Η νέα σειρά ανθολογίας του HBO δε σου δίνει ποτέ αυτό που περιμένεις.

Οι αδερφοί Jay και Mark Duplass έχουν μια αξιοσέβαστη πορεία στο χώρο του indie σε σινεμά και τηλεόραση. Το «Togetherness» που είχαν δημιουργήσει στο HBO κόπηκε μετά από δύο σεζόν και το θεωρούμε μια από τις πιο αδικημένες σειρές των τελευταίων ετών, πληρώνοντας ουσιαστικά το πόσο χαμηλόφωνα ρεαλιστική ήταν. Δεν το βάζουν όμως κάτω και επέστρεψαν στο HBO με το «Room 104», ένα πολύ ενδιαφέρον πείραμα που φαίνεται πως έχει αρκετές προοπτικές παρά τα ελάχιστα μέσα που διαθέτει.

Πρόκειται για μια σειρά ανθολογίας 25λεπτων επεισοδίων που τοποθετείται σε ένα μικρό δωμάτιο ενός αμερικανικού μοτέλ και κάθε εβδομάδα βλέπουμε και μια διαφορετική ιστορία από όσους περνούν εκεί το βράδυ τους. Οι Duplass πειραματίζονται με διάφορα είδη, ανάλογα με το τι επιτάσσει και πού τους οδηγεί η κάθε υπόθεση. Μπλέκουν τον τρόμο με την κωμωδία και με το δράμα και εκτός από τον κοινό παρονομαστή του δωματίου, πραγματικά ο,τιδήποτε μπορεί να συμβεί στο χρόνο που τους δίνετια να ξετυλίξουν κάθε φορά τους χαρακτήρες.

Το πρώτο επεισόδιο διηγείται την ιστορία μιας νεαρής γυναίκας που κάνει babysitting σε ένα αγόρι και κλίνει προς τον τρόμο του «The Twilight Zone», καθώς όσο ξετυλίγει την πλοκή περιέχει μερικές πραγματικά ανατριχιαστικές στιγμές που θα πεταχτείς ακόμη και στον καναπέ του σπιτιού σου. Στο δεύτερο, στο οποίο πρωταγωνιστεί ο James Van Der Beek, παρακολουθούμε ένα pizza boy να μπλέκεται στα καπρίτσια ενός ζευγαριού, με την κατάσταση να βγαίνει εκτός ελέγχου στην πορεία και να καταλήγει σε αγνό -αν και συζητήσιμο- mindfuck.

Χωρίς να θέλουμε να σας κάνουμε spoiler σε περίπτωση που δεν γνωρίζετε για τη σειρά, θα πούμε ότι το πιο ενδιαφέρον στοιχείο του «Room 104» δεν είναι ούτε ο αριστοτεχνικός τρόπος που χειρίζεται το χαμηλό του μπάτζετ, βγάζοντας μια καλαίσθητη και ενιαία αισθητική, ούτε η μοναδική αίσθηση ελευθερίας που διαθέτει, δίνοντας την ευκαιρία σε δύο δημιουργούς που πάντα είχαν κάτι να πουν να εξερευνήσουν διάφορες θεματικές. Αυτό που ιντριγκάρει περισσότερο είναι το πώς σε αυτές τις ιστορίες οι Duplass διαχειρίζονται και ανατρέπουν τις σχέσεις του θύτη και του θύματος. Δεν ξέρουμε αν αυτό θα συνεχιστεί μέχρι το τέλος της σεζόν και θα ήταν προβλέψιμο αν συνέβαινε σε άλλα δέκα επεισόδια, αλλά και πάλι δεν έχει να κάνει με την ανατροπή για χάρη της ανατροπής γιατί το «Room 104» δεν είναι μια τέτοια σειρά, αν δηλαδή αυτό ψάχνετε.

Αυτό που κάνουν οι Duplass είναι ότι ουσιαστικά έφτιαξαν έναν «παιδότοπο» και μέσα σε αυτόν μπορούν να βάλουν εντελώς απενοχοποιημένα όλα αυτά που αγαπάνε, αλλά την ίδια στιγμή θέλουν να δώσουν στο κοινό τροφή για σκέψη. Το «Room 104» είναι πρωτίστως ένα παιχνίδι μυαλού και ως τέτοιο θα πρέπει να το αντιμετωπίσουμε. Κάθε επεισόδιο παίζει μαζί σου και με αυτό που φαίνεται σε αντιδιαστολή με αυτό που τελικά είναι, χωρίς στο τέλος να νιώθεις ότι υπάρχει κάποιος από πίσω που να στο παίζει έξυπνος. Το «Room 104» είναι από τις πιο διασκεδαστικές στιγμές που μπορεί να εντάξει στο εβδομαδιαίο του πρόγραμμα ένας σκεπτόμενος θεατής.

ΓΙΑΝΝΗΣ ΜΟΣΧΟΣ / [email protected]