Πολυσυζητημένη και μάλλον υπερεκτιμημένη η νέα σειρά του Netflix.

Με το πιασάρικο, ευαίσθητο, προκλητικό και εύκολο να παρεκτραπεί θέμα της ενδεχόμενης άφιξης ενός ενδεχόμενου Μεσσία στη σύγχρονη εποχή καταπιάνεται η σειρά «Messiah» που προβάλλεται στο Netflix.  

Πίστη και πολιτική 

Τι θα γινόταν αν σήμερα εμφανιζόταν ένας άνθρωπος που κάνει θαύματα και ισχυρίζεται πως μεταφέρει τον λόγο του θεού; Πώς θα τον υποδεχόταν η σύγχρονη κοινωνία των social media και των μμε και πώς η πολιτική ζωή με τις υπηρεσίες πληροφοριών και τη διεθνή διπλωματία; Σε τέτοιου είδους ερωτήματα προσπαθεί να δώσει απάντηση η νέα σειρά του Michael Petroni η οποία από τη μία έχει ξεσηκώσει θύελλα αντιδράσεων από πιστούς που κάνουν λόγο για ασέβεια και από την άλλη λαμβάνει κύματα καλών βαθμολογιών από το κοινό.  

(Ακολουθεί περιγραφή που περιέχει αδιάφορα σπόιλερ) 

Ένας άνθρωπος που στο σουλούπι μοιάζει με μουσουλμάνο (κρατήστε αυτό το στοιχείο) ισχυρίζεται πως είναι ο αγγελιαφόρος του θεού. Ο άνθρωπος αυτός που συστήνεται με το όνομα Al-Masih (Mehdi Dehbi), ξεκινάει τη δράση του από τη Συρία. Από εκεί μαζεύει τους πρώτους πιστούς του, κάποιους ταλαίπωρους Παλαιστίνιους τους οποίους οδηγεί στο στόμα του λύκου, στα σύνορα με το Ισραήλ. Εκεί ο ίδιος δημιουργεί τρελή αναστάτωση αλλά προτού τα διαλύσει όλα πηγαίνει σε άλλη χώρα για να κάνει χαμό. Μετά από ένα μικρό πέρασμα στην Ιορδανία που δεν έχει πολλά να χαλάσει, καταλήγει στις ΗΠΑ όπου βρίσκει πρόσφορο έδαφος για να επιπλέον φασαρίες. Σε όλα αυτά προσθέστε μία εξαιρετικά αινιγματική φιγούρα, αυτή του Al-Masih, και πάρα μα πάρα πολλές αδιάφορες γύρω του ή σχετικές με αυτόν.  

Credo σημαίνει ότι κάποιος «δίνει την καρδιά του, την ζωτική  δύναμή του, περιμένοντας κάποια ανταμοιβή» και δηλώνει μια πράξη εμπιστοσύνης που προϋποθέτει ανταπόδοση», το να «εμπιστεύομαι κάτι με σιγουριά ότι θα το πάρω πίσω», από θρησκευτικής άποψης (πιστεύω) και από οικονομικής άποψης (κάνω πίστωση). 
«Αυτή η απίστευτη ανάγκη για πίστη», Τζούλια Κρίστεβα 

Αξίζει τελικά όμως τον χαμό η σειρά; 

Ξεκινώντας από μία άκρως ενδιαφέρουσα βάση, κατά πόσο δηλαδή ο Al-Masih είναι απατεώνας ή όντως ο απεσταλμένος του θεού, και έχοντας μια φοβερή μούρη να ενσαρκώνει αυτό τον άνθρωπο, η σειρά κερδίζει απλόχερα το ενδιαφέρον σε πρώτη φάση- συνεισφέρει και η καλοφτιαγμένη παραγωγή. Πολύ γρήγορα όμως μας συστήνεται ο κύκλος των ανθρώπων τις ζωές των οποίων βλέπουμε παράλληλα ή δίπλα στον Al-Masih, μια ευρεία γκάμα από χαρακτήρες αδιάφορους, αδύναμους, άχρωμους με αγαπημένο χειρότερο τον ιερέα Felix από το Τέξας (John Ortiz).  

Βέβαια όσο κυλάνε τα επεισόδια καταλαβαίνουμε ότι οι χαρακτήρες δεν είναι το χειρότερο που θα μας βρει σε αυτή τη σειρά, αλλά ο αχταρμάς που τολμά να κάνει. Αχταρμάς θρησκευτικός, πολιτικός, γεωγραφικός. Σε μια προσπάθεια να συνδυάσει τα πάντα και μη κατανοώντας, αν όχι αγνοώντας ή και αδιαφορώντας για τις ιδιαιτερότητες των διαφορετικών θρησκειών, των κρατών και των ιδιαίτερων πολιτικών καταστάσεων στις οποίες αναφέρεται, η σειρά επιθυμεί να δημιουργεί συνεχώς νέες ερωτήσεις χωρίς να απαντά τις παλιές.  

Επιπλέον, για κάθε ενδιαφέρον στοιχείο της ιστορίας, όπως πχ την εύστοχη χρήση των social media στη διάδοση της φήμης του Al-Masih, υπάρχουν δέκα θλιβερά που σε επαναφέρουν, ο θρησκευόμενος πρόεδρος των ΗΠΑ για παράδειγμα. Σίγουρα δεν πρέπει να ξεχνάμε πως πρόκειται για προϊόν μυθοπλασίας, κουραστικό μεν αλλά αποτέλεσμα κάποιας μπερδεμένης και φιλόδοξης φαντασίας. Δεν ζητάμε ρεαλισμό ούτε απαντήσεις σε όλα αυτά τα ερωτήματα. Απλά μάλλον θα προτιμούσαμε Μεσσίες- σούπερ ήρωες.  

ΒΑΡΔΑΛΑΧΑΚΗ ΙΩΑΝΝΑ