Από την Κέρκυρα μέχρι τη Ρόδο και την Κω, αλλά και λίγο πιο κοντά, στα εξωτικά για την εποχή Καμένα Βούρλα, ο ελληνικός κινηματογράφος συνέβαλλε με την δική του «ματιά» στην προώθηση του ελληνικού τουρισμού.

Και μιας και οι ζέστες έχουν πιάσει για τα καλά, είπαμε να θυμηθούμε έξι από τις καλύτερες κωμωδίες του ελληνικού σινεμά, που μας πήγαν για...μπάνιο.

Ο Κλέαρχος προσπαθούσε να ξεφύγει από τη Μαρίνα, η οποία κυνηγούσε τον κοντό και όλοι μαζί κατέληξαν να …παραθερίζουν, κατά το ελληνικότερο της εποχής, στην παραλία των Καμένων Βούρλων. Η κωμωδία του Νίκου Τσιφόρου, «Ο Κλέαρχος, η Μαρίνα και ο κοντός», που προβλήθηκε για πρώτη φορά στις 18 Δεκεμβρίου του 1961, ήταν η κινηματογραφική μεταφορά της ομώνυμης θεατρικής επιτυχίας των Τσιφόρου - Βασιλειάδη, με το ίδιο πρωταγωνιστικό τρίο: Βασίλης Αυλωνίτης - Γεωργία Βασιλειάδου – Νίκος Ρίζος, σχεδόν μόνιμοι συνεργάτες (με 11 συνεργασίες συνολικά) οι οποίοι έκαναν την παραλία των Καμένων Βούρλων να διατηρεί ακόμα και σήμερα την κινηματογραφική αίγλη μιας άλλης εποχής.

Εξάλλου ο κοντός το έλεγε «Αν δεν κάνω ιαματικά μπάνια στα Καμένα Βούρλα, δεν θα μου περάσει το ρημάδι, το χέρι» και ο Κλέαρχος απαντούσε με περισσή χάρη «Αυτό είναι. Αναισθησία των νεύρων. Μπάνια στα Καμένα Βούρλα, επειγόντως!».

Με …τραγουδιστικό και χορευτικό μπρίο, ο αξεπέραστος Χρόνης Εξαρχάκος βούταγε στα νερά Ύδρας υπό τις σκηνοθετικές οδηγίες του Γιάννη Δαλιανίδη, στην κωμωδία του 1968, «Γοργόνες και Μάγκες». Η Μαίρη Χρονοπούλου ως αιθέρια επιχειρηματίας, ο Φαίδων Γεωργίτσης, μανιακός ραλίστας και «τσιμπημένος» μαζί της προσπαθούσε να την κατακτήσει με καντάδες, η Μάρθα Καραγιάννη, σέρβιρε κεφτεδάκια και με χορευτικές φιγούρες, έψαχνε και έναν άντρα με «ολόχρυσο ρολόι» για να παντρευτεί και η Νόρα Βαλσάμη, σε μια άκρη να περιμένει καρτερικά το παλικάρι της. Όλοι αυτοί βέβαια χορεύουν και τραγουδούν με μαεστρία και χαρακτηριστική άνεση της εποχής, στην Ύδρα, κάνοντας περήφανο τον μοναδικό χορευτή και χορογράφο Βαγγέλη Σειλινό.

«Ραντεβού στην Κέρκυρα» έδωσε ένα άλλο γνωστό και πολυαγαπημένο κινηματογραφικό δίδυμο. Τζένη Καρέζη και Αλέκος Αλεξανδράκης έχουν επισκεφτεί στην κινηματογραφική τους καριέρα αρκετά καλοκαιρινά θέρετρα. Στο συγκεκριμένο δε νησί, την Κέρκυρα, η Καρέζη ονομάζεται Ντιάνα, και είναι η όμορφη και τετραπέρατη κόρη του επιχειρηματία Λανίτη, η οποία στην προσπάθεια της να κατακτήσει με την αξία της και όχι με τα πλούτη του μπαμπά της, την καρδιά του αγαπημένου της Ανδρέα, θα υποδυθεί την φτωχή Μίρκα και θα πιάσει δουλειά στην Κέρκυρα στη ρεσεψιόν του ξενοδοχείου, που διευθύνει η μητέρα του Ανδρέα, Ελένη.

Μέσα σε όλον αυτόν τον «αγώνα» για την αγνή αγάπη, δυο πλουσίων… πλην τίμιων νέων, η ερωτική κωμωδία σε σκηνοθεσία Ντίμη Δαδήρα και σενάριο Γιώργου Ολυμπίου και Ιάκωβου Καμπανέλλη, του 1960, χάρισε πλάνα που μύρισαν...Ιόνιο.

Ένας καλοστεκούμενος πενηντάρης, ο Ντίνος Διαμαντής θαμπώνεται από την ομορφιά της 20χρονης Κορίνας, και είναι ικανός να την ακολουθήσει μέχρι τη Ρόδο για να την πείσει για την αγάπη του. Όχι, μην ταράζεστε δεν πρόκειται για καμία μελό ιστορία του ελληνικού σινεμά αλλά για «Κάτι κουρασμένα παλικάρια», όπως ο Λάμπρος Κωνσταντάρας που αποφάσισε να το παίξει ερωτύλος και...τζόβενο.

Παραγκωνίζοντας, με τη δική του μοναδική μαεστρία και μαλαγανιά την επί χρόνια γραμματέα και αρραβωνιαστικιά του Ρίτα, η οποία δεν είναι άλλη από την πανέμορφη Μπέτυ Αρβανίτη, ο ...παλικαράς Λάμπρος Κωνσταντάρας ποζάρει ως άλλος Δον Ζουαν, με μαγιό. Κορμί...φιδίσιο και έτοιμο για παραλία, η ταινία «Κάτι κουρασμένα παλικάρια» του Ντίνου Δημόπουλου (1967), μπορεί να μην έδωσε ώθηση στον ελληνικό τουρισμό, χάρισε όμως στιγμές άπειρου …κάλλους στην εγχώρια κινηματογραφική αγορά.

Η θεία ήρθε από το… Σικάγο και με σκοπό να παντρέψει τις ανιψιές της, όργωσε όλες τις παραλίες της Αττικής. Όχι δηλαδή ότι οι κόρες του Ορέστη Μακρή στην ταινία «Η θεία από το Σικάγο» δεν είχαν ξαναπάει για μπάνιο. Πώς, βέβαια με τιμή, καμάρι και …προσταγή στο «εν, δυο, ένα δυο» τα κορίτσια του ντυμένα πάντα σεμνά απολάμβαναν την ελληνική θάλασσα …στις πιο ερημικές παραλίες. Ευτυχώς βέβαια, που ο Αλέκος Σακελάριος το 1957…έβαλε τη «θεία» Γεωργία Βασιλειάδου στο αεροπλάνο και την έφερε στην Αθήνα. Η συνέχεια γνωστή και αγαπημένη και τα beach bar του σήμερα, απλά νυφοπάζαρα της εποχής.

Κορυφαία «θαλασσινή» κωμωδία, αν και όχι τόσο γνωστή, ήταν «Ο βασιλιάς της γκάφας», όπου ο Θανάσης Βέγγος ως δαιμόνιος ντετέκτιβ, κυνηγά μία ελιά σε …μέγεθος δεκάρας. Ως άλλος Πουαρό, ο ντετέκτιβ Φρίξος, δηλαδή ο Θανάσης Βέγγος, μεταμφιέζεται στον αντίπαλο του ντετέκτιβ, Πολ και ο Πολ, φυσικά σε Φρίξο σε μία κωμωδία του 1962, η οποία φέρει τη σκηνοθετική σφραγίδα του Πάνου Γλυκοφρύδη και φυσικά μυρωδιές από την Κω. Γκάφες, βουτιές, μαγιό και παραλίες στην Κω μιας άλλη εποχής, πλαισιώνουν με χαρακτηριστική αίγλη μία ιστορία κατασκοπίας...για γέλια και για κλάματα.

Και η αλήθεια είναι ότι σίγουρα αρκετές καλοκαιρινές κωμωδίες έχουν μείνει εκτός της λίστας αλλά σύντομα έπεται και συνέχεια, καθώς ...ευτυχώς τα αριστουργήματα του ελληνικού σινεμά δεν χωράνει σε μία 6αδα.

ΣΟΦΗ ΖΙΩΓΟΥ