Μια απολαυστική, έξυπνη, βίαιη και κυνική σειρά.

Υπερήρωες που κάνουν κατάχρηση των δυνάμεών τους σε ένα κόσμο που βγάζει απίστευτα λεφτά από αυτούς φέρνει στις τηλεοπτικές μας οθόνες το Amazon Prime. Η νέα του σειρά «The Boys», αν και μάλλον άστοχα έχει χαρακτηριστεί ως μαύρη κωμωδία, πρόκειται για μια διαφορετική σειρά με υπερήρωες που διαθέτει τέλειο timing καθώς «σκάει» σε μια  περίοδο που έχει πια εδραιωθεί- για να μην πω κουράσει-η κινηματογραφική τρέλα με το είδος.  

Η σειρά ανανεώθηκε προτού καν προβληθεί ο πρώτος κύκλος.  

Οι ιστορίες με υπερήρωες αρέσουν, και κυρίως πουλάνε. Η σειρά του Amazon στηρίζεται σε μια αντιστροφή στην έννοια που έχουμε συνηθίσει να σημαίνει κινηματογραφικά ο υπερήρωας. Σαφώς και έχουμε ξαναδεί κακούς υπερήρωες, σαφώς και έχουμε ξαναδεί ρεμάλια υπερήρωες. Στη σειρά βλέπουμε αρκετά ρεαλιστικά πώς θα ήταν οι υπερήρωες αν υπήρχαν πραγματικά στον κόσμο μας, άνθρωποι με υπερδυνάμεις, απίστευτα πάθη και κλίση στη διαφθορά δηλαδή. Πρόκειται δηλαδή για ένα μοντέρνο στα μέσα και σύγχρονο για την εποχή μας Watchmen που θολώνει τις διακρίσεις ανάμεσα στους όρους ήρωας και αντι-ήρωας, καλός και κακός. 

Τον ιστό του σεναρίου ολοκληρώνει άλλη μία συνθήκη, η επιχειρηματική εκμετάλλευση των ηρώων αυτών και η μετατροπή τους σε ένα πανίσχυρο, κερδοφόρο και δεσμευτικό franchise που βασίζεται στην εικόνα του υπερήρωα. Τους ενδιαφέρει να φαίνονται καλοί υπερήρωες που σώζουν τον κόσμο, γι΄αυτό και καταγράφουν τις καλές τους πράξεις.  

Βασισμένη στο ομότιτλο κόμικ των Garth Ennis και Darick Robertson, η σειρά των Eric Kripke, Evan Goldberg και Seth Rogen τοποθετείται σε ένα κόσμο που μοιάζει πολύ με τον δικό μας. Σε αυτό τον κόσμο κυκλοφορούν άνθρωποι με υπερδυνάμεις, αρκετοί όμως από αυτούς παρακινούνται από τα καθόλου αγνά κίνητρά τους. Στον αντίποδα υπάρχει μια ομάδα απλών ανθρώπων που η δράση των υπερηρώων τους έχει στερήσει αγαπημένα τους πρόσωπα. Κι έτσι ξεκινάει ένα κυνηγητό που πυροδοτείται από την επιθυμία απόδοσης δικαιοσύνης και την ανάγκη εκδίκησης των ανθρώπων που έχουν πληγεί.

Όλη αυτή η προσέγγιση της σειράς καταλήγει να αποτελεί ένα σχόλιο πάνω στις ταινίες του είδους, της ποπ κουλτούρας που τις γέννησε και του μοντέρνου κόσμου που τις εκμεταλλεύτηκε. Χρησιμοποιώντας τις συμβάσεις των ταινιών του είδους για να τις υπονομεύσει, τις συνδυάζει με το οικονομικό μοντέλο και τη βιομηχανία που κερδοφορεί από αυτές εκθέτοντας το star system και τις τεχνικές δημιουργίας της δημόσιας εικόνας για να πει μια ιστορία που ισορροπεί υπέροχα ανάμεσα στη σάτιρα και τη βία, τον κυνισμό και το δράμα.  Η στα όρια του διεστραμμένου και με πολλές δόσεις σπλατεριάς βίαιη πλευρά της αφήγησης την κάνει να ξεχωρίζει ενώ δημιουργεί ένα ανανεωμένο είδος δράματος που συχνά παύει για να λάμψουν τα υπόλοιπα στοιχεία που χαρακτηρίζουν τη σειρά. 

Με ένα πραγματικά καλό καστ, αν και πολυπληθές που αφήνει κάποιους ήρωες ανεκμετάλλευτους, και χαρακτήρες απόλυτα γκρι και πολύπλοκους και από τις δύο πλευρές, η σειρά ξεκινάει πολύ δυνατά στο πρώτο επεισόδιο να συστήνει τους χαρακτήρες και να αποδομεί τους υπερήρωες της ιστορίας. Το σενάριο ρέει γραμμικά, με κάποια μικρά flashbaks στην πορεία, και το χρόνο να παγώνει κάπως όταν ακολουθεί σκηνή με βία, καταστροφή, χαμό. Αξιοσημείωτη, τέλος, είναι η φωτογραφία, η μουσική και η συνεπής αισθητική όλων των επεισοδίων. 

Το  «The Umbrella Academy» δεν μας άρεσε τόσο. 

ΙΩΑΝΝΑ ΒΑΡΔΑΛΑΧΑΚΗ / [email protected]