Σχόλια και αναλύσεις για το δεύτερο επεισόδιο της έβδομης σεζόν της σειράς. Ακολουθούν spoiler.

Η διαφορά αυτής της σεζόν του «Game of Thrones» με ό,τι έχουμε συνηθίσει έχει να κάνει με το ότι αποτελείται από επτά επεισόδια αντί για δέκα, κάτι που σημαίνει αυτομάτως ότι η δράση θα είναι πιο πυκνή. Ειδικά από τη στιγμή που η πρεμιέρα δεν ήταν και το πιο γεμάτο επεισόδιο από πλευράς πλοκής, με το γεγονός που συζητήθηκε περισσότερο να είναι η guest εμφάνιση του Ed Sheeran, περιμέναμε τη συνέχεια να είναι πολύ πιο καταιγιστική. Και όσο και αν ήμασταν προετοιμασμένοι, δεν είδαμε τη μεγάλη ναυμαχία που ξέσπασε στο φινάλε του δεύτερου επεισοδίου να έρχεται πραγματικά από το πουθενά.

Βέβαια, βλέποντας το επεισόδιο αναδρομικά, τα σημάδια ήταν εκεί. Η έναρξη έγινε στο Dragonstone, με την Daenerys να συζητά τα σχέδιά της με τον Tyrion, την Olenna, την Yara, την Ellaria και τον Varys, στη μεγαλύτερη συμμαχία που έχουμε δει έως τώρα στη σειρά και με την Melisandre να εμφανίζεται και αυτή για να αποδείξει ότι το Dragonstone είναι ξεκάθαρα το πιο in μέρος όλου του Westeros αυτή τη στιγμή. Μια τέτοια σύμπραξη σημαίνει όμως και πολλές διαφορετικές απόψεις, με την Daenerys να ξέρει μόνο ότι θέλει να κυβερνήσει και από εκεί και πέρα να φαίνεται μπερδεμένη μπροστά στις επιλογές που της δημιουργούνται. Η ατμόσφαιρα για αυτή την εναρκτήρια σκηνή χτίζεται αριστοτεχνικά, καθώς συντελείται μέσα στη νύχτα εν μέσω καταιγίδας. Και από ό,τι μας έχει συνηθίσει ως τώρα η σειρά, ποτέ δε δείχνει μια καταιγίδα αν αυτή δεν φέρει και κεραυνούς. Η Daenerys μετά από προσπάθεια αποφασίζει να εμπιστευτεί τον Varys και τους υπόλοιπους συμβούλους της και να χωρίσει τις δυνάμεις της, στέλνοντας τον στόλο της Yara μαζί με τους συμμάχους από το Dorne πίσω στο Sunspear για να φέρουν μεγαλύτερο στρατό και τους Unsullied για να καταλάβουν το Casterly Rock (ακολουθώντας την πορεία του Robb Stark) και είναι απολύτως λογικό να δούμε τον Euron να εμφανίζεται ξαφνικά μέσα στη νύχτα για να επιτεθεί στον στόλο των ανιψιών του.

Το περιμέναμε ότι οι οικογενειακές υποθέσεις των Greyjoy θα καταλάμβαναν μεγάλο μέρος της κεντρικής πλοκής κάποια στιγμή και αυτή η στιγμή είναι τώρα. Είχε φανεί ήδη από την επίσκεψη του Euron στην Cersei, στην οποία είχε υποσχεθεί ότι την επόμενη φορά που θα τον δει δε θα έχει άδεια χέρια και επειδή φαίνεται άνθρωπος που τηρεί τις υποσχέσεις του, είναι έτοιμος για να γυρίσει έχοντας στην κατοχή του την Yara και την Ellaria, τις επικεφαλής δηλαδή από δύο βασίλεια που επαναστάτησαν απέναντι στο King’s Landing. Και αυτή είναι μια τρομακτικά σημαντική εξέλιξη, όχι μόνο για το τι σημαίνει για τη συνέχεια και για το πώς ανατρέπει τους συσχετισμούς, αλλά και γιατί έχει αληθινό ενδιαφέρον ο τρόπος που παρουσιάστηκε.

Όπως ανέφεραν και κάποιοι Αμερικανοί κριτικοί, το μπάτζετ της ναυμαχίας είναι εμφανώς περιορισμένο σε σχέση με άλλες μεγάλες μάχες που έχουμε δει στη σειρά και αυτό προφανώς είναι το μεγαλύτερο δείγμα που χρειαζόμασταν ότι προετοιμάζεται κάτι μεγάλο, μάλλον ως προς τις εξελίξεις στον Βορρά με τους White Walkers και τον στρατό των νεκρών. Καταρχάς πραγματοποιείται μέσα στη νύχτα και δεν δοκιμάζει να ανοίξει το πλάνο πέρα από το πλοίο που συντελείται η βασική δράση, παρά μόνο όταν αυτό κρίνεται αναγκαίο. Αυτό όμως δε μειώνει ούτε στο ελάχιστο την ένταση της συγκεκριμένης σκηνής. Κάθε άλλο. Ο Mark Mylod που χειρίζεται τη σκηνοθεσία του επεισοδίου κάνει εξαιρετική δουλειά στο να αναδείξει την αγωνία και την παράνοια μιας τέτοιας μάχης στη μέση της θάλασσας, με μοναδικό φως τις φλόγες στα πανιά των πλοίων (δε γίνεται να μην ήξερε τι θα γίνει η Melisandre). Από την στιγμή που η ενέδρα στήνεται ξαφνικά με τις αναταράξεις στο πλοίο της Yara και της Ellaria πάνω που αυτές είχαν έρθει αρκετά κοντά, μέχρι το πελώριο πλοίο του Euron που ξεπροβάλλει μέσα από το σκοτάδι και από τη στιγμή που αυτός σαν άλλος Jack Sparrow κάνει την εισβολή του πάνω στον πτυσσόμενο στύλο της πλώρης του, μέχρι την εν ψυχρώ δολοφονία της Obara και της Nymeria Sand (για αυτό το θέμα θα μιλήσουμε πιο αναλυτικά μέσα στην εβδομάδα), έως την αιχμαλωσία της Yara και την φυγή του Theon, αυτή είναι μια σεκάνς πολύ ισχυρής πολεμικής εικονοποιίας που έρχεται και δένει με την κουβέντα που είχαμε ανοίξει για τη σειρά, ότι είναι κρίμα δηλαδή να μείνουμε στο τι συμβαίνει σε αυτή, ενώ έχει τόσο ενδιαφέρον το πώς αυτό συντελείται.

Ο Euron είναι ένας χαρισματικός ηγέτης, έξυπνος και στο πώς κινείται στη σκακιέρα των συμμαχιών, αλλά και ικανός στη μάχη και αδίστακτος στο βαθμό που δε θα σταματήσει μέχρι να πάρει αυτό που θέλει. Μπορεί να άργησε αρκετά να πάρει τη θέση του στη σειρά, αλλά ήδη έχει εξελιχθεί ως ένας από τους πιο δυνατούς παίκτες και σαν τέτοιο πρέπει να τον αντιμετωπίζουμε. Ο Δανός Pilou Asbæk είναι ένας από τους καλύτερους ηθοποιούς που έχουμε δει στο «Game of Thrones», με σημαντική πορεία στο δανέζικο σινεμά και την τηλεόραση, με σειρές όπως το επιφανές «Borgen» και είναι μια πολύ σημαντική προσθήκη ενός χαρακτήρα που μπορεί να καλύψει το κενό του Ramsay, χωρίς να γίνει ποτέ τόσο καρτουνίστικα κακός. Αυτή τη στιγμή φαντάζει ως ο άνθρωπος που αλλάζει τις αναλογίες στο Westeros, αφού και αποδυναμώνει τις δυνάμεις της Daenerys, αλλά και με αυτή του την πράξη την αναγκάζει να κηρύξει και επίσημα τον πόλεμο, καταθέτοντας έτσι τη δική του «δολοφονία του Franz Ferdinand».

Ακόμη πιο ενδιαφέρον είχε όμως η οπτική γωνία του Theon την οποία επέλεξε η σειρά για να κλείσει την ναυμαχία. Ο Euron έχει μόλις αιχμαλωτίσει την Yara και προκαλεί τον Theon να προσπαθήσει να την σώσει. Τότε, βλέπουμε όσα συμβαίνουν γύρω μέσα από τη δική του ματιά και ξαφνικά αποκαλύπτεται όλη η τρέλα και ο τρόμος ενός πολέμου, σαν να ζει το δικό του «Αποκάλυψη τώρα» και όλα αυτά που βλέπει και βιώνει εκείνη τη στιγμή τον αναγκάζουν να πηδήξει έξω από το πλοίο, στην πιο πρωτοφανή στιγμή δειλίας ίσως σε όλη τη σειρά, η οποία όμως εξηγείται αν σκεφτεί κανείς τι έχει περάσει ο Theon από τότε που έγινε έρμαιο στις σαδιστικές διαθέσεις του Ramsay. Από όλους τους χαρακτήρες που ενεπλάκησαν σε αυτή τη ναυμαχία ήταν ο μοναδικός που βρίσκεται στη σειρά από την πρώτη σεζόν και για αυτό το λόγο και αυτός που τον γνωρίζουμε καλύτερα. Από τότε που ήρθε στο προσκήνιο η συμμαχία, κάπου παραγκωνίστηκε και ο ίδιος και οι ψυχολογικές επιπτώσεις των όσων πέρασε. Αυτή λοιπόν είναι η μεγάλη ώρα για να εξερευνηθούν σε βάθος αυτές οι συνέπειες και ελπίζουμε να μη χαθεί, αν και κάτι μας λέει ότι ο Euron θα συναντηθεί ξανά με τον Theon και υπό διαφορετικές συνθήκες. Η τελευταία εικόνα με την οποία μας αφήνει πάντως το επεισόδιο, με τον Theon μόνο του στη θάλασσα να ατενίζει την καταστροφή σε πορτοκαλί φόντο της φωτιάς και με τα πτώματα της Obara και της Nymeria να κείτονται κρεμασμένα στα κατεστραμμένα πλοία είναι βιβλικής κατασκευής.

Το μόνο σίγουρο πλέον είναι ότι κυρίαρχη του παιχνιδιού είναι ακόμη η Cersei. Είναι αυτή που ξέρει καλύτερα πώς να κινείται, να κάνει τις σωστές συμμαχίες ακόμη και όταν είναι στην γωνία. Και φαίνεται πως διαθέτει το απαραίτητο know how ώστε να έχει γύρω τις τους σωστούς ανθρώπους για να διατηρείται στο θρόνο. Ο Qyburn είναι ένας τέτοιος άνθρωπος. Μαζί με τον Varys και τον Littlefinger φαντάζει ως ο άνθρωπος που ξέρει περισσότερα από κάθε άλλον στο Westeros και το ότι βρίσκεται στο πλευρό της βασίλισσας, τον καθιστά αυτομάτως έναν από τους πιο ισχυρούς άνδρες στη σειρά. Αυτή τη φορά φαίνεται πανέτοιμος να αντιμετωπίσει και την απειλή των δράκων, παρουσιάζοντας έναν καταπέλτη ικανό να διαπεράσει το κρανίο τους και έτσι όπως το κρίνουμε, οι πιθανότητες να μη χρησιμοποιηθεί είναι μηδαμινές. Την ίδια στιγμή που ο Randyll Tarly γίνεται ένας ακόμη σύμμαχος κομβικής σημασίας για τους Lannister, οι οποίοι παρά τις απώλειες, μέχρι κάποιος να τους καθαιρέσει έμπρακτα θα παραμένουν το μεγάλο φαβορί.

Στο μεταξύ, ο γιος του Randyll Tarly, ο Sam, διαθέτει μια από τις πιο ενδιαφέρουσες ιστορίες της σεζόν, γιατί αφενός είναι ο ξεναγός μας στον κόσμο της Citadel, έπειτα είναι ο διαμεσολαβητής ανάμεσα στον Jon Snow και την Daenerys και τέλος, είναι αυτός που καλείται να βρει θεραπεία για τον Ser Jorah Mormont, με τις σκηνές που μοιράζονται αυτοί οι δύο να καταλήγουν σε μια άκρως ρεαλιστική απόπειρα του Sam να σώσει τον Jorah, η οποία δεν ενδείκνυται για να την παρακολουθείς καθώς τρως το φαγητό σου.

Παρόλα αυτά, η σειρά επιδεικνύει το χιούμορ της και με ένα μοντάζ από αυτά που μας έχει συνηθίσει κατά καιρούς, περνάει από το φολιδωτό δέρμα του Jorah στην κρούστα της πίτας που τρώει η Arya, η οποία έχει μια καθόλα σημαντική συνάντηση με τον Hot Pie, έναν από τους χαρακτήρες που είχαμε ξεχάσει την ύπαρξή του και που τη θυμόταν ως αγόρι. Αυτός θα αναλάβει να την ενημερώσει για τις εξελίξεις στον Βορρά και για την επικράτηση του Jon Snow, κάτι που θα αλλάξει άρδην τα σχέδιά της και αντί για το King’s Landing με στόχο τη δολοφονία της Cersei, θα κατευθυνθεί προς τον Βορρά για να επιστρέψει στο σπίτι της, τώρα εκεί βρίσκονται και πάλι δικοί της άνθρωποι.

Η κορύφωση του story της Arya ήρθε όμως από αλλού, όταν βρισκόμενη μέσα στο δάσος είδε μια αγέλη λύκων να εμφανίζεται απειλητικά απέναντί της, όταν διαπιστώσει πως επικεφαλής τους είναι η Nymeria, ο direwolf που είχε η Arya και που την είχε αφήσει ελεύθερη για να την σώσει όταν επενέβη για να επιτεθεί στον Joffrey. Η Arya αναγνωρίζει την Nymeria και της ζητάει να έρθει μαζί της στο Winterfell, αλλά αυτή θα της γυρίσει την πλάτη, φεύγοντας μαζί με την αγέλη της, με την Arya να ξεστομίζει την ατάκα «that’s not you». Και επειδή χρειάζεστε την απαραίτητη υπενθύμιση, όταν στην πρώτη σεζόν ο Ned είχε πει στην Arya ότι μεγαλώνοντας θα γίνει μια σωστή κυρία, αυτή του είχε απαντήσει «that’s not me». Αυτό σημαίνει και ότι η Nymeria έχει πάρει τον χαρακτήρα της Arya, θέλοντας να ζήσει ελεύθερη όπως και η πρώην ιδιοκτήτριά της, αλλά και ότι αναγνωρίζει την αλλαγή που έχει συντελεστεί στο χαρακτήρα της Arya, η οποία έχει κατακλυστεί από την δίψα της για εκδίκηση, με το «that’s not you» της Arya να μεταφράζεται και ως «it’s me». Όπως και να έχει, είναι μια αληθινά συγκινητική συνάντηση στον τρόπο που στήνεται και αποδίδεται και σε αυτά που εκδηλώνει για την εξέλιξη της Arya και σε κάθε περίπτωση είναι ωραίο να βλέπουμε έναν direwolf στο πλήρες μέγεθός του. Κάτι μας λέει και εδώ ότι αργά ή σύντομα θα ξαναβρούμε την Nymeria και τους λύκους της στο δρόμο της Arya.

Το αληθινά μεγάλο γεγονός για τις εξελίξεις στο υπόλοιπο της σεζόν ήταν ωστόσο η απόφαση του Jon Snow να πάει τελικά στο Dragonstone για να συναντήσει την Daenerys, όταν έμαθε μέσω του Sam ότι εκεί βρίσκονται μεγάλα αποθέματα από dragonglass. Σε πολλούς δεν άρεσε αυτή η απόφαση, μέσα σε αυτούς όμως δεν ήταν ο Littlefinger, ο οποίος έχει πια ανοιχτό δρόμο για να βάλει σε λειτουργία όποιο σχέδιο έχει με την Sansa. Λογικά, στο επόμενο κιόλας επεισόδιο θα τρέξουν αυτά τα μέτωπα και σίγουρα αδημονούμε για τη συνάντηση του Snow με την Daenerys και τι αυτή μπορεί να σηματοδοτήσει.

Σε σύγκριση με τον αργό ρυθμό της πρεμιέρας, εδώ η αφηγηματική ροή ήταν πολύ πιο στρωτή και γρήγορη, καταλήγοντας σε ένα εκρηκτικό φινάλε που σηματοδοτεί ανελέητη δράση στα εναπομείναντα επεισόδια όχι μόνο της σεζόν, αλλά γενικότερα και της σειράς. Δεν είμαστε έτοιμοι για ό,τι θα ακολουθήσει.

ΥΓ: Αξιοσημείωτη είναι η ερωτική σκηνή ανάμεσα στον Grey Worm και την Missandei. Προφανώς και έχει μια ιδιαιτερότητα, μιας και ξέρουμε πως οι Unsullied είναι ευνουχισμένοι, ωστόσο υπήρχε ένας ερωτισμός ανάμεσά τους που δε μας είχε συνηθίσει η σειρά στις ερωτικές της σκηνές και μιας και είχαμε καιρό να δούμε κάποια, είχε ενδιαφέρον αυτή η αλλαγή.

H Νova είναι ο απόλυτος προορισμός για το GOT. Τώρα μπορείς να απολαύσεις για 1η φορά όλους τους προηγούμενους κύκλους μαζεμένους σε box set στο Nova On demand όποτε θελήσεις αλλά και τον νέο καταιγιστικό 7ο κύκλο του Game of Thrones αποκλειστικά στη Nova και ταυτόχρονα με την Αμερική.

ΓΙΑΝΝΗΣ ΜΟΣΧΟΣ / [email protected]