Πριν σχεδόν 200 χρόνια, στο αρχοντικό της Καλαμιώτου ξεκουραζόταν ο Όθωνας, αφού αποτελούσε μια από τις εξοχικές του κατοικίες. Πρόσφατα, ξεκουραστήκαμε εμείς, απολαμβάνοντας εμπνευσμένη ελληνική κουζίνα και δροσερά κοκτέιλ, «κλέβοντας» κάτι από τη βασιλική του αίγλη.

Το πρώην αρχοντικό του Όθωνα δέχεται πολλές επισκέψεις καθημερινά. Ο λόγος είναι το νέο all-day restaurant bar που άνοιξε στη θέση του, Otto Resto Bar, το οποίο φτιάχνει την κατάλληλη ατμόσφαιρα σε όσους θέλουν να πιουν τον καφέ τους, να πάρουν ελληνικό πρωινό, να γευματίσουν ή να δοκιμάσουν κοκτέιλ σε μια ατμόσφαιρα λίγο πιο ξεχωριστή από την καθιερωμένη της ευρύτερης περιοχής της Πλατείας Αγίας Ειρήνης.

Ο εσωτερικός χώρος του Otto

Εκεί που η Καλαμιώτου συναντιέται με την Ευαγγελιστρίας, κοιτώντας την Αγίου Μάρκου απέναντι κι έχοντας την Ερμού σε απόσταση αναπνοής, το Otto άνοιξε τις πόρτες του δίνοντας μια αριστοκρατική πνοή στην περιοχή: ροζ χρώμα στους τοίχους και τις κολόνες, περίτεχνα φωτιστικά, πολυέλαιοι και απλίκες, διαλεγμένα ένα προς ένα από τα παλαιοπωλία του κέντρου, αντίκες που μετρούν πολλά χρόνια ζωής, μπροκάρ βελούδινα υφάσματα και εντυπωσικά γύψινα μετατρέπουν το εσωτερικό του σε έναν μεγαλόπρεπο και καλαίσθητο χώρο, που θα σας κάνει ασυναίσθητα να ισιώσετε την πλάτη σας και να πάρετε λίγο στυλ εποχής. Όλα αυτά, βέβαια, μέχρι να έρθει το μενού στα χέρια σας και να χαλαρώσετε, εξερευνώντας τις ελληνικές γεύσεις του.

Η Ωραία Ελένη και η Αριάδνη μας κράτησαν παρέα όλο το βράδυ

Καθώς το Otto, παρ’ όλο που είναι πρόσφατη άφιξη, φημίζεται ήδη για τα κοκτέιλ του από τα χέρια του Κωνσταντίνου Τσατσίρα, ξεκινήσαμε με αυτά, μιας και οι ανεβασμένες θερμοκρασίες της εποχής προστάζουν λίγη έξτρα δροσιά. Τα αρχαιοελληνικά τους ονόματα, τα διαφορετικά υλικά τους και τα ελληνικά αποστάγματα τα έκαναν ακόμη πιο λαχταριστά, το «παιχνίδι», όμως, κέρδισε στο τέλος η «Ωραία Ελένη», με τζιν, ροζ γκρέιπφρουτ, λικέρ παπαρούνας, κόκκινο γλυκό βερμούτ, ασπράδι αβγού και τόνικ (9 ευρώ), το οποίο ήταν αρωματικό και φρουτώδες, και η «Αριάδνη», με αρωματισμένη τεκίλα με περγαμόντο, κίτρο Νάξου, σιρόπι γύρης λουλουδιών, λεμόνι και αρωματικά γκρέιπφρουτ (10 ευρώ), που σε πρώτη φάση θύμιζε Μαργαρίτα, στη συνέχεια, όμως, αναδύονταν διάφορα αρώματα με κάθε γουλιά.

Πάνω που η μυθολογία άρχισε να μας ανοίγει την όρεξη, έκαναν την εμφάνισή τους και οι επιλογές μας από τα ορεκτικά. Ο σεφ Κωνσταντίνος Κωστόπουλος έδειχνε ήδη από το μενού τη φαντασία που έχει βάλει σε ελληνικές συνταγές και πιάτα κι έμενε να το διαπιστώσουμε και στην πράξη. Η «σπασμένη» σπανακόπιτα με κρέμα φέτας, λάδι άνηθου και κρεμμυδάκι στη σχάρα (3,80 ευρώ) έφτασε σε μπουκιές, οι οποίες για να ολοκληρωθούν έπρεπε να βουτήξουν στη νόστιμη σάλτσα από φέτα και οι λουκουμάδες από φρέσκια ντομάτα, φέτα Καλαβρύτων και δροσερή σάλτσα γιαουρτιού (4 ευρώ) ήταν νόστιμοι και καλοψημένοι, τραγανοί και αφράτοι ταυτόχρονα, με τη δροσιά της σάλτσας να τους συνοδεύει. Από τα πρώτα δύο ορεκτικά ήταν εμφανής η φρεσκάδα των υλικών και η πρωτοτυπία του σεφ κι εμείς δεν αργήσαμε να νιώσουμε… άρχοντες που απολαμβάνουν την προσιτή πολυτέλεια του Otto.

Μουσακαδάκι γαρίδας με ψητό κολοκύθι και κρέμα θαλασσινών

Το ψητό, μαστιχωτό τυρί Μάνης με ρακόμελο και παπαρουνόσπορο (5,40 ευρώ) δεν κατάφερε να μείνει για πολύ στο πιάτο, καθώς η γλυκιά του κρούστα το έκανε πολύ λαχταριστό, ενώ στη συνέχεια μας περίμενε μια έκπληξη άκρως ελληνική. Σε απλά ελληνικά, ήταν μουσακάς με πατάτες τηγανητές. Όταν, όμως, μπαίνει στη μέση η τεχνική και η έμπνευση, ο μουσακάς μετατρέπεται σε μικρές σφαίρες με πατάτα, κιμά και μελιτζάνα, στο μέγεθος μπουκιάς, και οι τηγανητές πατάτες παίρνουν τη μορφή νουντλς (6,20 ευρώ), δίνοντας μια τραγανή χροιά στο πιάτο, χωρίς, όμως, να αφήνουν έντονη την αίσθηση του τηγανητού, αφού ήταν τόσο ψιλοκομμένες. Η τελική γεύση μπορεί να μην ήταν κάτι ασυνήθιστο, αλλά ο τρόπος παρουσίασης, σίγουρα κέντρισε το ενδιαφέρον, διατηρώντας το «παιχνίδι» του σεφ με τις γεύσεις, την ελληνικότητα και την εμφάνιση.

Η καπνιστή μπριζόλα και τα πλευρώτους... κρύβονται κάτω από το άχυρο πατάτας

Αν τα ορεκτικά σας φαίνονται κάπως «τσιμπημένα», να σας πούμε ότι το ίδιο δεν συμβαίνει και με τα κυρίως, τα οποία είναι σε πολύ πιο προσιτές τιμές. Εμείς επιλέξαμε κάτι από στεριά και κάτι από θάλασσα. Ο μουσακάς έκανε και πάλι την εμφάνισή του, αυτή τη φορά ως «μουσακαδάκι» γαρίδας με ψητό κολοκύθι σε μορφή άχυρου και κρέμα θαλασσινών (8,80 ευρώ), το οποίο ήταν μικρό, αλλά χορταστικό και με άκρως καλοκαιρινό άρωμα θάλασσας. Από τη στεριά, μας κέρδισε η καπνιστή μπριζόλα με μανιτάρια πλευρώτους και πεκορίνο Αμφιλοχίας (8 ευρώ), η οποία συνοδευόταν και πάλι από τις τηγανητές πατάτες σε μορφή νουντλς. Η καπνιστή μπριζόλα, κομμένη σε φέτες, είχε όσο έπρεπε τη γεύση του καπνιστού, θυμίζοντας αλλαντικό και «έδενε» αρμονικά με το μανιτάρι με την ελαφριά σάλτσα, που εξισορροπούσαν την ένταση του καπνιστού. Κάπου εκεί ερχόταν και η τραγανή πατάτα και το πιάτο… έπαιρνε το δρόμο του.

Η «Ωραία Ελένη» και η «Αριάδνη» μας κράτησαν παρέα σε όλο το γεύμα σαν καλά κορίτσια, μέχρι που έφτασε το επιδόρπιο: σφαίρες σοκολάτας με ελαφριά κρέμα σοκολάτας και λουκούμι (6 ευρώ). Και πάλι, ανάμεσα σε σφαίρες σοκολάτας, «χώμα» από nutella που περικύκλωνε τη σφαίρα, μους σοκολάτας με καραμέλα και καφέ και macaron καραμέλας, το πιο παραδοσιακό λουκούμι έβρισκε τρόπο να «τρυπώσει» μέσα στη σφαίρα και να δώσει έναν πιο κλασικό χαρακτήρα στο περίτεχνο γλυκό.

Μόλις τελειώσαμε το γεύμα μας, ισιώσαμε και πάλι την πλάτη μας, μετά τη χαλάρωση του φαγητού, και αποχωρίσαμε με πλήρη ικανοποίηση, ωσάν κυρίες του παλατιού. Αυτά σου κάνει το Otto.

Info
Οtto Resto Bar
Καλαμιώτου 16-18, Πλατεία Αγίας Ειρήνης, Μοναστηράκι, 210 3314676
[email protected]

ΤΖΟΥΛΙΑ ΤΑΣΩΝΗ