Τι να πρωτοπεί κανείς για τη χθεσινή βραδιά στο Βεάκειο; Τα είχε όλα... Άφθονο γέλιο, γενναίες δόσεις χιούμορ και χορού, βαθιές συγκινήσεις κι εξομολογήσεις, υπέροχες ερμηνείες.

«Λες, κάποιες φορές, σε ξεγελάει αυτό που ζεις και νιώθεις», τόνισε η Ελεονώρα Ζουγανέλη εμφανιζόμενη στη σκηνή του θεάτρου και με εξομολογητικό πνεύμα, αφού μας καλησπέρισε, ανέφερε: «πέρασα ένα δύσκολο χειμώνα, όπως πολλοί συνάνθρωποί μας, για πάρα πολλούς λόγους. Στη συνέχεια θα σας πω κάποιους από αυτούς. Ελπίζω να ζεσταθώ τόσο, ώστε να μπορώ να εξομολογηθώ κι ελπίζω το ίδιο να γίνει κι από εσάς, να αισθανθεί άνετα κάποιος και να μου πει μια προσωπική του ιστορία.»

Και συνέχισε... «Το καλοκαίρι παρόλα αυτά ήταν ωραίο. Πέρασα πάρα πολύ όμορφα κι έχουν μείνει πολύ λίγες σκέψεις κι ανησυχίες από το χειμώνα που έφυγε. Ελπίζω μετά τη σημερινή βραδιά και το σημερινό μας μοίρασμα να φύγουν κι αυτές. Οπότε, στη συνέχεια έχουμε να πούμε πολλά. Προς το παρόν καλή ακρόαση και καλή διασκέδαση! Κι έτσι όπως λέει και το σοφό τραγούδι «το χειμώνα ετούτο άμα τον πηδήσαμε, για άλλα δέκα χρόνια, άιντε, καθαρίσαμε"».

«Φεύγω για μένα», «Το τικ τακ του ρολογιού», «Δεύτερη φορά», «Μικρά βεγγαλικά», «Βαλς για ένα φιλί», «Να 'σαι καλά», «Μονάχα εγώ», «Επιμονή», «Αττική οδό», «Εν λευκώ», «Εγώ μιλάω για δύναμη» είναι μόνο λίγες από τις προσωπικές της επιτυχίες που ερμήνευσε.

Με εξίσου όμως ασύλληπτη έκταση φωνής και πάθος ερμήνευσε γνώριμα σε όλους μας τραγούδια άλλων καλλιτεχνών, με το ασφυκτικά γεμάτο Βεάκειο να μερακλώνει ή να στήνει το χορό γύρω από τη σκηνή. Μερικά από αυτά είναι τα ακόλουθα: «Μοίρες», «Θεέ μου μεγαλοδύναμε», «Ο μήνας έχει 13», «Πες πως μ' αντάμωσες», «Το πεπρωμένο», «Νύχτα στάσου», «Η παλιοπαρέα», «Τι γλυκό να σ' αγαπούν», «Να 'ταν η χαρά οικόπεδο», «Για να σε συναντήσω», «Ο κυρ Αντώνης» κ.ά.

Κι οι εξομολογήσεις διαδέχονταν η μία την άλλη, χωρίς να απουσιάζει το χιούμορ... «Εγώ από παιδί είχα δώσει σημάδια ότι κάτι δεν πάει καλά. Δεν μου άρεσαν τα χαρούμενα τραγούδια, είχα συνεχώς μια θλίψη στο πρόσωπό μου και δεν ήθελα τα εύκολα και χαρούμενα μονοπάτια. Πάντα μου άρεσαν οι δυσκολίες και τα εμπόδια. Στην πορεία, μετά την εφηβεία, άρχισα να το ξεπερνάω αυτό. Με πάρα πολλή δική μου προσπάθεια και των δικών μου ανθρώπων τα κατάφερα, μέχρι που συναντήθηκα με την Πιαφ. Εκτός του ότι ταυτίστηκα με αυτό το κορίτσι, με έριξε στα πατώματα. Έφτασα στον πάτο. Οπότε, σήμερα που συναντιόμαστε, υπάρχει ήδη ένα καλό: εγώ είμαι σίγουρα ένα βήμα πάνω από τον πάτο. Το άλλο καλό είναι ότι έμαθα πάρα πολλά, συναντήθηκα με αξιόλογους ανθρώπους, αγάπησα και αγαπήθηκα πολύ και μου έμειναν και κάποια υπέροχα τραγούδια...».

Άκρως μαγική ήταν η στιγμή που ερμήνευσε τη διαχρονική επιτυχία της Ελένης Βιτάλη «Μακριά μου να φύγεις». Η Ελεωνόρα ανέβηκε στις κερκίδες, βρέθηκε για πολλοστή φορά ανάμεσα στο κοινό κι εκείνο ανατριχιασμένο της χάρισε το πιο θερμό του χειροκρότημα. Με μια φωνή τραγούδησε μαζί της το «Τα λέμε» κι εκείνη λίγο αργότερα, εξίσου συγκινημένη, μας αφιέρωσε μέσα από την καρδιά της το «Κόψε και μοίρασε», ενώ η βραδιά έκλεισε μαγικά με το «Έλα».