Με το «The Circle» που κυκλοφορεί αυτή την εβδομάδα στις αίθουσες η Βρετανίδα ηθοποιός αποδεικνύει ξανά την ανικανότητά της να αποδώσει δραματικούς ρόλους.

Πολύ λίγα πράγματα στην ιστορία της ποπ κουλτούρας έχουν καταφέρει να έχουν αγαπηθεί τόσο πολύ όσο το franchise του Harry Potter. Από τα βιβλία μέχρι τις ταινίες, υπάρχει τουλάχιστον μια ολόκληρη γενιά που μεγάλωσε με τις περιπέτειες του Harry στον μαγικό κόσμο του Hogwarts και σε αυτό το σημείο δεν είναι παράλογο να πούμε πως υπάρχει κόσμος που νιώθει τους πρωταγωνιστές της ιστορίας δικούς του ανθρώπους. Άλλωστε οι οκτώ ταινίες που κυκλοφόρησαν μέσα σε δέκα χρόνια βοήθησαν αρκετά στο να δεθούμε και με τους χαρακτήρες αλλά και με τους ηθοποιούς που τους υποδύθηκαν και ταυτίστηκαν μαζί τους.

Για αυτό το λόγο θα τους έχουμε πάντα στην καρδιά μας. Ο Daniel Radcliffe, η Emma Watson και ο Rupert Grint συνδέθηκαν με μια αθώα και τρυφερή στιγμή της ζωής μας, αλλά μιας και εμείς έχουμε απομακρυνθεί πια από αυτή τη φάση, πρέπει να παραδεχτούμε ότι δεν είναι και οι καλύτεροι ηθοποιοί που κυκλοφορούν εκεί έξω. Για την ακρίβεια δεν θεωρούμε πως είναι καν καλοί ηθοποιοί. Αρκεί να κάνουμε τη σύγκριση με το «Twilight», το οποίο ήταν μια παροδική μόδα της εποχής και που για ένα διάστημα έπαιξε παράλληλα με τις ταινίες του «Harry Potter», χωρίς να συγκεντρώνει για κανένα λόγο την ίδια αγάπη. Παρόλα αυτά, οι Robert Pattinson και Kristen Stewart όχι μόνο κατάφεραν και επιβίωσαν από τον ορυμαγδό αρνητικής κριτικής, αλλά σήμερα θεωρούνται δικαίως δύο από τους πιο ενδιαφέροντες ηθοποιούς της γενιάς τους, τολμώντας δύσκολους ρόλους και δουλεύοντας με σπουδαίους δημιουργούς της ελίτ του φεστιβαλικού σινεμά.

Τόσο ο Radcliffe όσο και η Watson έχουν πάρει πολλές ευκαιρίες μετά το τέλος της θητείας τους στο «Harry Potter». Στην τελική έχουν περάσει έξι χρόνια από την τελευταία ταινία της σειράς. Και οι δύο όμως δεν έχουν αποδείξει ότι επειδή ήταν συμπαθείς ως παιδιά μπορούν ή αξίζουν να έχουν και μια ενδιαφέρουσα καριέρα ως ενήλικες ηθοποιοί. Αυτό άλλωστε είναι πάντα ένα θέμα. Ένας καλός ηθοποιός δε φαίνεται από την παιδική ηλικία και δεν υπάρχει τίποτα που να προδικάζει πως μια μεγάλη επιτυχία κάποιου σε παιδικούς ρόλους θα εγγυηθεί κάτι ανάλογο και ως ενήλικα. Ίσα-ίσα που είναι πιθανότερο να λειτουργεί περιοριστικά και να χρειαστεί μεγαλύτερη προσπάθεια για να ξεφύγει από την ιδέα που είχε αρχικά ο κόσμος.

Ο Radcliffe έχει δοκιμάσει να τσαλακώσει αρκετά τον εαυτό του και σίγουρα δείχνει πως έχει χιούμορ. Τον έχουμε δει σε αρκετές ταινίες με κωμικές προεκτάσεις, κυρίως στον indie χώρο, και αν και δεν έχει βρει κάποια μεγάλη επιτυχία και σίγουρα δεν υπάρχει κανείς που να πλέξει το εγκώμιο της ερμηνευτικής του δεινότητας, κάνει αυτό που κάνει και δεν προσπαθεί να πείσει πως είναι κάτι άλλο. Η Watson από την άλλη έχει σίγουρα σημαντικότερη πορεία, αφού ξεκίνησε κατευθείαν την αποτοξίνωση από τον ρόλο της Ερμιόνης και την έχουμε δει τόσο σε περίοπτα indie όσο και σε μεγάλες παραγωγές που κυριάρχησαν στο box office. Αυτή την εβδομάδα την βλέπουμε στο «The Circle» του James Ponsoldt, δίπλα στον Tom Hanks, σε ένα κυβερνο-θρίλερ που πολύ θα ήθελε να είναι το νέο «The Truman Show», αλλά που τελικά είναι μια κακή ταινία καταδικασμένη να μείνει στη λήθη αυτού του καλοκαιριού.

Φυσικά και υπάρχουν πολλά προβλήματα στο «The Circle» και η Watson δεν ευθύνεται για αυτά, αλλά για μια ακόμη φορά γίνεται αντιληπτή η εξής πραγματικότητα: ότι δηλαδή είναι μια κακή ηθοποιός. Αυτό δε σημαίνει ότι δε διαθέτει το αποκαλούμενο «star quality». Είναι λαμπερή και αυτό αναδεικνύεται σε περιπτώσεις σαν αυτή του «Beauty and the Beast», εκεί που αρκεί μια λαοφιλής αύρα και ένα φωτεινό πρόσωπο για την επιτυχία. Το ίδιο συνέβη και στα «The Perks of Being a Wallflower» και «The Bling Ring», με τη φρεσκάδα και τη νεότητα που εξέπεμψε να ήταν ακριβώς αυτό που ζητούσαν οι σκηνοθέτες και για αυτό η παρουσία της να είχε θετικό πρόσημο. Υπάρχουν όμως και οι φορές που δοκιμάζει να πρωταγωνιστήσει σε «σοβαρές» ταινίες, επιχειρώντας να ερμηνεύσει δραματικούς ρόλους και εκεί το αποτέλεσμα είναι απογοητευτικό.

Εκεί που καταλάβαμε μια και καλή ότι η βρετανίδα ηθοποιός δεν έχει ευρεία γκάμα σε ρόλους που ξεφεύγουν από αυτό που έκανε ως Ερμιόνη ήταν στο «Noah» του Darren Aronofsky. Συνολικά έχουμε αρκετά θέματα με τη συγκεκριμένη ταινία, αλλά αυτό που μας έχει μείνει είναι η σκηνή που η Watson –εδώ κόρη του Νώε- γεννά, ως μια εντελώς άβολη και σίγουρα εντελώς αποτυχημένη απόπειρα υπερβολικής ερμηνείας, σε βαθμό που είτε να θες να γελάσεις ή να σε πιάνουν απλώς τα νεύρα σου από την παρατεταμένη διάρκεια. Δεν ξέρουμε τι είδε ο Aronofsky σε αυτή για το συγκεκριμένο ρόλο αλλά βγήκε προς τα έξω τελείως λάθος. Εξίσου αποτυχημένη ήταν και η δεύτερη «σοβαρή» δραματική ερμηνεία της στο (εξίσου έτσι κι αλλιώς κακό) «Colonia» του Florian Gallenberger, κάτι που επιβεβαιώθηκε και στο «Regression» του Alejandro Amenabar.

Θα δεχτούμε ότι οι κακές επιλογές δραματικών ταινιών είναι ένα θέμα για το οποίο μπορεί να μην ευθύνεται η ίδια, αυτό που συνιστά όμως γεγονός και δεν αλλάζει είναι πόσο επίπεδα και επιφανειακά προσεγγίζει αυτούς τους ρόλους, χωρίς να παρουσιάζει δυνατότητα εμβάθυνσης σε αυτούς. Φυσικά το ίδιο συμβαίνει και στο «The Circle», αναλαμβάνοντας τον ρόλο της ξεναγού στην ομάδα του Circle και κεντρικού προσώπου στην αφήγηση, διανύοντας πολλές αλλαγές κατά τη διάρκεια του φιλμ τις οποίες και αποτυγχάνει παταγωδώς να αποδώσει. Είναι μια ακόμη κακή δραματική ερμηνεία της Watson -η χειρότερη που έχουμε δει έως τώρα μέσα στη χρονιά- σε ένα τόσο κακό σερί που δύσκολα συναντάς.

Είμαστε εντάξει να βλέπουμε την Watson σαν ζωντανή πριγκίπισσα της Disney ή σε indie ρομαντικές κομεντί, αλλά πλέον έχουμε φτάσει στο σημείο που είναι πασιφανές ότι ίσως τελικά να είναι καλή μόνο σε αυτό και θα πρέπει να σταματήσει να κάνει ο,τιδήποτε άλλο να λειτουργήσει. Βέβαια, με την Emma Watson ή χωρίς αυτή, το «The Circle» παραμένει μια κακή και εντελώς αναχρονιστική ταινία, αντιμετωπίζοντας το ίντερνετ και την τεχνολογία από τη σκοπιά ηλικιωμένου που μένει μακριά από αυτά και που βλέπει μόνο αρνητικά στη χρήση τους. Υπάρχουν καλύτεροι τρόποι να περάσετε τα καλοκαιρινά σας βράδια.

Το «The Circle» κυκλοφορεί από την Spentzos.

ΓΙΑΝΝΗΣ ΜΟΣΧΟΣ / [email protected]