Το δεύτερο μέρος του project «Χώροι» είναι διαθέσιμο στο YouTube.

Η συνέχεια του project «Χώροι», το οποίο εγκαινίασε το Φεστιβάλ Κινηματογράφου Θεσσαλονίκης αναθέτοντας σε οκτώ έλληνες σκηνοθέτες να γυρίσουν μία μικρού μήκους ταινία μέσα στο σπίτι τους και η οποία συνιστούσε το επίκαιρο κινηματογραφικό σχόλιο για την πρωτόγνωρη κατάσταση που βιώνουμε αναφορικά με την πανδημία του κορωνοϊού, είναι και επίσημα διαθέσιμη στο κανάλι του Φεστιβάλ στο YouTube. 

Δείτε εδώ τις ταινίες του project «Χώροι 1»

Στο project «Χώροι #2» συμμετέχουν πολυβραβευμένοι σκηνοθέτες από όλο τον κόσμο, ενώ οι ταινίες εξακολουθούν να έχουν ως σημείο αναφοράς και έμπνευσης το βιβλίο του Ζωρζ Περέκ «Χορείες χώρων»και φυσικά τις ημέρες της καραντίνας.

«Spotting Fig trees» του Ταρίκ Ακτάς

Πολύ γλυκιά, και σε περίεργο aspect ratio, η ιστορία της μικρής και του μπαμπά της που προσπαθούν να σκαρφαλώσουν τους τοίχους της αυλής τους για να δούνε τη θέα. Και βρίσκουν ένα δικό τους τρόπο, ευρηματικό αλλά τεχνητό. 

«These Days» του Ματέο Μπεντέσκι

Η «ασυνεπής» ιστορία δένεται με απλά καθημερινά πλάνα από το εσωτερικό ενός σπιτιού που εναλλάσσονται με τα πιο αφύσικα πλάνα της ταινίας, μια βρύση που γεμίζει συνεχώς νερό και ένα κερί που ανάβει σε ένα κρεβάτι, σε μια αφήγηση που μας μοιάζει οικεία γιατί ντύνεται με αποσπάσματα ειδήσεων αλλά και ειρωνική καθώς ακούγεται ένα ερωτικό τραγούδι. 

«cnfnmnt e/scp(i)sm» του Ντενί Κοτέ

Άκρως ενδιαφέρουσα ασπρόμαυρη αφήγηση που συνδυάζει πλάνα ιστοσελίδα worldometers, αποσπάσπαματα από ερωτικές ταινίες, πλάνα εσωτερικών χώρων, πιο ζωηρές εξωτερικές λήψεις, αποσπάσματα μιας παλιότερης ταινίας ενώ διαθέτει και μια δική της θεωρία συνωμοσίας. 

(Άτιτλο) της Ρέιτσελ Λι Τζόουνς

Κομμάτι- κομμάτι συμπληρώνεται η συνολική εικόνα σε μια αφήγηση που καταλήγει στο πιο αληθινό και αισιόδοξο μήνυμα, 

«A Fable» (O Fabula) του Ράντου Ζούντε

Ένας μύθος με πολύ νόημα για τις νευρώσεις και τη ζημιά που μπορεί να κάνει ο φόβος σε κάποιον διανθισμένος από την υπέροχη αναπαράσταση του μικρού ήρωα. 

«Be Absolute for Death» του Τζον Κ. Λιντς

Δέξου ότι σίγουρα θα πεθάνεις. Με αυτά τα σαιξπηρικά λόγια ξεκινάει και τελειώνει, η γεμάτη θεατρικότητα αφήγηση που πραγματεύεται το θέμα του θανάτου σε μια πολύ έξυπνη ταινία που χρησιμοποιεί τη γλώσσα σε αντίστιξη με την εικόνα. 

«Visit» του Τζιά Τζανκ-κε

Αν και θα έπρεπε να μας εντυπωσιάζουν τα στοιχεία που επικρατούν στην καθημερινότητά μας και τα οποία βλέπουμε να κυριαρχούν στα πλάνα της ταινίας, όπως είναι το αντισηπτικό και οι μάσκες, τα βασικά στοιχεία που δομούν και αναδεικνύουν την ιδιαίτερη στόφα της αφήγησης είναι άλλα. Οι ήχοι και η επιλογή του ασπρόμαυρου.