωτήσει «να το πάρω;» μιλώντας για την κούπα σας και θεωρώντας ότι έχεις τελειώσει (ενώ είναι εμφανέστατο ότι έχει μία ακόμα …τζούρα μέσα).

Όταν αναφέρεσαι στη γουλιά του καφέ ως…τζούρα.

Όταν ο μόνος κανόνας πριν από ένα σημαντικό ραντεβού είναι να βρεθείς με τον/την συνάδελφο για καφέ.

Όταν βρίσκεις μία φίλη σε ένα καφέ, για καφέ, κρατώντας στο χέρι ήδη (τι άλλο;) ένα ποτήρι με καφέ.

Όταν αφήνεις στο ποτήρι με τον καφέ (την τζούρα που λέγαμε προηγουμένως) στην άκρη σε περίπτωση που όταν γυρίσεις από το σούπερ μάρκετ, το γυμναστήριο ή τον…καφέ, θελήσεις να την πιείς.

Όταν κλείνεις ραντεβού (ακόμα και πρώτο μέχρι εκεί το θράσος) σε καφέ.
Όταν χρειάζεται ένας σπιτικός και ένας αγοραστός καφές για να …ανοίξει το μάτι (και όταν αυτοί οι δύο έχουν καταναλωθεί σε λιγότερο από 40 λεπτά).

Όταν την ταχυπαλμία λόγω καφεΐνης την αποδίδεις στο άγχος.

Όταν φτιάχνεις τον καφέ τόσο δυνατό, που κανείς δε μπορεί να πιεί.

Όταν στα μηνιαία έξοδα έχεις ξοδέψει περισσότερα χρήματα για καφέ παρά για ρούχα ή φαγητό.

Όταν κατακρίνεις φίλους και γνωστούς για τις επιλογές τους στον καφέ.

Όταν δε θυμάσαι πως ήταν η ζωή σου πριν τον καφέ.

Όταν αφού είχες κόψει τον καφέ για λίγο καιρό, πλέον σκέφτεσαι ...χαμένος χρόνος.

Όταν δε βλέπεις κανέναν νόημα στην επιλογή του φίλου/φίλης σου να πιεί…τσάι (μα τσάι;).

Όταν δεν περιμένεις καν πλέον, μέχρι να βράσει το νερό.

Όταν ακόμα και το κέικ που φτιάχνεις θέλεις να έχει γεύση καφέ (για τα ρεσώ ούτε λόγος, εννοείται άρωμα καφέ).

Όταν καταλαβαίνεις τη διαφορά μεταξύ ντεκαφεϊνέ και κανονικού καφέ.

Όταν δεν πίνεις ποτέ και για κανέναν λόγο ντεκαφεϊνέ.

Όταν στην χειρότερη περίπτωση, ξυπνήσεις το πρωί, βιάζεσαι, φτιάξεις τον καφέ, η κούπα πέσει κάτω και λερώσει τα πάντα αλλά εσύ εκνευρίζεσαι γιατί είχες πετύχει τον καφέ όπως ακριβώς τον ήθελες.

Όταν έχετε διαβάσει και απομνημονεύσει το κείμενο «Γιατί ΠΡΕΠΕΙ να πίνουμε καφέ κάθε μέρα; 11 λόγοι για να πειστείτε».

Ε, τότε μάλλον φίλε αναγνώστη πρέπει να βρεθούμε από κοντά να τα πούμε. Ραντεβού στο γνωστό καφέ λοιπόν;