Ο τρίτος κύκλος της σειράς έχει την υπογραφή του Berlin, γι’ αυτό και είναι εθιστικός, απρόβλεπτος και γεμάτος σαματά. Ένα έργο τέχνης, που θα 'λεγε και ο ίδιος.

Δεν πρόλαβαν να βγουν καλά καλά τα επεισόδια του τρίτου κύκλου της σειράς «La Casa de Papel» (Η τέλεια ληστεία) και η ισπανική παραγωγή έχει ήδη βάλει μπρος τα γυρίσματα για τον τέταρτο. Αναμενόμενο όμως αν αναλογιστεί κανείς το χαμό που προκάλεσε πέρυσι η σειρά και πολύ περισσότερο το χαμό που προκαλεί φέτος, μιας και ο τρίτος κύκλος είναι, αν όχι καλύτερος, τότε σίγουρα εξίσου καλός με τους δύο προηγούμενους.  

Η σειρά στριμάρει στο Netflix από τις 19 Ιουλίου.  

Με προφανώς πολύ μεγαλύτερο budget, η αγαπημένη συμμορία επανενώνεται και ξαναβάζει τις μάσκες του Νταλί για να κηρύξει τον πόλεμο στο σύστημα. Αφορμή και πρόσχημα στέκεται η σύλληψη του Rio(καθόλου spoiler, το γνωρίζουμε μήνες τώρα), τελικά όμως το νέo παράτολμο σχέδιο της παρέας του Profesor (Álvaro Morte) είναι περισσότερο μια δήλωση και μια πράξη αντίστασης.   

Aikido 
Ένας τέτοιος πόλεμος κόντρα στο σύστημα απαιτεί σαματά και χάος, στοιχεία εντελώς ξένα  στην control freak, στουμπωμένη, nerd και ταυτόχρονια σέξι προσωπικότητα του ηγέτη Profesor ο οποίος μη έχοντας διαθέσιμο χρόνο, όπως στο προηγούμενο σχέδιο, καλείται να εμπνευστεί και να εφαρμόσει ένα καινούριο σε μικρό χρονικό διάστημα. Με τον χρόνο να πιέζει και τον Rio (Miguel Herrán) να βασανίζεται στη φυλακή, ο Profesor καταφεύγει (ακολουθεί μικρό ανώδυνο spoiler) σε ένα παλιό σχέδιο του Berlin (Pedro Alonso) να κλέψει την Τράπεζα της Ισπανίας. Και το σχέδιο του Berlin είναι ακριβώς όπως ήταν ο ίδιος, παράτολμο και εκκεντρικό, ένα σχέδιο που δημιουργεί το χάος και αποκτά πλεονέκτημα από αυτό- ή τουλάχιστον έτσι φαίνεται.   

Boom boom ciao 
Ξεκινώντας με ένα πολύ μέτριο επεισόδιο, ο τρίτος κύκλος ευτυχώς ανακάμπτει γρήγορα και παρά τα αμέτρητα σεναριακά κενά από το δεύτερο μέρος στήνει μια καινούρια, ξέφρενη και ανανεωμένη περιπέτεια που «πατάει» στα κλασικά στοιχεία που έκαναν τη σειρά να ξεχωρίσει, ενδιαφέροντες «γκρι» χαρακτήρες, ιδιαίτερες μουσικές επιλογές και φεμινιστικό background. Τα αγαπημένα μας πρόσωπα, όπως ο Profesor και η Nairobi (Alba Flores), είναι και πάλι εδώ. Εδώ είναι επίσης τα πρόσωπα που αγαπάμε να μισούμε, όπως η Tokio (Úrsula Corberó) , ο Arturito (Enrique Arce) και ο Berlin μέσα από flashbacks, ενώ η παρέα ολοκληρώνεται με νέες προσθήκες- με πλέον αξιοσημείωτη αυτή του Palermo (Rodrigo De la Serna) που αγωνιά να γίνει ο νέος μισητός αξιαγάπητος Berlin τη στιγμή που ένα άλλο νέο μέλος, ο Bogota (Hovik Keuchkerian) , το κάνει πολύ καλύτερα.  

Παρ' όλο όμως που βλέπουμε γνώριμα στοιχεία, αυτός ο κύκλος είναι αρκετά διαφορετικός. Και η αρχή γίνεται από το διαθέσιμο budget που οδηγεί τη σειρά μακριά από την κλειστοφοβική δράση των πρώτων κύκλων- βλέπουμε σκηνές γυρισμένες σε νησιά της Καραϊβικής, στον Παναμά, στις Φιλιππίνες, στην Ινδονησία, στην Αργεντινή και την Ιταλία.  

 Διαφορετική είναι επίσης η χρήση του χρόνου. Στους δύο πρώτους κύκλους ο χρόνος ήταν κομβικής σημασίας για το ίδιο το σχέδιο και την εξέλιξη της ιστορίας ενώ σε αυτό τον κύκλο ο χρόνος σπάει σε επίπεδα εμποδίζοντας τη γραμμική εξέλιξη για να δημιουργήσει μια ενδιαφέρουσα πλοκή και αφήγηση. Τα γεγονότα ξεδιπλώνονται στο παρόν, λίγες εβδομάδες πριν το παρόν (σημείο μηδέν όπως το ονομάζουν) και στο παρελθόν (μερικά χρόνια πριν).  

Επιπλέον, δύο στοιχεία που χαρακτήριζαν τη σειρά από τους πρώτους της κύκλους αποθεώνονται σε αυτόν, το χιούμορ και ο φεμινισμός. Σίγουρα το γέλιο του Denver μας διασκέδαζε, όμως ο τρίτος κύκλος έχει περισσότερες αστείες ατάκες και σκηνές. Παρόλο όμως που η κορυφαία μάλλον σκηνή ανήκει στον Profesor, ο οποίος μας δείχνει πόσο αδέξιος και εκτός ρυθμού είναι στο χορό, οι δύο πιο ευχάριστοι χαρακτήρες του κύκλου είναι ο Denver (Jaime Lorente) και η Nairobi.

Η Nairobi άλλωστε είναι από τους πιο αγαπημένους και ενδιαφέροντες χαρακτήρες της σειράς, με δυναμική προσωπικότητα, βαθιά φεμινιστική φιλοσοφία και στάση ζωής που μέσα από τα λάθη και τις ήττες της στέκεται όρθια, έτοιμη να αγαπήσει πραγματικά αλλά ζητώντας πάντα τον σεβασμό. Γενικά από τη Nairobi έχουμε να μάθουμε πολλά, και παρ' όλο που τα κοντινά πλάνα στον πισινό της Tokio μας απομακρύνουν συνεχώς από τον δυναμικό φεμινισμό της, η ίδια η Tokio με τις λανθασμένες ή όχι επιλογές της, είναι εκεί για να συνεισφέρει σε αυτόν.  

Τελικά αν και ο τρίτος κύκλος της σειράς καλείται να μας δείξει άλλη μία απόπειρα της ομάδας να πραγματοποιήσει μια παρακινδυνευμένη ληστεία, χρησιμοποιεί την ίδια της την επανάληψη ως πλεονέκτημα. Ναι, επαναλαμβάνεται αλλά με διαφορετικό και ίσως πιο ενδιαφέροντα τρόπο, βάζοντας απίστευτα προβλήματα και αναποδιές σε ένα σχέδιο που έμπαζε από την αρχή, τολμώντας να θυσιάσει πρόσωπα και συνθήκες και καλλιεργώντας ένα σκηνικό πολέμου το οποίο αφήνει με άνω τελεία για να έχουμε να περιμένουμε τον τέταρτο κύκλο. Και τα κατάφερε, θα περιμένουμε. 

ΙΩΑΝΝΑ ΒΑΡΔΑΛΑΧΑΚΗ / [email protected]