Ο Michael Haneke αποκάλυψε πώς εμπνεύστηκε το σενάριο της ταινίας του «Αmour» που είναι υποψήφια για πέντε Όσκαρ, από το πραγματικό δράμα ενός συγγενικού του προσώπου.

Ο αυστριακός σκηνοθέτης, ο οποίος έγινε διάσημος στο ευρύ κοινό με τα «Μαθήματα πιάνου», φέτος μπορεί να είναι σίγουρος ότι θα αποχωρήσει από την μεγάλη βραδιά των Όσκαρ, με κάποιο χρυσό αγαλματάκι. Η ταινία του είναι υποψήφια για Όσκαρ σε πέντε κατηγορίες: Καλύτερης Ταινίας, Σκηνοθεσίας, Πρωτότυπου Σεναρίου, Πρώτου Γυναικείου Ρόλου (για την 85χρονη πρωταγωνίστρια Emmanuell Riva) και Καλύτερης Ξενόγλωσσης Ταινίας.

Τα μέλη της Ακαδημίας που του είχαν «αρνηθεί» το 2010 το Όσκαρ Ξενόγλωσσης ταινίας για το αριστουργηματικό θρίλερ του «Η λευκή κορδέλα», τώρα δεν μπορεί παρά να υποκλιθούν στη νέα του ταινία που έχει ήδη αποσπάσει πολλές διακρίσεις στην Ευρώπη.

Σε πρόσφατη συνέντευξή του στο Reuters, ο Haneke απάντησε στις κριτικές που του έχουν γίνει, για τον ρεαλισμό με τον οποίο σκιαγράφησε το δράμα των ηρώων του και ιδιαίτερα της ηλικιωμένης Αnee, η οποία οδεύει προς το θάνατο. «Νομίζω ότι υπήρξε λίγο μια υπερβολή ως προς το πώς παρουσιάζεται το φιλμ. Η ταινία είναι σοκαριστική αλλά και η αλήθεια είναι πάντα σοκαριστική. Δεν είναι μια βόλτα στο πάρκο αλλά είναι δύσκολη και σοβαρή και αυτό την κάνει να σε βάζει σε σκέψεις. Υποθέτω ότι το κοινό μου αποτελείται από ενήλικες, οι οποίοι θα κατανοήσουν την κατάσταση. Η ταινία δεν θα πρέπει να λειτουργεί ως περισπασμός από (την πραγματική ζωή) όπως συμβαίνει με τις περισσότερες ταινίες. Όμως η ταινία δεν σκόπευε να σοκάρει», τόνισε ο ίδιος, ενώ πρόσθεσε χαρακτηριστικά: «ήθελα να κάνω μια ταινία για το πώς αντιμετωπίζουμε τον πόνο των ανθρώπων που αγαπάμε. Θα μπορούσα προφανώς να κάνω ένα φιλμ για ένα ζευγάρι παντρεμένο σαράντα χρόνια με ένα παιδί που πεθαίνει από καρκίνο. Αυτή θα ήταν μια τραγική, εξαιρετική περίπτωση και λιγότερο αντιπροσωπευτική. Όμως όλοι γερνάμε και σχεδόν όλοι μας αρρωσταίνουμε και αυτό το θέμα είναι πιο γενικό και αφορά σχεδόν τον καθένα μας.

Στην υποδοχή του φιλμ από το κοινό άκουσα πολλούς να λένε ότι είναι ακριβώς αυτό που συνέβη σε εμένα και την οικογένειά μου…». Το ενδιαφέρον είναι ότι το «Amour» προέκυψε μέσα από πραγματικές εμπειρίες του ίδιου του σκηνοθέτη. Ο Haneke ήταν ιδιαίτερα αποκαλυπτικός ως προς τις αυτοβιογραφικές του αναφορές: «Η ιστορία προέκυψε από την οικογένειά μου. Η θεία μου αυτοκτόνησε σε ηλικία 93 ετών και πριν δώσει τέλος στη ζωή της με ρώτησε κατά πόσο μπορούσα ή όχι να τη βοηθήσω. Την αγαπούσα πάρα πολύ και το να τη βλέπω να υποφέρει ήταν πολύ δύσκολο αλλά φυσικά δεν μπορούσα να τη βοηθήσω (να αυτοκτονήσει) επειδή θα φυλακιζόμουν. Προσωπικά, δεν πιστεύω ότι θα μπορούσα να είχα ενεργήσει διαφορετικά».