Δεν είναι απλά η ταινία που κέρδισε το βραβείο Oscar για το καλύτερο animation. Tο Vodafone TV φέρνει στις οθόνες μας την ταινία Coco της Pixar (Disney) η οποία έμεινε για τρεις συνεχόμενες εβδομάδες στο νούμερο 1 του αμερικάνικου box office, σημειώνοντας παράλληλα ρεκόρ παραμονής στην πρώτη θέση για ταινία με κινούμενα σχέδια.

Το Coco δεν κέρδισε όμως μόνο την επιτροπή της Ακαδημίας και το κοινό. Κατάφερε να «λυγίσει» ακόμη και την επιτροπή λογοκρισίας της Κίνας η οποία έκρινε πως, παρόλο που η ταινία πραγματεύεται θέματα απαγορευμένα για τη χώρα, οι μικροί θεατές δε θα έπρεπε να χάσουν την ευκαιρία να παρακολουθήσουν αυτή τη βουτηγμένη στο χρώμα ιστορία για το κυνήγι των ονείρων. Κι έτσι έκανε μια πολύ σωστή εξαίρεση. Εμείς τη βλέπουμε On demand από το Vodafone TV οικογενειακώς γιατί μια καλή ταινία δεν έχει ηλικιακό περιορισμό. Είναι πάντα μια καλή ταινία!

«Μα ο λύκος της ψυχής μου τραγουδάει»
Βασικός ήρωας της ιστορίας είναι ο Miguel, ο οποίος γεννήθηκε και μεγάλωσε σε μια περιοχή στο Μεξικό. Η ιστορία ξεκινάει με τις προετοιμασίες του για την μεξικάνικη γιορτή της Ημέρας των Νεκρών, στο πλαίσιο της οποίας γίνεται ένας μουσικός διαγωνισμός. Έτσι, μας αποκαλύπτεται το πάθος του μικρού πρωταγωνιστή, η λατρεία του δηλαδή για τη μουσική και τον κιθαρίστα-θρύλο της περιοχής, Ernesto de la Cruz. Όμως, όπως μας έχει ενημερώσει νωρίτερα ο Miguel, η οικογένειά του ίσως είναι η μοναδική στο Μεξικό που απεχθάνεται τη μουσική. Βασικά όχι απλά την απεχθάνεται, την έχει απαγορεύσει!

Κι εδώ κάπου ξεκινάει η εσωτερική πάλη του ήρωα, να συμμορφωθεί με την ομολογουμένως παράλογη απαγόρευση της οικογένειας ή να έρθει σε ρήξη με τους δικούς του και να ακολουθήσει τα όνειρά του; Τα όνειρα όμως ως γνωστόν είναι μεγάλο βάσανο και δύσκολα μπορεί κανείς να τους αντισταθεί. Έτσι, ο μικρός Miguel αποφασίζει να τα ακολουθήσει για να καταλήξει στη Χώρα των Νεκρών (στα ελληνικά μεταφράστηκε Χώρα των Προγόνων).

Το Coco μπορεί να είναι μία ταινία κινουμένων σχεδίων φτιαγμένη για παιδιά, ωστόσο απευθύνεται σε όλους, μικρούς, μεγάλους, γονείς, ανθρώπους που αγαπάνε τα ταξίδια, ανθρώπους που έχουν αδυναμία στο Μεξικό και την κουλτούρα του, ανθρώπους που αγαπάνε την τέχνη γενικά, μικρούς που βιώνουν μια καταπίεση από την οικογένεια, μεγάλους που απλά τη θυμούνται.

Τελικά πρέπει όλοι να τη δούμε γιατί:

1. Αποτελεί τέλειο υλικό προς τέρψη των οφθαλμών. Τα χρώματα, η αναπαράσταση του Μεξικό και κυρίως η εκθαμβωτική απεικόνιση της Χώρας των Προγόνων δημιουργούν μια αίσθηση μεταφοράς σε ένα άλλο κόσμο φτιαγμένο από όνειρο και μπογιές.

2. Η ταινία δεν αφορά μόνο το Μεξικό, όμως το Μεξικό είναι παντού. Οι δημιουργοί της ήθελαν να περάσουν κάποια μηνύματα και αξιοποίησαν με τον πλέον ευρηματικό τρόπο τη μεξικάνικη παράδοση.

3. Εξηγείται με τρόπο απλό, κατανοητό και επαρκή η γιορτή της Ημέρας των Νεκρών, ώστε να μπορεί να παρακολουθήσει την ιστορία και κάποιος εντελώς άσχετος με αυτή.

4.Το Coco αποτελεί μία πολύ προσεγμένη παρουσίαση της φολκ κουλτούρας και της μεξικάνικης παράδοσης. Πέρα δηλαδή από τη γιορτή της Ημέρας των Νεκρών, οι δημιουργοί της ταινίας φρόντισαν να εμποτίσουν ολόκληρη την ιστορία με στοιχεία της χώρας, γι' αυτό άλλωστε και ταξίδεψαν πέντε φορές στο Μεξικό προτού αποφασίσουν τι θα εντάξουν στο σενάριο. Έτσι η ιστορία καταλήγει να βρίθει από αναφορές και στοιχεία της πολιτισμικής ιστορίας της χώρας. Για παράδειγμα, η επίσκεψη στη Χώρα των Νεκρών αποτελεί αναφορά στο βιβλίο Πέδρο Πάραμο, ενώ το μοτίβο της αναζήτησης ενός χαμένου προγόνου είναι σύνηθες στον μεξικάνικο πολιτισμό και προέρχεται από την παράδοση των Αζτέκων και την προκολομβιανή περίοδο της χώρας. Επιπλέον, η μεγάλη ζωγράφος Frida Kahlo, τα φολκλορικά χρωματιστά γλυπτά Alebrijes, η άτριχη φυλή σκύλου Xoloitzcuintli που υπάρχει χιλιάδες χρόνια στο Μεξικό και οι σκύλοι της οποίας θεωρήθηκαν από τους Αζτέκους οι οδηγοί της ψυχής στον άλλο κόσμο παρελαύνουν στην οθόνη. Τέλος, ο ίδιος ο τίτλος της ταινίας, Coco, είναι το υποκοριστικό του αρκετά συνηθισμένου ονόματος Socorrο. 

5. Δημιουργείται εξοικείωση με το μοτίβο του θανάτου, μέσω της ίδιας της γιορτής (μιας και οι νεκροί επισκέπτονται τους δικούς τους) αλλά κυρίως μέσω της χιουμοριστικής αναπαράστασης των νεκρών (ναι, ναι υπάρχουν σκελετοί που μιλάνε). Στην ταινία άλλωστε βλέπουμε πως κάποιος πεθαίνει πραγματικά μόνο όταν τον ξεχάσουν οι άνθρωποι που έχει αφήσει πίσω του.

6. To Coco αποτελεί ένα ιδιότυπο ταξιδιωτικό οδηγό της χώρας του Μεξικό. Η αναπαράσταση της Χώρας των Προγόνων προσομοιάζει στην περιοχή Guanajuato με τα χρωματιστά σπίτια, ενώ η περιοχή Santa Fe de la Laguna αποτέλεσε την έμπνευση για τη φανταστική περιοχή Santa Cecilia όπου εκτυλίσσεται το Coco.  Επιπλέον, οι πυραμίδες που βλέπουμε στη Χώρα των Προγόνων αποτελούν αναπαράσταση των πυραμίδων της Teotihuacan, ενώ γενικά στην ταινία βλέπουμε οπτικές αναφορές στο Grand Central Station και το ξενοδοχείο El Gran.

7. Στην ταινία, η μουσική συμβολίζει και υξυμνεί τα όνειρα. Κάθε στοιχείο της ιστορίας επιστρατεύεται για να μας φανερώσει τη σημασία τού να ονειρεύεσαι, να μη συμβιβάζεσαι και να προσπαθείς να πραγματοποιήσεις τις επιθυμίες σου. Και αυτό το ταξίδι εκπλήρωσης των ονείρων του Miguel συνοδεύεται από- τί άλλο- μουσικές μελωδίες, η πιο χαρακτηριστική από τις οποίες είναι το τραγούδι «Remember me» (καθόλου άδικο το βραβείο Oscar Καλύτερου Πρωτότυπου Τραγουδιού) και το «La Llorona» (κλασικό μεξικάνικο τραγούδι).

8. Η ταινία καταλήγει στη σημασία της οικογένειας. Μέσα από τη σύγκρουση του Miguel με την οικογένειά του που τον θέλει μακριά από τη μουσική, για λόγους εξαιρετικά παράλογους (όπως συμβαίνει συχνά στις απαγορεύσεις των μεγάλων ενός οικογενειακού περιβάλλοντος) και παρά την αρχική του στάση απαξίωσης των παραδόσεων, η ταινία τελικά πρεσβεύει την ανάγκη συμβιβασμού της οικογένειας και των παραδόσεων με τα προσωπικά μας θέλω και πιστεύω.

Αυτή δεν είναι η μοναδική ταινία με μεστά, πλούσια και διδακτικά μηνύματα που μπορεί κανείς να απολαύσει οικογενειακώς οποιαδήποτε στιγμή θελήσει, on demand, στο Vodafone TV. Ποιος δεν συγκινήθηκε, δεν ταυτίστηκε και δεν περιπλανήθηκε ψυχαγωγούμενος στον κόσμο των συναισθημάτων μέσα από την ταινία Τα μυαλά που κουβαλάς; Η λύπη, η χαρά, ο φόβος συστήθηκαν σε εμάς, κυρίως όμως στους πιτσιρικάδες θεατές με τον πιο εύληπτο και διασκεδαστικό τρόπο φέρνοντας τα παιδιά σε επαφή και γνωριμία με τον ίδιο τους το συναισθηματικό κόσμο! Και έπειτα η ταινία Ζωούπολη και τη μητρόπολη που κατοικείται από ανθρωπόμορφα ζώα. Η ταινία που σαφώς απευθύνεται και σε ενήλικο κοινό, θίγει ζητήματα bullying και ρατσισμού, δίνοντας την ευκαιρία στους γονείς να συζητήσουν με τα παιδιά τους θέματα που δύσκολα τα προσεγγίζεις αποτελεσματικά. Μια ταινία animation δίνει τη λύση με τον πιο απλό και διασκεδαστικό τρόπο. Αμέτρητες επιλογές ψυχαγωγίας για όλη την οικογένεια στον «κόσμο» του Vodafone TV!