Η τηλεόραση προχωρά μπροστά και εξερευνά άγνωστα μονοπάτια.

Έχοντας πια περάσει προ πολλού στη χρυσή εποχή της τηλεόρασης και αφού όλοι πια το έχουμε αντιληφθεί αυτό, ήρθε η ώρα να αρχίσουμε να εξερευνούμε τις δυνατότητες αυτού του μέσου και τι διαφορετικό μπορεί να προσφέρει, να μάθουμε ποια είναι τα όριά του και πώς μπορεί να συνεισφέρει στις ανάγκες και τις τάσεις της εποχής. Είναι ωραίο και σημαντικό λοιπόν να βλέπουμε τέτοιου είδους πειραματισμούς, ακόμη και αν βρίσκονται σε ακατέργαστο στάδιο, χαρτογραφώντας μια άγνωστη ακόμη περιοχή.

Μία τέτοια περίπτωση είναι το «I Love Dick», μία σειρά που προβοκάρει ήδη από τον τίτλο της, αλλά έχει πολλά περισσότερα να δώσει στο περιεχόμενο πέρα από μία σκέτη πρόκληση. Πρόκειται για μία παραγωγή της πλατφόρμας του Amazon, κάτι που σημαίνει ότι και τα οκτώ επεισόδια είναι διαθέσιμα ταυτόχρονα για να τα παρακολουθήσετε οπότε θέλετε. Και δεν μπορούμε να φανταστούμε διαφορετικό τρόπο να δούμε αυτή τη σειρά, η οποία δεν μοιάζει με την τηλεόραση που έχεις συνηθίσει, αλλά με ένα πρότζεκτ που είναι πιο κοντά στο σινεμά και απλά βρίσκει χρόνο να αναπνεύσει. Δημιουργός είναι η Jill Soloway, η γυναίκα δηλαδή πίσω από το εξαιρετικό «Transparent», βρίσκοντας εδώ την ευκαιρία να εξερευνήσει σε ακόμη μεγαλύτερο βάθος την έννοια της σεξουαλικότητας. Πατάει πάνω στο ομότιτλο βιβλίο της Chris Kraus, το οποίο με τη σειρά του περιστρέφεται γύρω από μια σειρά γραμμάτων της ίδιας της Chris προς τον Dick, έναν μοναχικό καλλιτέχνη που φτιάχνει μοντέρνα φαλλικού τύπου γλυπτά στην έρημο της μικρής πόλης Marfa του Τέξας.

Ας το πάρουμε όμως από την αρχή. Η Chris (Kathryn Hahn) είναι μια όχι και τόσο επιτυχημένη καλλιτέχνις και δημιουργός ταινιών από τη Νέα Υόρκη που ταξιδεύει στην Marfa μαζί με τον σύζυγό της, Sylvestre (Griffin Dunne), όταν αυτός αναλαμβάνει μια δουλειά στο ινστιτούτο τέχνης του Dick (Kevin Bacon). Και καθώς ο γάμος τους βασίζεται σε πολλά πράγματα, αλλά πλέον όχι στο σεξ, η Chris γνωρίζει τον Dick και κατευθείαν αναπτύσσει μια ζωώδη ερωτική έλξη προς την απόμακρη και λιγομίλητη περσόνα του καουμπόι που αυτός έχει χτίσει. Κάπως έτσι ξεκινά να γράφει γράμματα αγνής σαρκικής επιθυμίας προς τον Dick, τα οποία στην πορεία θα ξεφύγουν από τα χέρια της και θα επηρεάσουν όλο τον περίγυρό της.

Όλοι οι εμπλεκόμενοι χαρακτήρες αυτής της ιστορίας ασχολούνται με κάποιον τρόπο με τη σύγχρονη τέχνη και αρέσκονται σε φιλοσοφικές συζητήσεις γύρω από το αντικείμενό τους, στον βαθμό που δεν έχουν καμία επαφή με τον απλό κόσμο της Marfa, αλλά και με αυτή τη μερίδα του κοινού που δεν ενδιαφέρεται για υψηλού επιπέδου ακαδημαϊκές αναζητήσεις που κοινώς χαρακτηρίζονται ως προβλήματα των λευκών αστών. Το «I Love Dick» ερευνά τη σεξουαλικότητα, πώς αυτή ορίζεται και οριοθετείται στη σύγχρονη κοινωνία, αλλά μέσα από αυτή δοκιμάζει να πραγματοποιήσει και μια σπουδή πάνω στις δυναμικές των φύλων και πώς αυτές επηρεάζονται από την σεξουαλική επιθυμία. Η έλξη της Chris για τον Dick δίνει νέα πνοή στην ερωτική ζωή της με τον Sylvestre, αλλά γυρίζει μπούμερανγκ στη σχέση τους όταν το παιχνίδι βγαίνει έξω από την κρεβατοκάμαρα και γίνεται αληθινό, γιατί τότε μπαίνει στη μέση και ο απαράμιλλος ανδρικός εγωισμός.

Το σημαντικότερο τμήμα της σειράς είναι ωστόσο αυτό που φέρνει μπροστά τη γυναικεία σεξουαλικότητα και τα θέλω της. Κορυφαίο επεισόδιο της σεζόν είναι με διαφορά το πέμπτο, εκεί που οι γυναίκες της σειρας γράφουν όλες το δικό τους γράμμα στον Dick ως κυνηγοί και δρώντα όντα, με τους άνδρες να είναι τα αντικείμενα των επιθυμιών τους. Τη σκηνοθεσία της σειράς έχουν αναλάβει καταξιωμένες δημιουργοί του ανεξάρτητου σινεμά όπως η Andrea Arnold («Fish Tank», «American Honey») και η Kimberley Pierce («Boys Don’t Cry»). Η σκηνοθεσία, οι ερμηνείες και η φωτογραφία είναι κινηματογραφικού επιπέδου και μπορεί η σειρά να απευθύνεται σε ένα πολύ συγκεκριμένο κοινό, αλλά με τον τρόπο που απαθανατίζει την έρημο και για τον ποπ τρόπο που χρωματίζει τις ακαδημαϊκές της αναζητήσεις, είναι ένα ενδιαφέρον θέαμα που ενδείκνυται για binge watching. Η τηλεόραση εξελίσσεται μπροστά στα μάτια μας και αν και αδημονούμε να μάθουμε το τελικό αποτέλεσμα, η διαδικασία είναι πέρα για πέρα ενδιαφέρουσα όσο και απολαυστική.

ΓΜ