Εδώ και 10 χρόνια το Χαλάνδρι έχει το δικό του, καθιερωμένο σποτ για αυθεντική ιταλική κουζίνα, το οποίο λέει καθημερινά “benvenuti” σε όσους έχουν όρεξη να δοκιμάσουν γεύσεις από τη γειτονική μας χώρα, τόσο κλασικές, όσο και... προχωρημένες.

Πολύ πριν γίνει το hot spot για φαγητό και διασκέδαση που είναι σήμερα το Χαλάνδρι, η Osteria Da Claudio είχε ήδη πιάσει τη δική της γωνιά στην Κώστα Βάρναλη, λίγο παραπέρα από την κεντρική πλατεία. Παρά τη μεγάλη «έκρηξη» στην περιοχή τα τελευταία χρόνια που αύξησε τον ανταγωνισμό, αλλά και τα δεινά της κρίσης, η Osteria Da Claudio όχι μόνο άντεξε και παρέμεινε, αλλά καταφέρνει να συγκεντρώνει κόσμο καθημερινά, έχοντας σταθερούς πελάτες που την αγαπούν και την προτείνουν και καινούργιους που «μυρίζονταν» ότι κάτι καλό συμβαίνει εκεί. Όπως καταλαβαίνετε, έπρεπε να δούμε από κοντά τι... μαγειρεύουν. Κυριολεκτικά και μεταφορικά.

Το γεγονός ότι βρίσκεται λίγο μετά την πολύβουη πλατεία του Χαλανδρίου, ευτυχώς δεν δημιουργεί πρόβλημα στο πάρκινγκ –κάτι για το οποίο φημίζεται η περιοχή- και σύντομα βρεθήκαμε να καθόμαστε αναπαυτικά στις καρέκλες του. Ο χώρος γνήσια ιταλικός, με ξύλινα τραπέζια, «ζεστή» ατμόσφαιρα, από αυτούς που ενδείκνυνται για μεγάλο, οικογενειακό τσιμπούσι αλά ιταλικά –ή ελληνικά. Με σαφή διαχωρισμό ανάμεσα στους καπνίζοντες και τους μη καπνίζοντες, μπορείτε να επιλέξετε το χώρο για smoke-free ή όχι γεύμα, χωρίς να είστε «ριγμένοι», είτε ανήκετε στη μια κατηγορία, είτε στην άλλη. Οφείλουμε να ομολογήσουμε, πάντως, ότι ο χώρος καπνιστών τιμήθηκε δεόντως από τους πελάτες του εστιατορίου την ημέρα που το επισκεφτήκαμε.

Μετά το ζεστό καλωσόρισμα του Claudio Stanich με τα τραγουδιστά ελληνικά, που «παίζει» καθημερινά με τις γεύσεις μέσα στην κουζίνα του εστιατορίου, πιάσαμε το μενού και αρχίσαμε την… επεξεργασία. Σύντομα μάθαμε ότι η εν λόγω Osteria «βαριέται» εύκολα και αλλάζει το μενού κάθε μέρα ή κάθε 2 μέρες, προτείνοντας νέα πιάτα, φτιαγμένα πάντα με φρέσκα υλικά και ακολουθώντας την κάθε εποχή. Σίγουρα αυτά που αρέσουν στον κόσμο παραμένουν, αλλά το μενού τυπώνεται και ξανατυπώνεται, δίνοντας νέες γευστικές προτάσεις στους λάτρεις της ιταλικής γεύσης, με έμφαση στα πιάτα ημέρας. Ο Claudio Stanich, άλλωστε, μετρώντας δεκαετίες στην Ελλάδα και εμπειρία στα Pane e Vino, Café San Paolo και Tutti a Tavola, έχει πολλά που θέλει να μοιραστεί με τον κόσμο που λαχταρά ιταλική κουζίνα.

Η ποικιλία σπιτικών, ιταλικών ορεκτικών (16 ευρώ) ήταν το πρώτο που μας τράβηξε το μάτι, κυρίως λόγω του «σπιτικού» του θέματος, που μας έκανε να προσπεράσουμε τη συλλογή αλλαντικών από... άλογο, αφήνοντάς τη για τους πιο τολμηρούς. Είχαμε δίκιο. Μια μεγάλη πιατέλα με σπιτικό τυρί από αγελαδινό γάλα (το οποίο μπορείτε να δοκιμάσετε και με σαφράν) στη μέση, περιτριγυρισμένο από prosciutto stragionato, σπιτικό σαλάμι norcina, μελιτζάνα sott’olio, ελιές και ντομάτα, ήταν ό,τι έπρεπε για αρχή, προκειμένου να μπούμε στο (ιταλικό) κλίμα. Το τυρί θύμιζε μοτσαρέλα, ήταν μαλακό, με ήπια γεύση και συνόδευε ιδανικά την πολύ γευστική και έντονη γεύση της μελιτζάνας sott’olio, που ουσιαστικά ήταν μελιτζάνα τουρσί. Μαζί με τη μελιτζάνα, τις εντυπώσεις έκλεψε και το σπιτικό σαλάμι norcina, ενώ οφείλουμε να ομολογήσουμε ότι το φρέσκο μαύρο πιπέρι και το αρωματικό λάδι τρούφας που μπορεί να περιχύσει ο καθένας ανάλογα με την προτίμησή του, έδωσαν άλλη διάσταση στην ποικιλία, που σιγά-σιγά εξαφανιζόταν.

Έπειτα βάλαμε λίγο περισσότερο χρώμα στο τραπέζι μας, και μάλιστα, ροζ, με τα χειροποίητα ραβιόλια με παντζάρι (12 ευρώ) που κατέφτασαν -κάπου εδώ να πούμε ότι όλα τα ζυμαρικά, εκτός του σπαγγέτι, είναι φρέσκα και χειροποίητα, δίνοντας κι αυτά τη δική τους φρεσκάδα στα πιάτα. Η γέμισή τους είχε τυρί ρικότα και γκοργκοντζόλα, αφήνοντας μια διακριτική γεύση, η οποία έπαιρνε έξτρα ώθηση από την ήπια, αλλά γευστική σάλτσα βουτύρου με παπαρουνόσπορο και καρύδια. Κι όλα «έδεναν» πολύ αρμονικά με το Moscato d'Asti που επιλέξαμε από την πλούσια λίστα κρασιών του με κυρίως ιταλικές, αλλά και ελληνικές ετικέτες, που συνοδεύονταν από λεπτομερή περιγραφή του χρώματος και του αρώματος στον κατάλογο.

Από την ήπια, «ροζ» γεύση των ravioli, περάσαμε στη σούπερ νοστιμιά του πιάτου ημέρας: λιγκουίνι με φρέσκες καθαρισμένες γαρίδες. Οι γαρίδες, γευστικές και μαλακές «μπλέκονταν» με τα λιγκουίνι που ήταν αρωματισμένα με σκόρδο, φρέσκια ντομάτα, ελαιόλαδο και λευκό κρασί και έδιναν ένα αποτέλεσμα που αν το απολαμβάναμε και με τη θάλασσα στα πόδια μας, θα ήταν ονειρεμένο.

Μετά το θαλασσινό αυτό διάλειμμα εν μέσω Φεβρουαρίου, περάσαμε στο γλυκό, ένα τορτίνο σοκολάτας με παγωτό με φρούτα του δάσους (6 ευρώ). Για όσους «λιγώνονται» εύκολα, το γλυκό ήταν ιδανικό, αφού δεν είχε πολύ γλυκιά γεύση και έδινε έναν όμορφο συνδυασμό σοκολάτας με φρούτα του δάσους, που τον απολάμβανες χωρίς τύψεις, ακριβώς λόγω του ότι δεν ένιωθες τη ζάχαρη να «επιτίθεται» στον οργανισμό σου –και στα κιλά σου.

Κι ενώ συνήθως το γεύμα τελειώνει στο επιδόρπιο, με λίγο limoncello για τη χώνεψη, από την Osteria του Claudio δεν φεύγεις εύκολα χωρίς να προηγηθεί ιεροτελεστία του καφέ: αρωματικός ιταλικός εσπρέσο, με διάφορα είδη ζάχαρης για να προσθέσετε ανάλογα με την προτίμησή σας (από ζαχαρίνη, μέχρι ζάχαρη καρύδας), κρέμα σαντιγύ, μπισκοτάκια, γκράπα για να φτιάξετε τη γεύση και καραμέλες μέντας για το τέλος, όλα σε ένα δίσκο που μας σέρβιρε το πολύ ευγενικό και επαρκές προσωπικό του εστιατορίου.

Είναι ωραία όταν ένα γεύμα σε πηγαίνει με κάθε του πιάτο ένα ταξίδι και η Osteria da Claudio μας έστειλε σε θαλασσινά τοπία, μας πήγε στη Norcia, την Τοσκάνη και μας άφησε κάπου εκεί, επί ιταλικού εδάφους, με τον αρωματικό, τελετουργικό καφέ της. Το πώς ξαναβρεθήκαμε στο Χαλάνδρι, δεν το καταλάβαμε…

Πληροφορίες: Osteria da Claudio, Κώστα Βάρναλη 26, Χαλάνδρι, Αθήνα, 210 6834228, Δευτ.-Παρ.18.00-0.30, Σαβ.-Κυρ. 12.30-0.30, https://www.facebook.com/OsteriaDaClaudio/?fref=photo

Τζούλια Τασώνη