Το σινεμά της Χιλής συνεχίζει να ζει την άνοιξή του.

Το σινεμά της Χιλής διανύει περίοδο άνοιξης τη δεκαετία που διανύουμε. Μπροστάρης αυτής της προσπάθειας έχει αναδειχθεί ο Pablo Larrain («No», «El Club», «Neruda», «Jackie»), αλλά υπάρχουν και αξιόλογοι συνοδοιπόροι όπως ο Sebastian Lelio, η φωνή του οποίου έχει αρχίσει να αποκρυσταλλώνεται και να αποκτά συγκεκριμένη υφή. Τέσσερα χρόνια μετά την feelgood ευφορία του «Gloria», οι Νύχτες Πρεμιέρας μας παρουσίασαν την πολυαναμενόμενη για αρκετούς νέα δουλειά του, το «A Fantastic Woman».

Έχοντας αποσπάσει την Αργυρή Άρκτο Σεναρίου στο φετινό Φεστιβάλ Κινηματογράφου του Βερολίνου και με πολλά σχόλια περί ένταξης της ταινίας στην ιδιοσυγκρασία του αλμοδοβαρικού σύμπαντος, το «A Fantastic Woman» είναι εκ προοιμίου μια από τις πιο ενδιαφέρουσες κινηματογραφικές περιπτώσεις της χρονιάς. Παρακολουθεί την ιστορία της Marina, μιας τρανσέξουαλ που μετά τον αιφνίδιο θάνατο του μεγαλύτερου σε ηλικία συντρόφου της μένει μετέωρη, αφού η οικογένεια του νεκρού δεν της επιτρέπει να συμμετάσχει στο πένθος και προσπαθεί με κάθε τρόπο να την κρατήσει σε απόσταση ασφαλείας.

Σε πολλά σημεία ο Lelio πατάει πάνω στο σκελετό του «Gloria», θέτοντας στο προσκήνιο μια πρωταγωνίστρια που δε φεύγει σε καμία σκηνή του φιλμ από το επίκεντρο και που έρχεται αντιμέτωπη με τα κοινωνικά ταμπού, βρίσκοντας εν τέλει τον εαυτό της ως μια πράξη απελευθέρωσης και δικαίωσης. Δεν πρόκειται όμως σε καμία περίπτωση για repeat, αλλά πολύ περισσότερο για έναν δημιουργό που έχει βρει την ταυτότητά του και το σινεμά του έχει πια κοινές θεματικές και διακριτά χαρακτηριστικά.

Ο Lelio γαργαλά τον φλοιό της κοινωνικής υποκρισίας, φέρνοντας στην επιφάνεια ανακλαστικά και στερεότυπα που είναι πια καλά κεκαλυμμένα αλλά χρειάζονται μονάχα μια μικρή αφορμή για να κάνουν την εμφάνισή τους και να γίνει κατανοητό πως τίποτα εν τέλει δεν έχει αλλάξει, παρά την επίφαση της όποιας προοδευτικότητας. Και επειδή δε βγάζουμε κανέναν έξω από την εξίσωση, σκεφτείτε πρώτα από όλα πώς θα αντιδρούσατε εσείς οι ίδιοι σε μια αντίστοιχη περίπτωση. Το πιθανότερο είναι ότι δε θα διέφερε σε μεγάλο βαθμό από τις πράξεις της οικογένειας του συντρόφου της Marina. Γιατί όσο και αν στο δημόσιο λόγο η διαφορετικότητα υποστηρίζεται ανοιχτά, η προσωπική εμπλοκή μας μαζί της είναι που κρίνει τις αληθινές μας προθέσεις.

Το «A Fantastic Woman» είναι σε σημεία αρκετά σκληρό στον τρόπο που ξεσκεπάζει αυτή την υποκρισία, αλλά δεν παύει να μένει στο μεγαλύτερο στόχο του που είναι να αποτελέσει έναν ενδυναμωτικό ύμνο στη διαφορετικότητα και να αναδείξει την Marina πάνω από όλους τους υπολοίπους. Η κορυφαία σκηνή της ταινίας είναι η επίσκεψη της Μαρίνα στο κλαμπ, όταν έχει πιάσει αληθινό πάτο και βρίσκεται στην πιο δύσκολη στιγμή της. Εκεί, από τη μια στιγμή στην άλλη μετατρέπει την Marina σε βασίλισσα της νύχτας και από την απόγνωση και τα δάκρυα την κάνει να ίπταται υπεράνω όλων, σαν μια σωστή φανταστική γυναίκα.

Η Daniela Vega, η πρώτη τρανσέξουαλ ηθοποιός και τραγουδίστρια της Χιλής, παραδίδει μια σαρωτική ερμηνεία σε μια ταινία που έπρεπε να στηριχθεί πάνω της. Αν υπάρχουν τόσες πολλές αλμοδοβαρικές αποχρώσεις στο φιλμ, αυτό οφείλεται απόλυτα στην ίδια και στην ικανότητά της να γεμίζει με χρώμα την οθόνη ακόμη και όταν αυτή σκοτεινιάζει, να παραμένει πρότυπο δύναμης ακόμη και όταν η ζωή επιχειρεί να την τσακίσει. Η επαναστατική ερμηνεία της Vega συγκαταλέγεται μέσα στις κορυφαίες του κινηματογραφικού 2017 και συνιστά έναν επιτακτικό λόγο να αναζητήσετε το «A Fantastic Woman» στο σινεμά.

Η ταινία θα βγει στους κινηματογράφους στις 5 Οκτωβρίου από τις Seven/Strada.

ΓΙΑΝΝΗΣ ΜΟΣΧΟΣ / [email protected]