«Unorthodox»: Μία μίνι-σειρά για τη διεκδίκηση της μεγάλης ελευθερίας
Μένουμε σπίτι και βλέπουμε απνευστί τα τέσσερα επεισόδια της αυτοβιογραφικής ιστορίας στο Netflix.
Τη φυγή μιας κοπέλας που, αν και εύθραυστη, επιδεικνύει τρομερό θάρρος απορρίπτοντας ολόκληρο τον μέχρι τώρα κόσμο της για να διεκδικήσει την ατομική της ελευθερία, μας παρουσιάζει η νέα μίνι σειρά του Netflix «Unorthodox».
Η σειρά εστιάζει στη ζωή της Έστι (Shira Haas), μιας Εβραίας της χασιδικής κοινότητας της Νέας Υόρκης, την οποία, με μία πολύ δυνατή εισαγωγή στην ιστορία, βλέπουμε να δραπετεύει από την ζωή της και να μετακομίζει στη Γερμανία εγκαταλείποντας τον σύζυγο, την οικογένεια και την κλειστή, γεμάτη κανόνες και πρέπει κοινότητα των Υπερορθόδοξων Εβραίων.
«Στα μέρη μου έχουν πάρα πολλούς κανόνες» και «ο θεός ζητά πάρα πολλά από εμένα». Με αυτές τις απαντήσεις εξηγεί συνήθως η Έστι γιατί εγκατέλειψε την παλιά της ζωή. Σαν θεατές όμως παίρνουμε σταδιακά τις λεπτομέρειες για την ζωή της και τους λόγους που την οδήγησαν στην απόφασή της. Αν και από την αρχή είναι ξεκάθαρο πως πρόκειται για μια κοπέλα που είναι αποκλεισμένη από τη μόρφωση και την ελευθερία, η ελευθερία μάλιστα αμφισβητείται ακόμα και στο ίδιο της το σώμα, η σειρά είναι έτσι δομημένη ώστε μέσα από τα flashbacks πηγαίνει συνεχώς προς τα πίσω για να καταλάβουμε και εμείς γιατί η ηρωίδα είναι ανένδοτη στην πορεία της προς τα εμπρός.
Η σειρά βασίζεται χαλαρά στο ομότιτλο αυτοβιογραφικό βιβλίο της Deborah Feldman «Unorthodox: The Scandalous Rejection of My Hasidic Roots» όπου η συγγραφές παρουσιάζει την προσωπική της ιστορία (παρουσιάζει διαφορές από τη σειρά). Η Feldman μεγαλωμένη στην κλειστή κοινότητα των χασιδιστών Εβραιών της Νέας Υόρκης, αρχικά μετακόμισε εκτός Γουίλιαμσμπεργκ, που ήταν το κέντρο της κοινότητας, με τον σύζυγό της και το παιδί τους, ξεκίνησε να σπουδάζει , πράγμα που δεν επιτρεπόταν, και τέλος εγκατέλειψε τον άντρα της , έκοψε τους δεσμούς με την κοινότητα των ορθόδοξων Εβραίων και ξεκίνησε μια νέα ζωή στη Γερμανία.
Δύο πράγματα κάνει ακλόνητα καλά η σειρά, λέει μια πραγματικά ενδιαφέρουσα ιστορία που αξίζει να ειπωθεί και την λέει έχοντας στο κέντρο της μια υπέροχη ερμηνεία. Η ιστορία διανθίζεται με στοιχεία θρίλερ και μυστηρίου που της πάνε εξαιρετικά, ξέρει να κάνει οικονομία στις πληροφορίες που αποκαλύπτει και το στήσιμο δεν κουράζει καθόλου- μονάχα κάποιοι χαρακτήρες ξεφεύγουν ταράζοντας την αρμονία. Επίσης, μη σπαταλώντας πολύ χρόνο, καταφέρνει να διαγράψει εύστοχα τις σχέσεις μεταξύ των προσώπων ρίχνοντας φως σε δύο χαρακτήρες-κλειδιά στη ζωή της Έστι, τη μητέρα και το σύζυγό της, αποκαλύπτοντάς τελικά πόσο καταδικασμένοι αλλά με διαφορετικό τρόπο είναι και εκείνοι.
Τελικά, αν κάτι πρέπει να κρατήσουμε από αυτήν εδώ την ιστορία δεν είναι όλα τα σοκαριστικά πρέπει που είχε να αντιμετωπίσει η ηρωίδα αλλά το γεγονός ότι βρήκε το θάρρος να γυρίσει την πλάτη σε όλα αυτά παρά το φόβο της. Έσπασε τους κανόνες για να συνθέσει ένα αριστούργημα, την ελευθερία της. Όπως τότε που έφαγε κατά λάθος χαμ σε σάντουιτς και φοβόταν πως θα κάνει εμετό. Αλλά δεν έκανε. Και εξηγώντας στον υπεύθυνο του ωδείου την κατάσταση εκείνος της απάντησε «Συχνά σπάμε ένα κανόνα για να συνθέσουμε ένα αριστούργημα».
ΒΑΡΔΑΛΑΧΑΚΗ ΙΩΑΝΝΑ