Ο Γιάννης Μόσχος γράφει κριτική για το «Rocky Horror Show» του Κωνσταντίνου Ρήγου που παρουσιάζεται στο Rex.

Το «Rocky Horror Show» έχει κλείσει πλέον τα 40 χρόνια ύπαρξης στο χώρο των μιούζικαλ, συνεχίζει ωστόσο να βρίσκεται στην κορυφή και κάθε νέα του επανεμφάνιση αποτελεί γεγονός που ξεσηκώνει το κοινό και δημιουργεί απανωτά sold-out. Και όχι άδικα. Το δημιούργημα του Richard O’Brien που οδήγησε και σε μία ταινία η οποία διατηρεί μέχρι σήμερα το αγέρωχο καλτ στάτους της, αποτελεί ένα παράδειγμα σωστής σάτιρας και κοφτερού χιούμορ και παράλληλα είναι μια ξέφρενα διασκεδαστική εμπειρία που την απολαμβάνεις με τους ορίζοντές σου ανοιχτούς.

Το ιστορικό καλτ μιούζικαλ έρχεται φέτος ξανά στην Ελλάδα μέσω του Κωνσταντίνου Ρήγου ο οποίος αποφάσισε να αναβιώσει στη σκηνή την ιστορία του Μπραντ και της Τζάνετ, ενός ζευγαριού που εκπροσωπεί την πουριτανική μεσοαστική τάξη της Αμερικής και φτάνει στον πύργο του εξωγήινου τραβεστί Φρανκ-ν-Φέρτερ, μπαίνοντας έτσι σε έναν ατελείωτο κύκλο ακολασίας.

Η παράσταση συγκεντρώνει ένα αρκετά ετερόκλητο καστ που δεν έχει πάντα θεατρικές καταβολές, με τη συμμετοχή του Γιώργου Μαζωνάκη στο ρόλο του αφηγητή φυσικά να ξεχωρίζει. Αυτό βέβαια δεν είναι απαραίτητα κακό, αφού το νόημα του έργου είναι έτσι κι αλλιώς το δικαίωμα στη διαφορετικότητα και αυτή η πολυσυλλεκτικότητα είναι εκ πρώτης όψεως καλοδεχούμενη.

Στην πορεία των χρόνων ο λόγος που μνημονεύεται ο «μύθος» του Ρόκι Χόρορ είναι για αυτή ακριβώς την επιλογή του στην απελευθέρωση και τη διαφορετικότητα και φυσικά για τα τραγούδια του, δεν προκαλεί εντύπωση λοιπόν που η εκδοχή του Κωνσταντίνου Ρήγου μένει σε αυτή τη βάση και δεν εμβαθύνει περισσότερο στην ιστορία. Αν δε γνωρίζεις ήδη από πριν την υπόθεση μάλλον θα δυσκολευτείς να την καταλάβεις από τα συμφραζόμενα ή από την αφήγηση, αυτό πάντως είναι κατανοητό από τη στιγμή που μιλάμε για ένα μιούζικαλ που υπόσχεται εντυπωσιακά σκηνικά, ακραία κοστούμια και «μεγάλα» τραγούδια. Και το «Rocky Horror Show» του Ρήγου παραδίδει και τα τρία.

Καταρχάς, ο ρόλος που συγκεντρώνει όλα τα βλέμματα είναι φυσικά αυτός του Φρανκ-ν-Φέρτερ, τον οποίο υποδύεται ο Κωνσταντίνος Ασπιώτης. Και μπορεί να μην είναι ευρέως γνωστός στο κοινό, τουλάχιστον σε σύγκριση με τους υπόλοιπους σταρ της παράστασης, καταφέρνει όμως και ξεχωρίζει δίκαια με την ερμηνεία του που δεν πατάει φρένο πουθενά. Από τη στιγμή της αποκάλυψής του στη σκηνή μέχρι το τέλος μαγνητίζει τα βλέμματα και αυτό όχι μόνο λόγω της αμφίεσής του. Έχει κατανοήσει πλήρως την υπόσταση του χαρακτήρα του και με αυτοπεποίθηση που ξεχειλίζει μεταφέρει ηλεκτρισμό στους συμπρωταγωνιστές του ανεβάζοντας έτσι επίπεδο ολόκληρη την παράσταση. Είναι μια επιλογή που δικαιώνει απόλυτα τον Κωνσταντίνο Ρήγο και θα είναι κατά κανόνα το κύριο σημείο συζήτησης γύρω από αυτό το «Rocky Horror Show».

Από εκεί και πέρα, δικαίωση είναι η Νάντια Μπουλέ ως Τζάνετ, η οποία αποδεικνύεται και ιδανική για το συγκεκριμένο ρόλο βγάζοντας την απαραίτητη πουριτανική αθωότητα που στη συνέχεια εκμαυλίζεται στα όργια του πύργου, αλλά και εντυπωσιάζει με τις φωνητικές της δυνατότητες στο τραγούδι. Ο Μάξιμος Μουμούρης ως Μπραντ μοιάζει από την άλλη να μη χάνει ποτέ το συντηρητισμό του χαρακτήρα του και μένει μάλλον στάσιμος κατά τη διάρκεια του έργου, ενώ αξίζει να αναφερθούμε στο εξωγήινο δίδυμο των Ματζέντα και Ριφ Ραφ όπου οι Βασιλική Τρουφάκου και Ιβάν Σβιτάιλο είναι καταπληκτικοί παρά τον δευτερεύοντα ρόλο τους. Ειδικά η πρώτη είναι από τα highlights της παράστασης και ως προς τις ερμηνευτικές της ικανότητες και ως προς την κίνησή της και συνδράμει τα μέγιστα στην ανάδειξη του κεντρικού ύμνου του μιούζικαλ, περίφημο στα αγγλικά ως «Time Wrap». Η Τζένη Θεωνά είναι επίσης άξια Κολούμπια έχοντας μελετήσει το ρόλο και πλαισιώνει υπέροχα όλο το υπόλοιπο καστ. Ο Νάσος Παπαργυρόπουλος προσφέρει τα μούσκουλα στον Ρόκι Χόρορ, και κρίνοντας από τις αντιδράσεις του κοινού αυτό ήταν αρκετό. Ο Γιώργος Μαζωνάκης γεμίζει το χόρο και είναι άξιος ως αφηγητής χωρίς να προσπαθεί να σε πείσει ότι έγινε ξαφνικά ηθοποιός.

Συνολικά το «Rocky Horror Show» είναι ένα θεαματικό μιούζικαλ με ένα καστ που καλύπτει τις διαφορές της αφετηρίας του και παρουσιάζεται ως ένα δεμένο σύνολο που αποθεώνει το φιλήδονο πνεύμα του έργου. Όταν προσπαθεί να προσφέρει υπόθεση δε λειτουργεί τόσο καλά όσο στα τραγούδια, αλλά στην πορεία και όσο θα γίνεται πιο διαδραστικό με το κοινό να συμμετέχει σε κάποια σημεία, είναι σίγουρο ότι θα ανέβουν μαζί και οι ηθοποιοί προσφέροντας δύο ώρες που θυμίζουν την Αθήνα μιας διαφορετικής πιο λαμπερής θεατρικής εποχής. Το «Rocky Horror Show» του Κωνσταντίνου Ρήγου είναι ροκ, είναι σέξι, είναι διασκεδαστικό, είναι πλήρως απενεχοποιημένο και δημιουργεί την ιδανικότερη επιλογή για να νιώσετε φέτος κάτι από Halloween.

Γιάννης Μόσχος
[email protected]