Ο Dustin Ηοffman είναι αναποφάσιστος και του αρέσει να βάζει τρικλοποδιές στον εαυτό του, αλλά επιτέλους αυτή τη φορά τα κατάφερε: τριάντα έξι χρόνια μετά την πρώτη του απόπειρα να σκηνοθετήσει μια ταινία, ολοκληρώνει την πολυαναμενόμενη σκηνοθετική δουλειά στη μεγάλη οθόνη, με το φιλμ «Quartet», σε ηλικία 75 ετών.

Η πλοκή της ταινίας «Quartet», περιστρέφεται γύρω από έναν οίκο για τραγουδιστές της όπερας που έχουν αποσυρθεί από το επάγγελμά τους. Σε πρόσφατη συνέντευξή του στην Guardian, ο διάσημος ηθοποιός εξηγεί, γιατί του πήρε τόσα χρόνια για να κάνει επιτέλους το μεγάλο βήμα: «Είναι ένας από τους δαίμονές μου, υποθέτω. Ήταν μέχρι τώρα». Η πρώτη περιπέτειά του με τη σκηνοθεσία είχε λήξει άδοξα. Ήταν όταν είχε αποκτήσει στα μέσα της δεκαετίας του ’70 τα δικαιώματα του βιβλίου «Νο beast so fierce».

Ξόδεψε δύο χρόνια για να βρει χρηματοδότηση, να προσλάβει το καστ και το συνεργείο για την κινηματογραφική μεταφορά του έργου. Μετά ξεκίνησε να το σκηνοθετεί αλλά στην πορεία τα βρήκε περισσότερο δύσκολα από ό,τι υπολόγιζε. «Ρωτούσα εσείς παιδιά τι πιστεύετε; Και ο καμεραμάν έκανε καταφατικό νεύμα με το κεφάλι του και έλεγε προχώρα, αυτός όμως που έκανε το μοντάζ έλεγε ότι δεν είναι καλό και αυτό συνέβαινε διαρκώς, ώσπου τελικά δεν μπορούσα να πω. Έχασα την αντικειμενικότητά μου...».

Αυτή ήταν μία από τις δικαιολογίες όπως παραδέχτηκε μετά. Η ταινία, με τον τίτλο «Straight Time» σκηνοθετήθηκε τελικά αργότερα από τον Ulu Grosbard και κυκλοφόρησε το 1978 με τον Dustin Hoffman στον πρωταγωνιστικό ρόλο. Είναι περήφανος για το συγκεκριμένο φιλμ, δεν του ζητήθηκε όμως ποτέ ξανά να σκηνοθετήσει κάποιο άλλο.

Όταν ρωτήθηκε μήπως τελικά δεν είχε γυρίσει εκείνη την ταινία επειδή δεν θα είχε σε ποιον να φωνάζει, έδωσε τη δική του χιουμοριστική απάντηση: «είναι μια καλή ιστορία αλλά δεν είναι αληθινή. Δεν φωνάζω ως σκηνοθέτης ούτε ως ηθοποιός. Είναι γνωστό ότι φωνάζω στους παραγωγούς και στους επικεφαλής των στούντιο, αλλά δεν πιστεύω ότι είναι καλό να φωνάζεις σε ανθρώπους που δεν μπορούν να σου φωνάξουν με τη σειρά τους…».

Το πιο ενδιαφέρον είναι ότι αυτός ο πολυβραβευμένος ηθοποιός έχει απορρίψει ιδιαίτερα σημαντικές προτάσεις από σπουδαίους δημιουργούς. Ο Dustin Hoffman θυμάται ότι είχε απορρίψει την πρόταση του Ingmar Bergman για την ταινία «The touch», γιατί η πρώτη του γυναίκα ήταν έγκυος και δεν ήθελε να την αφήσει για να πάει στη Σουηδία. Αυτός ήταν ο πραγματικός λόγος; «Ω, πάντα είχα εκπληκτικές εκλογικεύσεις. Σπανίως όμως είναι αληθινές. Μπορείς να βρεις αιτίες για να μην κάνεις τίποτα» απαντά ο ίδιος. Η λίστα με τις χαμένες ευκαιρίες συνεχίζεται: του είχε προταθεί να παίξει το ρόλο του Ben Kingsley στην επική ταινία «Η λίστα του Σίντλερ», δεν είχε δεχτεί να συνεργαστεί με τον Φελίνι, παρότι τον θαύμαζε.

Και το αποκορύφωμα όλων: «Κάποια στιγμή έπρεπε να συναντηθώ με τον Samuel Beckett σε ένα μπαρ στο Παρίσι για την αναβίωση του έργου Περιμένοντας τον Γκοντό και τον έστησα. Περπατούσα και έκανα το γύρο του τετραγώνου γιατί δεν μπορούσα να μπω», θυμάται ο ίδιος. Αν οι ίδιες ευκαιρίες του παρουσιάζονταν τώρα; «Δεν θα έκανα αυτά τα λάθη. Ορισμένοι άνθρωποι είναι αλκοολικοί, άλλοι τοξικομανείς. Κάποιοι άλλοι απορρίπτουν σημαντικές στιγμές στη ζωή τους και υποθέτω ότι εγώ ανήκω σε αυτή την κατηγορία», δήλωσε ο ίδιος χαρακτηριστικά.

Προσπαθώντας να ερμηνεύσει αυτή την ιδιόρρυθμη συμπεριφορά του αναζητά τις αιτίες στην παιδική του ηλικία και καταλήγει: «Δεν ήταν μια δικαιολογία για να μη δουλέψω…Ήταν δύσκολο για μένα να επιτρέψω στον εαυτό μου την επιτυχία. Θα ένιωθα πολύ πιο άνετα να επιβιώνω ίσα-ίσα από την υποκριτική, και αυτό ήταν που περίμενα να κάνω. Θεωρούσα την επιτυχία του «Πρωτάρη» ένα φρικτό ατύχημα, οπότε νομίζω ότι προσπαθούσα να το αποκηρύξω για πολλά, πολλά χρόνια, μετά».