Η ταινία θα μεταδοθεί Δευτέρα 13 Απριλίου κι από την ιστοσελίδα culture.gr και τα social media του Υπουργείου Πολιτισμού και Αθλητισμού.

Η Τέχνη είναι για όλους. Η Τέχνη ανήκει σε όλους. Τώρα, μόλις περάσουμε αυτές τις δύσκολες μέρες, θα είναι και πάλι η μεγάλη μας γιορτή. Η περίοδος που διανύουμε είναι πρωτόγνωρη. Αναζητούμε μέσα στον αναγκαστικό εγκλεισμό μας διεξόδους. Κοντά μας πάντα υπάρχει ένας φίλος, σύντροφος, μια παρέα. Η Τέχνη. Μέσα από ταινίες, βιβλία, ποίηση, ζωγραφική, εικαστικά, θέατρο και μουσική είναι εκεί για να μας κάνει ευχάριστες, γεμάτες τις μέρες που απομένουν μέχρι να γυρίσουμε πάλι στη ζωή μας.

Αυτή την περίοδο, στο Ίδρυμα Μιχάλης Κακογιάννης μας λείπει το κοινό μας, τα χρώματα, οι ανάσες, η χαρά μιας παράστασης ακόμη και ο εκνευρισμός και οι παραξενιές μας. Σκεφτήκαμε  έναν άλλο τρόπο να είμαστε δίπλα του, να είμαστε όλοι μαζί κοντά. Αυτή τη φορά με κάτι από τον πυρήνα της ύπαρξής μας, που είναι ο μεγάλος σκηνοθέτης και ιδρυτής του Ιδρύματος Μιχάλης Κακογιάννης.

Όλη τη Δευτέρα 13 Απριλίου 2020 (24 ώρες) θα υπάρξει ελεύθερη διαδικτυακή παρακολούθηση της ταινίας «Το Κορίτσι με τα Μαύρα», στην ηλεκτρονική διεύθυνση www.mcf.gr, με πρωταγωνίστρια την Έλλη Λαμπέτη, σε σενάριο και σκηνοθεσία του Μιχάλη Κακογιάννη.

Ένα κοινωνικό δράμα γυρισμένο στην Ύδρα της μετα-εμφυλιακής Ελλάδας που επιτρέπει στο θεατή να αντλήσει τις όποιες πληροφορίες θελήσει για την κουλτούρα που επικρατεί, έχοντας υπόψιν του την δια-γενεακή σχέση που την χαρακτηρίζει. Μία ταινία με ένα χαρακτηριστικό μαύρο στον τίτλο της αλλά και ένα αγνό (λευκό) κορίτσι που επιθυμεί, στον πυρήνα της.

Η Έλλη Λαμπέτη με τα χαρακτηριστικά μελαγχολικά της μάτια που ερωτεύεται, που ποθεί, που ξέρει. Ξέρει ότι ενάντια στα πάντα, ο άνθρωπος οφείλει να παλεύει έχοντας ως ένα και μοναδικό όπλο την θέλησή του για ζωή. Ο έρωτας και η αγάπη είναι ζωή και η μελαγχολική Λαμπέτη μοσχομυρίζει ζωντάνια, σε μία κοινωνία που στράφηκε με άγριες διαθέσεις εναντίον του εαυτού της.

Ο Μιχάλη Κακογιάννης γράφει και σκηνοθετεί, ¨τα πάθη ενός λαού που δεν έχει διαφθαρεί¨ και εμείς βλέπουμε την αναμέτρηση της φθοράς με το πάθος.

Ακούγεται βαθύτατα Ελληνικό.

Μέχρι λοιπόν να γυρίσουμε πάλι στη ζωή μας, ας έχουμε στο μυαλό μας ότι και το μεσοδιάστημα ζωή λέγεται.

Καλή θέαση.

Ευχαριστούμε θερμά τον Κινηματογραφικό Οργανισμό Καραγιάννης Καρατζόπουλος για την ευγενική προσφορά της παραχώρησης της ταινίας για ελεύθερη διαδικτυακή παρακολούθηση.

Σκηνοθεσία: ΚΑΚΟΓΙΑΝΝΗΣ ΜΙΧΑΛΗΣ

Πρωτότυπος Τίτλος: ΚΟΡΙΤΣΙ ΜΕ ΤΑ ΜΑΥΡΑ (ΤΟ). Ξένος τίτλος: A GIRL IN BLACK , FILLE EN NOIR (LA)

Χρονιά Παραγωγής: 1956

Σκηνοθέτης: ΚΑΚΟΓΙΑΝΝΗΣ ΜΙΧΑΛΗΣ

Είδος: ΜΕΓΑΛΟΥ ΜΗΚΟΥΣ, ΚΟΙΝΩΝΙΚΗ, ΔΡΑΜΑΤΙΚΗ

Σενάριο: ΚΑΚΟΓΙΑΝΝΗΣ ΜΙΧΑΛΗΣ

Δ/ντής Φωτογραφίας: LASSALLY WALTER Μοντάζ: ΠΡΟΒΕΛΕΓΓΙΟΣ ΑΙΜΙΛΙΟΣ Ηχολήπτης: ΔΡΙΜΑΡΟΠΟΥΛΟΣ ΓΙΑΝΝΗΣ Μουσική Σύνθεση: ΚΟΥΝΑΔΗΣ ΑΡΓΥΡΗΣ  

Σύνοψη της υπόθεσης

Δυό εύποροι αθηναίοι, ένας συγγραφέας κι ένας αρχιτέκτονας, ο Παύλος (Δημήτρης Χορν) κι ο Αντώνης, επισκέπτονται την Ύδρα και νοικιάζουν δωμάτια σε ένα μεγάλο και παραμελημένο σπίτι μιας χήρας, της Φρόσως (Ελένη Ζαφειρίου), που έχει δύο παιδιά. Η ερωτική σχέση της Φρόσως με κάποιον ντόπιο δημιουργεί προβλήματα στα παιδιά της, τη Μαρίνα (Έλλη Λαμπέτη) και τον Μήτσο (Ανέστης Βλάχος) που ντρέπονται για την κατάντια της μητέρας τους. Ο Παύλος αναπτύσσει μια ρομαντική σχέση με τη Μαρίνα και προκαλεί την οργή του Μήτσου, αλλά και τον φθόνο κάποιων ντόπιων, μεταξύ των οποίων είναι και ο Χρήστος (Γιώργος Φούντας) που φλερτάρει τη Μαρίνα, χωρίς καμιά ανταπόκριση από τη μεριά της. Η σχέση Παύλου και Μαρίνας δημιουργεί κάποιες προστριβές ανάμεσα στους δύο φίλους κι ο Αντώνης επιστρέφει στην Αθήνα. Μια κακόβουλη φάρσα που σκαρώνουν στον Παύλο, ο Χρήστος με την παρέα του – έχουν αφαιρέσει τον πίρο από μια βάρκα με την οποία επρόκειτο να πάει βαρκάδα–, οδηγεί σε τραγωδία με θύματα αθώα παιδάκια. Με το κλίμα ιδιαίτερα βαρύ μετά απ’ αυτό το τραγικό περιστατικό, κάθε διέξοδος για τον έρωτα μεταξύ των δύο νέων μοιάζει απόλυτη ματαιότης.

Βοηθ. Δ/ντή Φωτογραφίας: ΑΘΑΝΑΣΙΑΔΗΣ ΓΙΩΡΓΟΣ Μουσική Εκτέλεση: ΜΗΛΙΑΡΕΣΗΣ ΓΕΡΑΣΙΜΟΣ (ΚΙΘΑΡΑ) Μηχανικός Ήχου: ΑΡΠΑΤΖΟΓΛΟΥ ΣΤΑΥΡΟΣ Φωτογράφος-Πλατώ: ΠΑΠΑΔΗΜΟΣ Δ., ΚΟΡΑΗΣ ΚΩΣΤΑΣ Δ/ντής Παραγωγής: ΝΟΧΡΑ ΑΝΙΣ Βοηθ. Δ/ντή Παραγωγής / Φροντιστής: ΒΛΑΧΟΣ ΣΤΕΦΑΝΟΣ, ΒΕΓΓΟΣ ΘΑΝΑΣΗΣ

Παραγωγή:ΕΡΜΗΣ ΦΙΛΜ

Ηθοποιοί: ΛΑΜΠΕΤΗ ΕΛΛΗ ΧΟΡΝ ΔΗΜΗΤΡΗΣ ΖΑΦΕΙΡΙΟΥ ΕΛΕΝΗ ΦΟΥΝΤΑΣ ΓΙΩΡΓΟΣ ΣΤΡΑΤΗΓΟΣ ΣΤΕΦΑΝΟΣ ΒΛΑΧΟΣ ΑΝΕΣΤΗΣ ΠΕΡΓΙΑΛΗΣ ΝΟΤΗΣ ΦΕΡΜΑΣ ΝΙΚΟΣ ΒΕΓΓΟΣ ΘΑΝΑΣΗΣ ΘΑΛΑΣΣΙΝΟΥ ΜΑΡΙΑ

Χρώμα: Α/Μ Ήχος: ΗΧΟΣ

Βραβεία-Διακρίσεις:

• ΕΝΩΣΗ ΑΝΤΑΠΟΚΡΙΤΩΝ ΞΕΝΟΥ ΤΥΠΟΥ ΤΟΥ ΧΟΛΙΓΟΥΝΤ, ΗΠΑ 1957
• ΧΡΥΣΗ ΣΦΑΙΡΑ ΚΑΛΥΤΕΡΗΣ ΞΕΝΗΣ ΤΑΙΝΙΑΣ
• ΔΙΕΘΝΕΣ ΦΕΣΤΙΒΑΛ ΚΙΝΗΜΑΤΟΓΡΑΦΟΥ ΜΟΣΧΑΣ, ΡΩΣΙΑ 1958 ΑΡΓΥΡΟ ΜΕΤΑΛΛΙΟ

Έλλη Λαμπέτη – Βιογραφία

Γεννήθηκε στις 13 Απριλίου 1926 στα Βίλια Αττικής και ήταν αρβανίτισσα στην καταγωγή. Το πραγματικό της όνομα ήταν Έλλη Λούκου (το όνομα Λαμπέτη ήταν δανεισμένο από τους ήρωες του Αστραπόγιαννου στο ομώνυμο ποίημα του Βαλαωρίτη). Ο πατέρας της Κώστας Λούκος είχε μια ταβέρνα στα Βίλια και η μητέρα της ήταν η Αναστασία Σταμάτη. Είχε 6 αδέρφια, εκ των οποίων ένα δίδυμο αδελφό, που πέθανε από φυματίωση το 1941. Το 1928 η οικογένεια μετακόμισε στην Αθήνα. Ο γάμος της με τον Μάριο Πλωρίτη (ο οποίος παρέμεινε αιώνιος φίλος της και στάθηκε δίπλα της μέχρι το τέλος της ζωής της) το 1950 υπήρξε ατυχής. Χώρισαν το 1953, όταν γνωρίστηκε με τον Δημήτρη Χορν και μαζί έγραψαν μία από τις πιο λαμπρές σελίδες στην ιστορία του ελληνικού θεάτρου και κινηματογράφου και υπήρξαν αγαπημένο ζευγάρι στη ζωή και στη σκηνή.

Το 1941 έδωσε εξετάσεις έπειτα από παρότρυνση του θείου της και απέτυχε, τόσο στη Δραματική Σχολή του Εθνικού Θεάτρου, όσο και στη σχολή Κοτοπούλη. Η ίδια η Μαρίκα Κοτοπούλη, όμως, αναγνώρισε το ταλέντο της και την έκανε δεκτή στη σχολή της. Πρώτη της θεατρική εμφάνιση το 1942 στο έργο "Η Χάνελε πάει στον Παράδεισο" του Γκέρχαρτ Χάουπτμαν. Η συνεργασία της με το Θέατρο Τέχνης το διάστημα '46-'48, είναι αυτή που την καθιερώνει ως εξαίρετη ηθοποιό. Ξεχώρισαν οι ερμηνείες της στον "Γυάλινο κόσμο", στην "Αντιγόνη" και στο πρώτο ανέβασμα του "Ματωμένου Γάμου" στην Ελλάδα, παράσταση για την οποία έγραψε τη γνωστή πλέον μουσική ο Μάνος Χατζιδάκις. Ακολούθησαν οι συνεργασίες της με τον θίασο της Κατερίνας (1948) και το Εθνικό Θέατρο (1948). Από το 1949 ανήκει στο θίασο του Κ. Μουσούρη, όπου οι μεγαλύτερες επιτυχίες της ήταν το "Πεγκ καρδούλα μου" και η "Κληρονόμος", έργα που ξανανέβασε αρχές '60. Το 1952 συγκροτεί με τον Δημήτρη Χορν και τον Γιώργο Παππά τον θίασο Λαμπέτη - Παππά - Χορν και από το 1956 τον θίασο Λαμπέτη-Χορν. Ανέβασαν με μεγάλη επιτυχία κλασικά έργα, όπως το "Νυφικό κρεβάτι", "Αριστοκρατικός δρόμος", "Το παιχνίδι της μοναξιάς" και περιόδευσαν σε Αίγυπτο, Κωνσταντινούπολη και Κύπρο.

Μετά τον χωρισμό της με τον Χορν το 1959, συνεχίζει τη θεατρική της πορεία τη δεκαετία του '60 με δικό της θίασο, με μεγαλύτερή της επιτυχία, καλλιτεχνικά το "Λεωφορείον ο πόθος" (της είχε στείλει και συγχαρητήρια επιστολή ο Γιώργος Σεφέρης) και εμπορικά το "Πέπσι" (έκανε 400 παραστάσεις, αριθμό ρεκόρ για την εποχή). Όμως η πιο ώριμη επαγγελματική δεκαετία της ήταν του '70, παρ' όλα τα προσωπικά της προβλήματα. Ανέβασε με εξ ίσου μεγάλη επιτυχία από μιούζικαλ ("Η γλυκιά Ιρμα", 1972) μέχρι Τσέχωφ ("Βυσσινόκηπος", 1974 με το Δημήτρη Παπαμιχαήλ). Το 1977 συνεργάστηκε στη "Φθινοπωρινή ιστορία" με τον Μάνο Κατράκη, που επιπλέον τους συνέδεε βαθιά φιλία. Ανεπανάληπτες οι ερμηνείες της στο "Δεσποινίς Μαργαρίτα", στη "Φιλουμένα Μαρτουράνο" και στα "Μονόπρακτα". Τελευταία της παρουσία στο θέατρο ήταν το 1981 στο έργο "Σάρα - Τα παιδιά ενός κατώτερου Θεού", υποδυόμενη με επιτυχία την κωφάλαλη Σάρα. Και στον ελληνικό κινηματογράφο οι επιτυχίες της δεν ήταν λίγες, ιδιαίτερα σε ταινίες όπως "Το Κορίτσι με τα μαύρα" (σενάριο και σκην. Μιχάλης Κακογιάννης), "Κυριακάτικο ξύπνημα" (σενάριο και σκην. Μιχάλης Κακογιάννης) και "Η Κάλπικη λίρα" (σενάριο και σκην. Γιώργος Τζαβέλλας).

Για την ερμηνεία της στο "Τελευταίο ψέμα", ήταν υποψήφια για βραβείο BAFTA (British Academy of Film and Television Arts) A' γυναικείου ρόλου.

Στις 3 Σεπτεμβρίου 1983 στις 7:30 το πρωί άφησε την τελευταία της πνοή και στις 6 Σεπτεμβρίου 1983 κηδεύτηκε δημόσια δαπάνη στο Α' Νεκροταφείο Αθηνών.