Ως «γεννημένος δολοφόνος» ήταν, ομολογουμένως, πολύ πειστικός, ενώ κατάφερε να πείσει τους πάντες και ως ο μεγαλοεκδότης του πορνογραφικού περιοδικού Hustler, στρέφοντας τα φώτα πάνω του. Απ’ ό,τι φαίνεται, ο Γούντι Χάρελσον είναι ένας πραγματικός χαμαιλέων.

Γούντροου Τρέισι Χάρελσον είναι το πραγματικό του όνομα και γεννήθηκε στις 23 Ιουνίου 1961 στο Μίντλαντ του Τέξας. Οι γονείς του, οι οποίοι πήραν διαζύγιο 3 χρόνια μετά τη γέννησή του, είναι η Νταϊάν Λου και ο Τσάρλς Βόιντ Χάρελσον, ο οποίος δεν βρίσκεται πλέον εν ζωή. Ο πατέρας του ήταν πληρωμένος δολοφόνος, ο οποίος είχε συλληφθεί για τη δολοφονία του δικαστή Τζον Γουντ τζούνιορ, είχε καταδικαστεί σε ισόβια και τελικά πέθανε μέσα στις φυλακές.

Σε ηλικία 12 ετών μετακόμισε στο Λίβανο του Οχάιο απ’ όπου ήταν η μητέρα του και μεγάλωσε εκεί, πηγαίνοντας στο σχολείο και ταυτόχρονα δουλεύοντας σε ένα πάρκο διασκέδασης της περιοχής, ως χαράκτης ξύλων. Μετά το σχολείο συνέχισε τις σπουδές του και πήρε πτυχίο στις τέχνες και την αγγλική λογοτεχνία το 1983 από το Hanover College, ενώ όπως αποκάλυψε πολλά χρόνια αργότερα, είχε ξεκινήσει να ασχολείται με τη θεολογία και να μελετά τις ρίζες της Βίβλου, μέχρι που έφτασε στο συμπέρασμα ότι όλα αυτά είναι απλώς άλλος ένας τρόπος για να ασκείται έλεγχος πάνω στους ανθρώπους.

Ο πρώτος ρόλος που ανέλαβε ποτέ ήταν το 1978 σαν βοηθητικός ηθοποιός στην κομεντί «Harper Valley P.T.A», χωρίς αναφορά του ονόματός του στους τίτλους και το 1986 απέκτησε ένα μικρό ρόλο στην αθλητική κομεντί «Οι αγριόγατοι» με τη Γκόλντι Χον, κάνοντας το ντεμπούτο του στον κινηματογράφο.

Στο μεταξύ, λίγο νωρίτερα, το 1985, ξεκίνησε τη συνεργασία με το NBC και τη δημοφιλή αμερικάνικη σειρά «Cheers», μια συνεργασία που κράτησε για 8 σεζόν μέχρι το 1993 και χάρισε φήμη στο νεαρό ηθοποιό, όπως επίσης βραβεία και υποψηφιότητες για American Comedy Awards και Emmy. Το 1985 είναι που παντρεύεται και την αγαπημένη του Νάνσι Σάιμον, κόρη του σεναριογράφου, παραγωγού και ηθοποιού Νιλ Σάιμον, σε ηλικία μόλις 24 ετών, οι δυο τους όμως καταλήγουν σε διαζύγιο την αμέσως επόμενη χρονιά.

Το 1989 αναλαμβάνει τριπλό ρόλο, αφού γράφει το σενάριο, βρίσκεται στην παραγωγή και πρωταγωνιστεί στη θεατρική παράσταση «2 on 2», προσπαθώντας να διευρύνει τους καλλιτεχνικούς του ορίζοντες και στο θέατρο.

Ξεκινώντας μια καριέρα στον κινηματογράφο

Η συνέχεια για τον Γούντι Χάρελσον τα επόμενα χρόνια προβλέπεται τηλεοπτική, αφού τα γυρίσματα για το «Cheers» δεν του αφήνουν πολύ ελεύθερο χρόνο για κινηματογράφο. Έτσι, περνώντας από διάφορες τηλεοπτικές σειρές και τηλεταινίες καταφέρνει το 1991 να ξαναβρεθεί σε καστ κινηματογραφικής ταινίας, με έναν πολύ μικρό ρόλο στην κομεντί «L.A. story» και με έναν μεγαλύτερο στο «Doc Hollywood» με τον Μάικλ Τζ. Φοξ.

Το 1992 συμπρωταγωνιστεί με τον Γουέσλι Σνάιπς στην αθλητική κομεντί «White men can’t jump» του Ρον Σέλτον, η οποία έκανε εμπορική επιτυχία και το 1993 ζει ξανά την εισπρακτική επιτυχία με την «Ανήθικη πρόταση» σκηνοθεσίας Έιντριαν Λιν, όπου υποδύεται το σύζυγο της Νταϊάν (Ντέμι Μουρ), ο οποίος αντιμετωπίζει οικονομικά προβλήματα και αναγκάζεται να δεχτεί την πρόταση του πολυεκατομμυριούχου Τζον Κέιτζ (Ρόμπερτ Ρέντφορντ), που προσφέρει 1 εκατομμύριο δολάρια για μια νύχτα με τη γυναίκα του… Αν και οι εισπράξεις της ταινίας φτάνουν τα 266 εκατομμύρια δολάρια, οι κριτικές είναι αρνητικές και ο Χάρελσον, μάλιστα, βραβεύεται με το πρώτο -και τελευταίο μέχρι στιγμής- Χρυσό Βατόμουρο της καριέρας του.

Το 1994, ο Χάρελσον βρέθηκε σε μια από τις ταινίες-σταθμούς της καριέρας του, υποδυόμενος μαζί με τη Τζούλιετ Λιούις, σαν σύγχρονος Κλάιντ, ένα ζευγάρι δολοφόνων που διαπράττουν πολλαπλούς φόνους, λαμβάνοντας μεγάλη δημοσιότητα από τα ΜΜΕ. Η ταινία έλαβε σχετικά καλές κριτικές, ο κόσμος την αγάπησε και ο Χάρελσον είχε την ευκαιρία να σκηνοθετηθεί από τον Όλιβερ Στόουν, στρέφοντας για λίγο τα φώτα πάνω του.

Την επόμενη χρονιά συνεργάζεται και πάλι με το φίλο του Γουέσλι Σνάιπς στην κομεντί δράσης «Money train», η ταινία, όμως, δεν τα πηγαίνει καλά –αλλά ο Χάρελσον αμείβεται με 5,5 εκατομμύρια δολάρια. Στο καστ συναντά και τη Τζένιφερ Λόπεζ, όπως και τον Κρις Κούπερ.

Στη συνέχεια σκηνοθετείται από τον Μάικλ Τσιμίνο στη δραματική ταινία «Ο κυνηγός του ήλιου», όπου έχει τον πρωταγωνιστικό ρόλο ως ογκολόγος, τον οποίο απαγάγει ένας 16χρονος καταδικασμένος σε φυλάκιση, που πάσχει από καρκίνο. Οι κριτικοί δεν φαίνονται να συγκινούνται από την ιστορία και ο Χάρελσον συνεχίζει με την αθλητική κομεντί «Kingpin» με τον Ράντι Κουέιντ και τον Μπιλ Μάρεϊ, η επιτυχία και πάλι, όμως, δεν καταφτάνει.

Η βιομηχανία του… πορνό και η συνέχεια

Το 1996 αποτελεί άλλη μια σημαντική χρονιά για την καριέρα του Χάρελσον, αφού ο ίδιος αναλαμβάνει να υποδυθεί τον εκδότη του μηνιαίου, αμερικάνικου πορνοπεριοδικού Hustler, Λάρι Φλιντ, ο οποίος γίνεται στόχος συντηρητικών ομάδων, με τις διώξεις και τις φυλακίσεις του να δίνουν και να παίρνουν και μια δολοφονική απόπειρα εναντίον του να τον περιορίζει σε αναπηρική καρέκλα, με τον ίδιο να προσπαθεί να υπερασπιστεί την ελευθερία λόγου και έκφρασης.

Στην ταινία «Υπόθεση Λάρι Φλιντ» του Μίλος Φόρμαν – ο οποίος επιστρέφει στον κινηματογράφο μετά από απουσία 7 χρόνων - ο Χάρελσον συναντά την Κόρτνεϊ Λοβ και τον Έντουαρντ Νόρτον, λαμβάνει καλές κριτικές και βρίσκεται για πρώτη φορά υποψήφιος για Όσκαρ α’ αντρικού ρόλου και Χρυσή Σφαίρα, μεταξύ άλλων.

Μετά από αυτή τη δουλειά, ο ανερχόμενος ηθοποιός κερδίζει πιο σοβαρούς ρόλους και ο κινηματογραφικός κύκλος αρχίζει να του δίνει περισσότερη σημασία.

Το 1997 πρωταγωνιστεί στη δραματική, πολεμική ταινία «Welcome to Sarajevo» και την ίδια χρονιά συναντά τον Ντάστιν Χόφμαν και τον Ρόμπερτ Ντε Νίρο στη δραματική κομεντί «Wag the dog» του Μπάρι Λέβινσον. Στη συνέχεια βρίσκεται στη δραματική ταινία μυστηρίου «Palmetto» με την Ελίζαμπεθ Σου και το 1998 σκηνοθετείται από τον Τέρενς Μάλικ στην υποψήφια για 7 Όσκαρ πολεμική ταινία «Η λεπτή κόκκινη γραμμή» με τον Σον Πεν, τον Νικ Νόλτε και τον Τζιμ Καβίζελ.

Η δεκαετία τελειώνει με το «The Hi-Lo country» του Στίβεν Φρίαρς και την κομεντί «Ed TV» το 1999 και την ίδια χρονιά σκηνοθετείται και πάλι από τον Ρον Σέλτον στην αθλητική ταινία «Παίξ’ το μέχρι τέλους». Στο μεταξύ συνεχίζει τα τηλεοπτικά περάσματα (όπως από την επιτυχημένη τηλεοπτική σειρά «Frasier»), ενώ σκηνοθετεί και το δικό του θεατρικό «Furthest from the sun».

To 2003 περνάει από το καστ της κωμωδίας «Ασκήσεις ηρεμίας» με τον Τζακ Νίκολσον και τον Άνταμ Σάντλερ, το 2004 κάνει μια στάση στη δραματική κομεντί «She hate me» του Σπάικ Λι και στην περιπέτεια «After the sunset» με τον Πιρς Μπρόσναν και τη Σάλμα Χάγιεκ και το 2005 συναντά τον Ρόμπιν Γουίλιαμς στη δραματική κομεντί «The big white» και τη Σαρλίζ Θερόν στην υποψήφια για 2 Όσκαρ «Άνιση μάχη».

Με τη Μέριλ Στριπ συνεργάζεται στο «A prairie home companion» του Ρόμπερτ Άλτμαν το 2006 και μετά από διάφορες δουλειές σκηνοθετείται το 2007 από τους αδελφούς Κοέν σε ένα μικρό ρόλο στο «Καμία πατρίδα για τους μελλοθάνατους», μια ταινία που χάρισε το Όσκαρ τόσο στους αδελφούς Κοέν, όσο και στον πρωταγωνιστή της, Χαβιέ Μπαρδέμ.

Στη συνέχεια, ο Γούντι Χάρελσον πέρασε από διάφορες ταινίες σε μικρότερους ή μεγαλύτερους ρόλους, όπως στο θρίλερ «Υπερσιβηρικός» του Μπραντ Άντερσον που του χάρισε υποψηφιότητα για βραβείο Saturn, στην κομεντί «Semi-Pro» με τον Γουίλ Φέρελ, στη δραματική κομεντί «Management» με τη Τζένιφερ Άνιστον, στη δραματική «Επτά ζωές» με τον Γουίλ Σμιθ, όπου υποδύθηκε τον τυφλό και το 2009 βρίσκεται ξανά υποψήφιος για Όσκαρ β’ αντρικού ρόλου και Χρυσή Σφαίρα με την ερμηνεία του στην πολεμική, δραματική ταινία «The messenger» του Όρεν Μούβερμαν.

Υποψήφιος για βραβείο Saturn βρίσκεται και με το «Zombieland», ενώ στη συνέχεια βραβεύεται από τους κριτικούς του Σαν Ντιέγκο για την ερμηνεία του στην ταινία καταστροφολογίας «2012». Με τον Όρεν Μούβερμαν συνεργάζεται ξανά στην ταινία «Στα όρια» σε ρόλο βετεράνου αστυνομικού, ενώ περνά και από την πιο ανάλαφρη ταινία «Όχι μόνο φίλοι» με τη Μίλα Κούνις και τον Τζάστιν Τίμπερλεϊκ. Την άνοιξη τον είδαμε και στους «Αγώνες πείνας» του Γκάρι Ρος, ενώ πρόσφατα προβλήθηκε και στη χώρα μας η ταινία «Rampart». Μέσα στο 2012, πρόκειται να τον δούμε με τον Κόλιν Φάρελ στην κομεντί «Seven psychopaths» και την άνοιξη του 2013 αναμένουμε στη μεγάλη οθόνη το θρίλερ του Λουί Λετεριέ «Now you see me», όπου συνεργάστηκε με τον Μάικλ Κέιν, τον Τζέσι Άιζενμπεργκ και τον Μαρκ Ράφαλο.

Το «καλό» και το «κακό» παιδί

Ο Γούντι Χάρελσον φαίνεται πως έχει υπάρξει το λεγόμενο «κακό παιδί» και είχε κι αυτός τις περιπέτειές του με το νόμο. Το 1982 είχε συλληφθεί από την αστυνομία καθώς παρεμπόδιζε την κυκλοφορία στο δρόμο… χορεύοντας, ενώ είχε κατηγορηθεί και για επίθεση και αντίσταση κατά της Αρχής, χτυπώντας έναν αστυνομικό και τρέχοντας.

Αργότερα, βρέθηκε και πάλι σε παρόμοιες καταστάσεις, έχοντας φυτέψει σπόρους κάνναβης στην αυλή του, ενώ το 2002 συνελήφθη στο Λονδίνο μετά από ένα περιστατικό με ένα ταξί, που κατέληξε σε κυνηγητό με την αστυνομία. Το 2008, επιτέθηκε στο φωτογράφο Τζος Λέβιν, ο οποίος του έκανε μήνυση ζητώντας 2,5 εκατομμύρια για ζημιές.

Από την άλλη, ο Χάρελσον έχει και την ανθρωπιστική του πλευρά, αφού αναπτύσσει ακτιβιστική δράση όσον αφορά το περιβάλλον, αλλά και την ειρήνη στον κόσμο, έχοντας μιλήσει πολλές φορές ανοιχτά κατά την εισβολή των αμερικανικών στρατευμάτων στο Ιράκ το 2003. Ακόμη, έχει βοηθήσει και τη Unicef να συγκεντρώσει χρήματα για την προσφορά βοήθειας σε παιδιά και μητέρες που έχουν ανάγκη στις τριτοκοσμικές χώρες, ενώ υποστηρίζει και το κίνημα για την αποκάλυψη της αλήθειας για τα γεγονότα της 11ης Σεπτεμβρίου.

Σήμερα είναι παντρεμένος με την αγαπημένη του Λόρα Λούι, με την οποία ανέβηκε τα σκαλιά της εκκλησίας το 2008, αλλά είναι ζευγάρι από το 1987. Έχουν αποκτήσει μαζί 3 κόρες, στις οποίες αναφέρονται ως «η τριλογία των… θεοτήτων», με τη μεγαλύτερη να είναι σήμερα 19 χρονών και τη μικρότερη 6.

Ενδεικτική φιλμογραφία: «Wildcats» (1986), «Doc Hollywood» (1991), «White men can’t jump» (1992), «Indecent proposal» (1993), «I ’ll do anything» (1994), «The cowboy way» (1994), «Natural born killers» (1994), «Money train» (1995), «The sunchaser» (1996), «Kingpin» (1996), «The people vs. Larry Flynt» (1996), «Welcome to Sarajevo» (1997), «Wag the dog» (1997), «Palmetto» (1998), «The thin red line» (1998), «The Hi-Lo country» (1998), «Ed TV» (1999), «Play it to the bone» (1999), «Scorched» (2003), «Anger management» (2003), «She hate me» (2004), «After the sunset» (2004), «The big white» (2005), «North country» (2005), «The prize winner of defiance, Ohio» (2005), «A prairie home companion» (2006), «A scanner darkly» (2006), «The walker» (2007), «No country for old men» (2007), «The grand» (2007), «Battle in Seattle» (2007), «Transsiberian» (2008), «Sleepwalking» (2008), «Semi-pro» (2008), «Surfer, dude» (2008), «Management» (2008), «Seven pounds» (2008), «The messenger» (2009), «Defendor» (2009), «Zombieland» (2009), «2012» (2009), «Bunkaru» (2010), «Friends with benefits» (2011), «Rampart» (2011), «The hunger games» (2012).