Ανεξάρτητα από τη δεκαετία, τη χρονιά και την εποχή, υπάρχουν ορισμένες κλισέ φράσεις που κάθε μανούλα που σέβεται τον εαυτό της έχει ξεστομίσει στο βλαστάρι της. Και που κάθε παιδί έχει βαρεθεί ν' ακούει ακόμη και όταν κοντεύει τα 40...

-Μην βγεις έξω με βρεγμένα μαλλιά, θα πουντιάσεις…

Κλασική, χιλιοειπωμένη και διαχρονική μαμαδο-ατάκα. Το θερμοσίφωνο στα εφηβικά μας χρόνια έπαιρνε φωτιά λίγο πριν την έξοδο με τους φίλους και η μαμά καραδοκούσε για να πετάξει την ατάκα της, την ώρα που βγαίναμε από το μπάνιο με την πετσέτα αλά σεϊχης στο κεφάλι. Η παγιωμένη αντίληψη πως θα αρπάζαμε κρύωμα με φρεσκολουσμένα μαλλιά ακόμη και όταν έξω ήταν Αύγουστος (…), αποτελεί έναν ακόμη αστικό μύθο που χάνεται στον χρόνο…

-Είδες η Ελένη, τον τύλιξε τον γιατρό, όχι σαν και εσένα…

Η Ελένη τύλιξε τον γιατρό, ο Χρήστος την κόρη του βιομηχάνου, η Κατερίνα τον επιχειρηματία, ο Νίκος την κόρη του στρατηγού και πάει λέγοντας. Ο καθένας/ η καθεμιά τύλιξαν και κάποιον αξιόλογο πέρα από εμάς που μια ζωή πάμε και μπλέκουμε με χαμένους/τεμπέληδες/ανθρωπάκια, ανάξιους λόγου γενικά ή δεν μπλέκουμε με κανένα απολύτως. «Μα όλες υπερηφανεύονται για τις κόρες τους, εγώ τι να λέω, τα έμπλεξε με τον υπαλληλάκο;»….

-Εγώ ξέρω πως οι κοπέλες κάθονται και λίγο σπίτι τους…

«Αμάν πια βρε παιδάκι μου, όλο έξω και έξω. Δεν βαρέθηκες πια; Κάτσε και λίγο σπίτι σου, φτιάξε ένα φαγάκι, δες λίγη τηλεόραση, θα εξοντωθείς στο τέλος από την κούραση. Και να πεις πως είχε και ένα αποτέλεσμα όλο αυτό το γυροβόλι κάθε μέρα. Μόνη σου πας, μόνη σου γυρνάς…». Ναι και όμως, κάθε ατάκα που ξεστομίζει η μανούλα με οποιαδήποτε αφορμή, καταλήγει πάλι στο ίδιο συμπέρασμα…

-Δεν μου πέφτει λόγος, κάνε ότι καταλαβαίνεις-αλλά εγώ για το καλό σου το λέω…

«Δεν μου πέφτει λόγος αλλά τι το θες το μεταπτυχιακό στην ηλικία σου; Δεν μου πέφτει λόγος αλλά μήπως να έκοβες τα μαλλάκια σου αλλιώς; Δεν μου πέφτει λόγος αλλά πήρες μερικά κιλάκια/έχασες πολλά βρε παιδί μου με τη δίαιτα…» Όχι, δεν της πέφτει λόγος για τίποτα αλλά πάντα έχει άποψη για όλα, την οποία και θα κρύψει έντεχνα πίσω από την φράση-ασπίδα «δεν μου πέφτει λόγος…». Έτσι, και θα πει αυτό που θέλει και θα αποφύγει τον καβγά μαζί σας αφού δεν της πέφτει λόγος…

Δεν πάει να είστε μεγαλοστέλεχος πολυεθνικής, διάσημος καρδιοχειρουργός, πυρηνικός φυσικός ή αστροναύτης, να έχετε 2 πτυχία, 3 μεταπτυχιακά και 8 διδακτορικά, για τη μανούλα θα είστε πάντα μα πάντα «λίγοι». Αυτά βέβαια, θα τα λέει σε εσάς γιατί όταν βρίσκεται με άλλους θα καμαρώνει για τα επιτεύγματά σας «και τι πειράζει που δεν έχει παιδιά; Ξέρεις πόσες ώρες δουλεύει; Όλη την εταιρία κρατάει σου λέω. Αν τους τα βροντήξει, χάθηκαν!». Άντε βγάλε άκρη…

-Πάτα και λίγο πόδι ντε! Έτσι θα πας μπροστά;

Τώρα εδώ που τα λέμε, κάπου φταίτε και εσείς κάθε φορά που γυρίζετε σπίτι με τα νεύρα κουρέλια από τον στριφνό διευθυντή και την κακοπληρωμένη δουλειά σας. Και ποιο είναι το πρώτο πράγμα που κάνετε; Μα φυσικά, τηλεφωνείτε στη μανούλα για να παραπονεθείτε (όπως τότε στη δευτέρα δημοτικού που σας έσπρωξαν στην αυλή του σχολείου…).

Αποτέλεσμα; Μια μάνα έξαλλη να προσπαθεί να σας εμψυχώσει με ατάκες του τύπου: «μα βρίσκουν και κάνουν. Αν δεν ήσουν τόσο ανεκτική, σούζα θα τους είχες όλους. Πάτα και λίγο πόδι ντε! Έτσι, θα πας μπροστά; Τα καλά του πατέρα σου πήρες, χάθηκε να μοιάσεις σε μένα;». Και όσο και αν εσείς προσπαθείτε να της εξηγήσετε πως αν πατήσετε πόδι θα βρεθείτε στην ουρά του ΟΑΕΔ και πως οι εργασιακές εποχές άλλαξαν από τότε που η γραμματέας Αλίκη έμπαινε με το ζόρι στο γραφείο του διευθυντή Παπαμιχαήλ, αυτοδιοριζόταν και στη συνέχεια έδινε παραγγελία στον κυρ Στέφανο «και σοκολάτες βάλε κυρ Στέφανε, διορίστηκα!», μάταιος κόπος.

Για την μανούλα, φταίτε πάντα εσείς. Αλλά μόνο όταν συζητάτε οι δυό σας. Γιατί μπροστά στους άλλους: «όχι να το παινευτώ Ιουλία μου, επειδή είναι κόρη μου, αλλά τέτοιο παιδί διαμάντι, δεν υπάρχει άλλο…». Τρέχα γύρευε…

Λιλή Καρακώστα

[email protected]