Mε αφορμή το νέο του φιλμ, «Trance», το click@Life σας παρουσιάζει τον σκηνοθέτη Danny Boyle.

«Ως σκηνοθέτης, ο απόλυτος στόχος σου είναι να δημιουργήσεις για το σινεμά, γιατί εκεί φαίνεται η αξία της τέχνης σου όσο πουθενά αλλού», έχει δηλώσει. Κρίνοντας από την επιτυχία του, μπορούμε με σιγουριά να πούμε ότι η αυστηρή μεγάλη οθόνη τον έχει «εγκρίνει» από καιρό.

Γεννημένος το 1956, στις 20 Οκτωβρίου, ο Danny Boyle μεγάλωσε παρακολουθώντας κινηματογράφο. «Ήμουν συνέχεια στο σινεμά, αντίθετα, θέατρο πήγα πρώτη φορά στα 18 μου», θυμάται ο βρετανός σκηνοθέτης που παρά τη σαφή του προτίμηση αλλά και κινηματογραφική «ανατροφή», έκανε τα πρώτα βήματά του στο σανίδι. «Το θέατρο πάντα έμοιαζε πιο εύκολο και προσβάσιμο μέσο για να ασχοληθώ με τις τέχνες, οπότε ξεκίνησα από εκεί», παραδέχεται.

Τελειώνοντας τις πανεπιστημιακές σπουδές του, συνεργάστηκε με διάφορα θέατρα και θιάσους, ανάμεσα στους οποίους και ο γνωστός «Royal Shakespeare Company» με τον οποίο ανέβασε πέντε παραστάσεις. Η δεκαετία του ’80 όμως βρήκε τον Danny Boyle να δραστηριοποιείται και στην τηλεόραση σε σειρές και τηλεταινίες όπως το «Scout» και το «The Nightwatch».

Το 1994 κάνει τη πρώτη του κινηματογραφική σκηνοθετική απόπειρα, με την ταινία «Μικρά Εγκλήματα Μεταξύ Φίλων» που στέφεται με επιτυχία. Το φιλμ κάνει πρεμιέρα στις Κάννες και ο Danny Boyle καταλαβαίνει το μέγεθος της επιτυχίας του, όταν οι διοργανωτές αναγκάζονται να εντάξουν στο πρόγραμμα του φεστιβάλ άλλες τρεις προβολές, προκειμένου να ικανοποιηθεί η ζήτηση. Για το «Μικρά Εγκλήματα Μεταξύ Φίλων» ο ίδιος έχει δηλώσει σε συνέντευξή του πως θεωρεί ότι είναι το καλύτερό του φιλμ. «Πιστεύω ότι η πρώτη ταινία που σκηνοθετεί κανείς είναι η καλύτερη ταινία που θα κάνει ποτέ. Όχι από άποψη εμπορικότητας ή αρτιότητας αλλά γιατί έχεις αυτό το αίσθημα της παντελούς άγνοιας, ένα αίσθημα που δε θα το ξανανιώσεις ποτέ τόσο έντονα. Και αυτή η άγνοια, αν μπορείς να ελέγξεις το άγχος, είναι ένα υπέροχο μέρος. Ποτέ δε θα έχεις ξανά τόση εφευρετικότητα και φρεσκάδα».

Δύο χρόνια αργότερα, κρατώντας τον ίδιο σεναριογράφο, τον John Hodge, και πρωταγωνιστή, τον Ewan McGregor, προχωρά στην επόμενη ταινία του, το πασίγνωστο Trainspotting. Η ταινία ανέδειξε τόσο τον Boyle ως σκηνοθέτη όσο και τον McGregor ως κινηματογραφικό σταρ. Το «Μια Αλλιώτικη Ζωή» που ακολούθησε, παρά τις αυξημένες προσδοκίες ή ίσως και λόγω αυτών, δεν πήρε και τις καλύτερες κριτικές.

Αφότου αρνήθηκε να σκηνοθετήσει το τέταρτο «Alien», συνεργάστηκε με τον Leonardo DiCaprio στην «Παραλία», μεταφορά του ομώνυμου βιβλίου του Alex Garland. Οι κριτικές κινήθηκαν στο ίδιο αρνητικό κλίμα ενώ επιπλέον η ταινία εξόργισε τους φανατικούς του βιβλίου μιας κι ο Boyle άλλαξε το τέλος της ιστορίας.

Φωτογραφία IMDb: Ο Danny Boyle και ο Darius Khondji στα γυρίσματα της ταινίας «Η Παραλία»

Μετά τις αποτυχίες αυτές ο σκηνοθέτης αποφάσισε να επιστρέψει στον χαμηλού προϋπολογισμού ανεξάρτητο κινηματόγραφο που γνώριζε και αγαπούσε. «Νομίζω ότι είμαι καλύτερος στο να κάνω ταινίες που ανήκουν στο δικό μου καλλιτεχνικό πεδίο, λιγότερο κραυγαλέες δηλαδή. Η εμπειρία σου μαθαίνει πολλά κι αυτό ήταν ένα από τα πράγματα που μου δίδαξε η «Παραλία». Μην με παρεξηγήσετε, σαφώς μου αρέσουν οι μεγάλες παραγωγές όπως ο Μονομάχος, αλλά εγώ είμαι πιο καλός στα μικρότερα φιλμ», θα δηλώσει κάνοντας την αυτοκριτική του.

Η επιστροφή στις χαμηλού προϋπολογισμού ρίζες του, του επιτρέπουν να πειραματιστεί καλλιτεχνικά με διάφορα είδη όπως η ψηφιακή κινηματογράφηση, ένα φορμάτ που τελικά θα χρησιμοποιήσει στην επόμενη ταινία του, το «28 Μέρες Μετά», η οποία θα σημειώσει μεγάλη εισπρακτική επιτυχία.

Το 2008 ήταν χωρίς καμία αμφιβολία η χρονιά του Danny Boyle. Η ταινία του «Slumdog Millionaire» του χαρίζει Oscar Σκηνοθεσίας, μαζί με εφτά ακόμα αγαλματάκια ανάμεσα στα οποία κι αυτό της Καλύτερης Ταινίας. «Ο Boyle παίρνει ένα θέμα που έχουμε δει συχνά να παρουσιάζεται ρεαλιστικά και με πολιτικά ορθό τρόπο, από ναρκομανείς μέχρι αλητάκια, και καταφέρνει να το παρουσιάσει με αμείωτο ρεαλισμό αλλά και με απαράμιλλη αισιοδοξία», έχει δηλώσει ο παραγωγός του Trainspotting, αποδίδοντας ακριβώς την ιδιαιτερότητα της κινηματογράφησης του Boyle.

Μετά από ένα διετές διάλειμμα επέστρεψε στα καλλιτεχνικά δρώμενα με την ταινία «127 Ώρες» με τον James Franco αλλά και με τη σκηνοθεσία των Ολυμπιακών Αγώνων στο Λονδίνο το καλοκαίρι του 2012. Όπως αποκάλυψε ο ίδιος σε πρόσφατη συνέντευξή του, μετά τη δουλειά του στους Ολυμπιακούς, του έγινε πρόταση να στεφθεί ιππότης, την οποία αρνήθηκε. «Δεν ένιωθα ότι ήταν σωστό να λάβω προσωπικά εγώ τιμές για μια συλλογική προσπάθεια και δουλειά. Δεν θα ήμουν ο εαυτός μου αν δεχόμουν», δήλωσε και παράλληλα αστειεύτηκε εκφράζοντας την ανησυχία του για το αν θα τον ξανακαλέσουν στο παλάτι.

Φωτογραφία IMDb: Ο Danny Boyle στα γυρίσματα της ταινίας «Slumdog Millionaire»

Φέτος ο Danny Boyle επιστρέφει στο σινεμά με την ταινία «Trance», με τους James McAvoy και Vincent Cassel στους πρωταγωνιστικούς ρόλους. Όσον αφορά στα επόμενα σχέδιά του, ο σκηνοθέτης μιλώντας στο περιοδικό Empire αποκάλυψε την έντονη επιθυμία του να δουλέψει ξανά με τον Ewan McGregor. Κάνοντας μια αναδρομή στην καριέρα του, ο δημοφιλή κινηματογραφιστής εντοπίζει ένα κοινό στοιχείο- μοτίβο στη φιλμογραφία του. «Σε όλες τις ταινίες μου ο πρωταγωνιστής έρχεται αντιμέτωπος με σχεδόν αδύνατες καταστάσεις τις οποίες τελικά ξεπερνά»

Ενδεικτική Φιλμογραφία: «Scout» (1987), «The Nightwatch» (1989), «Μικρά Εγκλήματα Μεταξύ Φίλων» (1994), «Trainspotting» (1996), «Μια Αλλιώτικη Ζωή» (1997), «Η Παραλία» (2000), «28 Μέρες Μετά» (2002), «Εκατομμύρια» (2004), «Sunshine» (2007), «Slumdog Millionaire» (2008), «127 Ώρες» (2010), «Trance» (2013).

Πληροφορίες: Το «Trance» προβάλλεται στις ελληνικές αίθουσες από τις 9 Μαΐου.

ΝΑΝΤΙΑ ΚΑΚΛΗ