Το βραβευμένο με Γκόγια καλύτερης ταινίας σκηνοθετικό ντεμπούτο του Raul Arevalo είναι το μόνο φιλμ που χρειάζεστε στις συνθήκες παραλυτικού καύσωνα αυτής της εβδομάδας.

Μία από τις αγαπημένες συνήθειες του θερινού σινεμά στην Ελλάδα είναι η αγάπη προς τον ισπανικό κινηματογράφο. Και δε μιλάμε για αντίστοιχη με αυτή του γαλλικού που σχετίζεται με την πλευρά της ζέστης που σε κάνει να μη θέλεις να σκεφτείς πολύ και απλά να θέλεις να περάσεις καλά βλέποντας μια κωμωδία που δε θα τη θυμάσαι την επόμενη ημέρα. Αναφερόμαστε σε αυτό το κομμάτι του καύσωνα που σε κάνει να μη νιώθεις καλά μέσα στο ίδιο σου το σώμα, να θες να γδάρεις το δέρμα σου από την ασφυξία και που θολώνει το μυαλό σου και επιστρέφει σε μια πρωτόγονη κατάσταση επιβίωσης. Είναι η άγρια πλευρά του καλοκαιριού, μακριά από την ιδεαλιστική οπτική για όσους μπορούν να ξεφύγουν από την πραγματικότητά του. Έτσι λοιπόν, η «Οργή ενός υπομονετικού ανθρώπου» ανήκει στη μεριά του θέρους που το νιώθεις σαν κολαστήριο και που δεν υπάρχει καμία διαφυγή όταν εκεί έξω νιώθεις πως δεν μπορείς να πάρεις ούτε ανάσα από τη λάβα που αιωρείται στην ατμόσφαιρα.

Το σκηνοθετικό ντεμπούτο του βραβευμένου με Γκόγια ηθοποιού Raul Arevalo είναι ένα θρίλερ και ένα γουέστερν που λαμβάνει χώρα μέσα σε βρώμικα μπαρ γεμάτα ιδρώτα και κατεστραμμένες ψυχές, σε φυλακές, σε σκουριασμένες αποθήκες και σε ηλιοκαμμένους από τη ματαιότητα δρόμους. Ένας άνδρας που είχε καταδικαστεί για μια κλοπή σε κοσμηματοπωλείο βγαίνει από τη φυλακή μετά από οκτώ χρόνια ελπίζοντας να συνεχίσει τη ζωή του με τη γυναίκα του όπως πριν, όμως ένας άλλος μυστηριώδης άνδρας έχει έρθει ξαφνικά για να τους αναστατώσει και να επαναφέρει φαντάσματα του παρελθόντος. Οι δύο άνδρες θα εμπλακούν σε ένα αιματοβαμμένο τριήμερο road trip εκδίκησης με στόχο μια εξιλέωση που όμως υπάρχει μόνο στο μυαλό.

Ο Arevalo καταπιάνεται με έντονα συναισθήματα πίκρας, οργής, απογοήτευσης, θλίψης, δίψας για εκδίκηση, σαν να τα αντλεί από αρχαία τραγωδία. Και το αποτέλεσμα είναι το ίδιο, αφού δεν υπάρχει σε κανένα σημείο η λύτρωση που είναι το ζητούμενο. Όταν μια ζωή καταστραφεί τότε καμία υποψία εκδίκησης δεν μπορεί να επαναφέρει ό,τι χάθηκε. Αντιθέτως αυτή η διαδικασία το μόνο που μπορεί να καταφέρει είναι να σε κάνει να νιώθεις ακόμη πιο άδειος και να ασφυκτιάς μέσα στον εαυτό σου. Και μέσα σε αυτές τις συνθήκες σχηματίζεται ένα παράδοξο ερωτικό τρίγωνο καταδικασμένο σε αδιέξοδα, αλλά ακόμη και σε αυτές τις συνθήκες η ανάγκη για κάποιον που θα φέρει μια υποψία ελπίδας εξόδου από το τέλμα είναι ζωτικής σημασίας. Ακόμη και αν αυτή η διέξοδος είναι καταδικασμένη εκ προοιμίου να μην έρθει ποτέ.

Τα μέρη που γυρίστηκε η ταινία είναι γνωστά στον Arevalo, κάτι σημαντικό αφού έχει μεγαλώσει σε αυτές τις περιοχές και ξέρει ακριβώς πώς να τις εκμεταλλευτεί. Και είναι από αυτές τις περιπτώσεις που τα τοπία αποπνέουν την ίδια αίσθηση τέλματος και καταστροφής με τους ανθρώπους. Όλα έχουν παραλύσει και ο χρόνος μοιάζει σαν να έχει σταματήσει για αυτούς τους τρεις ανθρώπους σε αυτή τη γωνιά της γης. Ο Arevalo σκηνοθετεί αληθινούς ανθρώπους σε αληθινές καταστάσεις και δεν κάνει εκπτώσεις σε τίποτα πέρα απ αυτό το σκοπό. Μπαίνει από την αρχή στο νόημα και δε σταματά μέχρι το τέλος και αν πρέπει να δείτε μία ταινία εν μέσω αυτού του παραλυτικού κύματος καύσωνα, αυτή ας είναι η συγκεκριμένη. Θα την εκτιμήσετε ακόμη περισσότερο στο φυσικό της περιβάλλον.

ΓΙΑΝΝΗΣ ΜΟΣΧΟΣ / [email protected]