Ο Γιάννης Μόσχος γράφει κριτική για την παράσταση «Οδύσσεια» των Patari Project που παρουσιάζεται στο θέατρο Olvio.

Όσοι είδαν το «10 cm up» ξέρουν ότι οι Patari Project προσφέρουν κάτι διαφορετικό στο σύγχρονο αθηναϊκό θέατρο, κάτι που ακόμη και αν μπεις στην αίθουσα διστακτικός θα σε κάνει να βγεις νιώθοντας «γεμάτος». Για όσους δε γνωρίζουν, να πούμε πως πρόκειται για ένα θίασο που ειδικεύεται στο σωματικό θέατρο και λειτουργεί σε περιορισμένους υπερυψωμένους χώρους, σαν βωμούς. Η νέα τους παράσταση με τη σκηνοθετική υπογραφή της Σοφίας Πάσχου είναι η «Οδύσσεια» που ανεβαίνει στο θέατρο Olvio με τους Patari Project να δίνουν τη δική τους εκδοχή του έπους του Ομήρου σε έναν περιορισμένο χώρο 1 x 1,60 μέτρα και 75 εκατοστά πάνω από το έδαφος.

Πέντε άτομα ανεβαίνουν στη σκηνή και εναλλάσσουν μεταξύ τους τους ρόλους του Οδυσσέα, των συντρόφων του, των εχθρών του, της Πηνελόπης και των μνηστήρων με τέτοιο τρόπο ώστε να μη βαρεθείς ούτε λεπτό. Πάντα κάτι συμβαίνει και δεν μπορείς να πάρεις τα μάτια σου στιγμή μακριά από το μικρό χώρου που κινούνται οι ηθοποιοί.

Η επιλογή του έργου είναι καίρια για την επιτυχία της παράστασης, αφού από όλα τα αρχαία κείμενα είναι με διαφορά το πιο γνωστό στο κοινό και δε χρειάζεται ιδιαίτερη επεξήγηση για να καταλάβεις την ιστορία και πότε το ταξίδι μας φέρνει στη χώρα των Λαιστρυγόνων και στη σπηλιά του Κύκλωπα Πολύφημου, πότε στην Κίρκη, πότε στη Σκύλλα και τη Χάρυβδη και πότε μεταφερόμαστε στα όσα συμβαίνουν πίσω στην Ιθάκη με την Πηνελόπη και τους μνηστήρες. Αυτή η εξέλιξη έχει εξέχουσα σημασία καθώς δίνει στην Σοφία Πάσχου τη δυνατότητα να προσπεράσει τις συστάσεις και να δώσει τη δική της εκδοχή του ομηρικού έπους.

Μπορεί λοιπόν όλα να διεξάγονται πάνω σε ένα μικρό χώρο ανάμεσα σε πέντε ηθοποιούς που φοράνε τα ίδια ουδέτερα ρούχα, η «Οδύσσεια» των Patari Project είναι όμως μια ιδιαίτερα «πολύχρωμη» παράσταση. Δεν έχει τα φανταχτερά σκηνικά για να δημιουργήσει συγκεκριμένες εικόνες, για αυτό το λόγο όμως και δεν τις επιβάλλει. Εκμεταλλεύεται στο έπακρο τα θεωρητικά μειονεκτήματα και τα μετατρέπει σε λαμπρά προτερήματα. Και οι πέντε ηθοποιοί είναι άψογοι (Γιάννης Γιαννούλης, Μιχάλης Κουμαριανός, Θεοδόσης Κώνστας, Σάντυ Σπυρίδη, Εριφύλη Στεφανίδου) και θα ήταν άδικο να ξεχωρίζαμε κάποιον, με δεδομένο ότι λειτουργούν πραγματικά ως ομάδα. Είναι εντυπωσιακή η κίνηση, η χημεία και ο συγχρονισμός που διαθέτουν και κάνουν την ακροβασία σε μια τόσο περιορισμένη επιφάνεια να μοιάζει τόσο φυσιολογική.

Φυσικά δε θα μπορούσε να λείπει και το χιούμορ που όπως και στο «10 cm up» προσφέρεται και εδώ σε γενναίες δόσεις. Και δε μιλάμε για εύκολο ή φθηνό χιούμορ, αλλά για το πώς μια αρκετά πειραματική μορφή θεάτρου που ίσως να μην ελκύει τους μη «μυημένους» γίνεται μια απόλυτα προσβάσιμη και τρομερά διασκεδαστική παράσταση, δίχως παράλληλα να χάνει το ειδικό της βάρος ή τα νοήματα που θέλει να περάσει για το ατέρμονο ταξίδι του Οδυσσέα που όλοι κρύβουμε μέσα μας.

Η «Οδύσσεια» των Patari Project είναι πρωτίστως μια μοναδική θεατρική εμπειρία, προσδίδει αληθινό νόημα στη σημασία του ταξιδιού και συστήνεται ανεπιφύλακτα όποια επαφή και αν έχετε με τον κόσμο του θεάτρου.

Γιάννης Μόσχος
[email protected]