Η δεύτερη σεζόν της πιο ετερόκλητης σειράς στην τηλεόραση βαδίζει προς κάθε πιθανό σωστό μονοπάτι.

Η αναζήτηση της ιδανικής καλοκαιρινής σειράς έχει αλλάξει με το πέρασμα των χρόνων. Αυτό που κάποτε απλά σήμαινε κάτι που θα σου κρατήσει συντροφιά το καλοκαίρι αλλά που παράλληλα είναι αμφιβόλου ποιότητας και θα ξεχάσεις την ύπαρξή του με τον ερχομό του φθινοπώρου, τώρα δεν αξίζει καν το χρόνο μας αν δεν πληροί κάποια άλλα κριτήρια. Μιλάμε άλλωστε για το καλοκαίρι που περιλαμβάνει «Game of Thrones» και «Twin Peaks». Αν θέλουμε να αναζητήσουμε την ιδανική καλοκαιρινή σειρά για φέτος, αυτή είναι το «GLOW» του Netflix, για την οποία έχουμε εξηγήσει τους λόγους που θεωρούμε ότι είναι ο ορισμός της σειράς που μας παρακινεί να περάσουμε ένα καλοκαίρι μαζί της και που αν δεν υπήρχε θα έπρεπε να την εφεύρουμε.

Μέσα σε όλο αυτό το σκηνικό υπάρχει όμως και το «Preacher», μια ακόμη σειρά που μοιάζει με αυτό που αναζητούμε από την καλοκαιρινή τηλεόραση της δεκαετίας που διανύουμε και η οποία είναι εξίσου καλοφτιαγμένη, δένοντας όλα τα αταίριαστα μεταξύ τους στοιχεία που διαθέτει. Για όσους δε γνωρίζουν, πρόκειται για τη μεταφορά της ομότιτλης καλτ σειράς κόμικ των 90s, την οποία έφεραν στη μικρή οθόνη οι γνωστοί και μη εξαιρετέοι Seth Rogen και Evan Goldberg («Pineapple Express», «This Is the End», «The Interview», «Sausage Party»), με τη συνδρομή του Sam Catlin, ο οποίος με τη θητεία του στο «Breaking Bad» προσφέρει το know how και από ένα σημείο και έπειτα είναι προφανείς και οι συσχετισμοί με την πιο δημοφιλή σειρά του AMC (στο οποίο ανήκει και το «Preacher»).

Μαύρη κωμωδία, υπερφυσικά στοιχεία, αγνός τρόμος και gore αλλά και αποτελεσματικό drama, όλα δένουν αρμονικά στο «Preacher», το οποίο πήρε το χρόνο του και μετά τον φρενήρη ρυθμό του πιλότου χρειάστηκε λίγα επεισόδια για να βρει τα πατήματά του, αλλά παρά τα σκαμπανεβάσματα και το μέτριο φινάλε της πρώτης σεζόν που δε δικαίωσε τις προσδοκίες που είχε δημιουργήσει, μπαίνοντας στη δεύτερη όλα φαίνεται να πηγαίνουν ρολόι. Πλέον με την μικρή πόλη του Annville να έχει καταστραφεί ολοσχερώς και όλους όσοι βρίσκονταν σε αυτήν να έχουν φύγει επίσης από τη μέση, το καστ έχει μειωθεί δραστικά και για καλό.

Ουσιαστικά όλα περιστρέφονται γύρω από την γνωστή τριάδα η οποία αποτελείται από τον Jesse, έναν ιεροκήρυκα με εγκληματικό παρελθόν και την περιζήτητη υπερδύναμη να διατάζει τους άλλους να κάνουν ό,τι θέλει, την ευέξαπτη όσο και πανέξυπνη κοπέλα του και έρωτα της ζωής του, Tulip, και τον Cassidy, ένα βαμπίρ από την Ιρλανδία που αγαπά να ζει στα όρια. Στο κάδρο υπάρχει και ο Eugene, γνωστός και ως «Arseface», ένας έφηβος με μια αποκρουστική παραμόρφωση στο πρόσωπο που είναι ο πιο πιστός ακόλουθος του Jesse και ο οποίος πλέον βρίσκεται στην Κόλαση, αποτελώντας τον ξεναγό μας σε αυτό τον εφιαλτικό κόσμο.

Από την Κόλαση έχει έρθει και ο Saint of Killers, ένας καουμπόι που αποτελεί μια ασταμάτητη υπερφυσική δολοφονική μηχανή και που έχει πάρει στο κατόπι το πρωταγωνιστικό τρίο και δε θα σταματήσει μέχρι να βγάλει τον Jesse από τη μέση. Στην πρώτη σεζόν τον βλέπαμε σε κάποια επαναλαμβανόμενα flashbacks από την Κόλαση, αλλά τώρα ήρθε να σπείρει τον όλεθρο επί Γης και έως τώρα έχει δημιουργήσει μερικές από τις πιο απολαυστικές σκηνές δράσης που έχουμε δει φέτος σε τηλεόραση ή σινεμά. Δεν ξέρουμε ως πότε θα διατηρήσει το ενδιαφέρον σε αυτή ακριβώς τη φάση του χωρίς να μετεξελιχθεί σε κάτι άλλο πέρα από μια σοβαρή απειλή καθ’ οδόν, αλλά προς το παρόν η απεικόνισή του λειτουργεί ακριβώς όπως πρέπει και η αδρεναλίνη διατηρείται στα ύψη.

Η κεντρική ιδέα της σεζόν έως τώρα είναι η αναζήτηση του Θεού, ο οποίος έχει χαθεί και το μόνο που γνωρίζουμε για αυτόν έως τώρα είναι ότι… αγαπά την τζαζ μουσική. Για αυτό και η δομή της σεζόν είναι ένα road trip στον Νότο με κατάληξη την Νέα Ορλεάνη, η οποία τόσο πολύ ταιριάζει με όλα αυτά που εκφράζει η σειρά. Στο δρόμο για εκεί μέσα σε πολλά άλλα σκηνικά, συναντήσαμε για μια τελευταία guest εμφάνιση και τον Fiore, έναν από τους δύο αγγέλους της πρώτης σεζόν, με την ικανότητα που έχουν να επιστρέφουν κάθε φορά που πεθαίνουν να αξιοποιείται στο έπακρο σε ένα μουσικό μοντάζ που αποτελεί highlight της φετινής τηλεοπτικής σεζόν και που καταφέρνει να πετύχει και ως κωμωδία αλλά και στο υπόβαθρο του δράματος μιας μοναχικής ύπαρξης σε έναν ξένο κόσμο. Στο ίδιο επεισόδιο βλέπουμε τον Fiore να επιδίδεται στην κατάχρηση κάθε είδους ναρκωτικού παρέα με τον Cassidy, σε ένα απόλυτα διασκεδαστικό μοντάζ που θα ζήλευε και ο Danny Boyle του πρώτου «Trainspotting».

Αυτές οι μικρές παράλληλες ιστορίες που αρχίζουν και τελειώνουν σε ένα επεισόδιο είναι αναπόσπαστο κομμάτι της επιτυχίας του «Preacher», αφού έχει καταφέρει πλέον να εμφανίζει και να καταστρέφει χαρακτήρες και να μην έχει σημασία εφόσον ό,τι μεσολάβησε στο ενδιάμεσο μας κράτησε το ενδιαφέρον μέχρι να έρθει η επόμενη ιστορία. Και αν η δύναμη του ιεροκήρυκα είναι αυτή που φέρνει κόσμο στη σειρά και ο Cassidy είναι αυτός που πάντα βρίσκει τρόπο να ελαφρύνει την ατμόσφαιρα, η ψυχή του «Preacher» είναι σίγουρα η Tulip, με την Ruth Negga να αποδεικνύει για μια ακόμη φορά πόσο καλή ηθοποιός είναι σε ό,τι κι αν κάνει, πασάροντας 100% το μυστήριο παρελθόν του χαρακτήρα της. Ειδικά στη δεύτερη σεζόν φαίνεται πως αποκτά ρόλο MVP.

Όταν το «Preacher» καταφέρνει και ενώνει όλα τα ετερόκλητα στοιχεία του και ισορροπεί ανάμεσα στους διαφορετικούς τόνους που διαθέτει και που εκπροσωπεί, είναι καθηλωτικό και διασκεδαστικό όσο μόνο η πολύ καλή τηλεόραση μπορεί να πετύχει. Μέχρι στιγμής δεν έχει καταφέρνει να το καθιερώσει σε σταθερή συχνότητα, αλλά πάντα βρίσκει ευκαιρίες για την πραγμάτωση αυτής της προϋπόθεσής του και στη δεύτερη σεζόν διαθέτει το δυνατότερο σερί επεισοδίων έως τώρα. Και χωρίς να σημαίνει ότι δε θα μας απασχολούσε με την ίδια ένταση αν προβαλλόταν τη χειμερινή σεζόν, το «Preacher» είναι ακριβώς αυτή η σειρά που θέλεις για να επιζητάς νέο της επεισόδιο κάθε εβδομάδα. Και ας ηχήσουν τα πνευστά σε τζαζ νότες για το τέλος του κόσμου.

ΓΙΑΝΝΗΣ ΜΟΣΧΟΣ / [email protected]