Μέσα σε ένα κλίμα εορταστικής ευφορίας ξεκίνησε η Τελετή Λήξης του 19ου Διεθνούς Φεστιβάλ Αθηνών-Νύχτες Πρεμιέρας. Η μπάντα της Φιλαρμονικής Ορχήστρας του Δήμου Αθηναίων υποδεχόταν τους προσκεκλημένους της Τελετής παίζοντας μουσική στον προαύλιο χώρο μπροστά από το κινηματοθέατρο Παλλάς, τιμώντας τη φετινή Γιορτή του Σινεμά.

Το Φεστιβάλ έριξε αυλαία με την προβολή της βραβευμένης με το Χρυσό Φοίνικα ταινίας «Η Ζωή της Αντέλ» του Αμπντελατίφ Κεσίς. Η πρωταγωνίστρια Αντέλ Εξαρχόπουλος παρευρέθηκε και μίλησε στην Τελετή.

Η Τελετή Λήξης ξεκίνησε με την ομιλία του καλλιτεχνικού διευθυντή του Φεστιβάλ, του Ορέστη Ανδρεαδάκη.

Ο Ορέστης Ανδρεαδάκης αναφέρθηκε στο μότο του Φεστιβάλ «Θυμάμαι άρα υπάρχω» και ευχαρίστησε όλους τους συντελεστές και συνεργάτες που βοήθησαν για να ολοκληρωθεί το φετινό πολιτιστικό γεγονός γύρω από την 7η Τέχνη. Στη συνέχεια, απονεμήθηκαν τα Βραβεία.

Τα βραβεία του φεστιβάλ

Η κριτική επιτροπή του Διεθνούς Διαγωνιστικού Τμήματος ανακοίνωσε όλες τις διακρίσεις. Το μεγάλο Βραβείο του Φεστιβάλ, η Χρυσή Αθηνά απονεμήθηκε στην ταινία του γάλλου Γιαν Γκονζάλες «Ραντεβού μετά τα Μεσάνυχτα».

Το Βραβείο Κοινού δόθηκε στο «Short Term 12» του Ντέστιν Ντάνιελ Κρίτον, το Βραβείο Σεναρίου στον Αντονίν Περετζατκό για την ταινία του «Το Κορίτσι της Επανάστασης» ενώ το Βραβείο Σκηνοθεσίας της Πόλης των Αθηνών έλαβε ο Σαμ Φλάισνερ για το φιλμ «Προσοχή στο Κενό Μεταξύ Συρμού και Αποβάθρας». Καθώς οι σκηνοθέτες δεν βρισκόταν στην Αθήνα, έστειλαν τις ευχαριστίες τους μέσα από ένα βίντεο.

Το βραβείο Χρυσή Αθηνά απονεμήθηκε στην ταινία «Ραντεβού μετά τα Μεσάνυχτα».

Έπειτα, ο πρόεδρος της επιτροπής του Διαγωνιστικού Τμήματος Μουσική και Φιλμ, ο κ. Νικ Μπράντσο, ανακοίνωσε ότι η ταινία «Ηλεκτρικά Κύματα» («Les Chants des Ondes») της καναδής Καρολίν Μαρτέλ κέρδισε τη Χρυσή Αθηνά του τμήματος.

Το Βραβείο της Φωτογραφικής Ομάδας έλαβε η Δανάη Παναγιωτίδη. Βραβεύτηκε, επίσης, ο Γιώργος Ευαγγελόπουλος για την ταινία μικρού μήκους «Δεν Είναι Μπαμπούλας» στα πλαίσια του Διαγωνισμού «Σκηνοθετώντας για την Ελλάδα» κερδίζοντας έτσι μια υποτροφία να σπουδάσει σκηνοθεσία στα ΙΕΚ ΑΚΜΗ.

Η ωραία και ταλαντούχα Αντέλ Εξαρχόπουλος

Ο ιδιοκτήτης της Strada Films Τάκης Βερέμης καλωσόρισε την ελληνικής καταγωγής γαλλίδα ηθοποιό Αντέλ Εξαρχόπουλος και της τραγούδησε από το μικρόφωνο ένα τραγούδι. Στη συνέχεια, έλαβε το λόγο η όμορφη Αντέλ και είπε λίγα λόγια για την ταινία ευχαριστώντας όλους όσους συνέβαλαν στην ολοκλήρωση της. «Η Ζωή της Αντέλ» αφηγείται «μια ιστορία αγάπης που ξεπερνά κάθε σύνορο», είπε χαρακτηριστικά. Θερμά χειροκροτήματα του κοινού ακολούθησαν και ξεκίνησε η προβολή της ταινίας.

«Η Ζωή της Αντέλ (Κεφάλαια 1 και 2)» του γαλλο-τυνήσιου Αμπντελατίφ Κεσίς («Κους Κους Με Φρέσκο Ψάρι») είναι βασισμένη στο κόμικ «Le Bleu est une couleur chaude» της Julie Maroh και περιγράφει τη θυελλώδη ερωτική σχέση που αναπτύσσεται μεταξύ μιας έφηβης, της Αντέλ, (Αντέλ Εξαρχόπουλος) και μιας φοιτήτριας της Σχολής Καλών Τεχνών, της Έμμα (Λέα Σεϊντού). Με ρεαλιστική ματιά, απογυμνωμένη από κάθε μορφή στράτευσης υπέρ ή κατά της ομοφυλοφιλίας, ο σκηνοθέτης καταθέτει ένα οπτικό δοκίμιο πάνω στην ερωτική επιθυμία, το πάθος και τη σεξουαλική ηδονή.

Στην αρχή της ταινίας παρακολουθούμε την καθημερινή ζωή της νεαρής Αντέλ. Ο φακός του Κεσίς την ακολουθεί παντού, στο σπίτι, στο σχολείο, στις διαδρομές που κάνει, αποκαλύπτοντας ένα πρόσωπο με πνευματικές ανησυχίες που ψάχνει ταυτόχρονα να καθορίσει τη σεξουαλική του ταυτότητα. Η Αντέλ βρίσκεται στην εφηβεία και δοκιμάζει τις σχέσεις της και με τα δύο φύλα. Μια περιπέτεια που θα ζήσει με ένα αγόρι δεν θα της προσφέρει αυτό που πραγματικά επιθυμεί. Μέχρι που θα συναντήσει τυχαία στο δρόμο ένα κορίτσι με μπλε μαλλιά, την Έμμα και θα την ερωτευτεί κεραυνοβόλα.

Οι πρωταγωνίστριες της ταινίας «Η Ζωή της Αντέλ» μαζί με τον σκηνοθέτη Αμπντελατίφ Κεσίς παραλαμβάνουν τον Χρυσό Φοίνικα στις Κάννες

Η ταινία παίρνει το χρόνο της να ξεδιπλώσει όλη την εξέλιξη της ερωτικής τους ιστορίας˙ από το πρώτο σκίρτημα και τη γέννησή της μέχρι την τελική της διάλυση.

Παρόλο που διαρκεί τρεις ώρες, ο χρόνος κυλά ευχάριστα εγείροντας το ενδιαφέρον του θεατή. Κεντρικό σημείο ανάπτυξης και διερεύνησης του κινηματογραφικού εγχειρήματος είναι ο έρωτας και το έντονο πάθος μεταξύ δύο προσώπων και όχι η ομοφυλοφιλία.

Η κάμερα προσκολλάται καθ’ όλη σχεδόν τη διάρκεια του φιλμ στο πρόσωπο της Αντέλ, κινηματογραφώντας ακόμη και τις ώρες του ύπνου της. Με συχνά πολύ κοντινά πλάνα, ο σκηνοθέτης αποδίδει την ένταση των συναισθημάτων των δύο ηρωίδων του, την έλξη που νιώθουν ή και τις αμφιβολίες.

Χαρακτηριστική είναι μία σκηνή όπου η Αντέλ νιώθει παραμελημένη από τη φίλη της Έμμα, κατά τη διάρκεια μιας γιορτής σε ένα σπίτι. Στη γιορτή προβάλλονται ασπρόμαυρες εικόνες από ταινίες του βωβού κινηματογράφου. Η αμφιβολία που πηγάζει από τα μάτια της Αντέλ εκφράζεται ακόμη πιο έντονα με ένα εύστοχο cut που γίνεται. Στο αμέσως επόμενο πλάνο βλέπουμε μια παρόμοια αμφιβολία να ζωγραφίζεται στο πρόσωπο της ηρωίδας του βωβού φιλμ.

Η τεχνική του εγκιβωτισμού χρησιμοποιείται ευρέως και σε άλλες περιπτώσεις, εμπλουτίζοντας αισθητικά το φιλμικό κείμενο. Οι πλούσιες ζωγραφιές της Έμμα με τη μορφή της Αντέλ ή και τα γλυπτά των γυμνών γυναικών δίπλα από τα οποία περνούν οι δύο φίλες μαρτυρούν την ηθελημένη συνύπαρξη της ζωγραφικής και της γλυπτικής στην έκφραση αυτού που βιώνουν τα δύο κεντρικά πρόσωπα. Οι αναφορές στη λογοτεχνία δεν λείπουν, επίσης, με αποσπάσματα από το βιβλίο του Μαριβώ «Η Ζωή της Μαριάν», όπου αναπτύσσεται μια προβληματική πάνω στην ερωτική έλξη και τις σχέσεις.

Ένα από τα χαρακτηριστικά του σκηνοθέτη είναι η απαίτησή του να επιτύχει τη μέγιστη φυσικότητα τόσο στην ερμηνεία των ηθοποιών όσο και στην εξωτερική τους εμφάνιση. Οι σκηνές του σεξ έχουν αποδοθεί με πολλή μεγάλη πειστικότητα παρασύροντας το θεατή σε ένα όμορφο θέαμα που υμνεί τον έρωτα μεταξύ των ανθρώπων γενικά, ανεξάρτητα αν αυτός είναι ομοφυλοφιλικός ή ετεροφυλικός. Τα πρόσωπα της Έμμα και της Αντέλ παραδίδονται στα φώτα της κάμερας χωρίς ίχνος μακιγιάζ.

Οι κοινωνικές διαφορές, τέλος, εκτίθενται με έμμεσο τρόπο μέσα από τα δείπνα που παρατίθενται από τις οικογένειες των δύο ερωτευμένων (στρείδια-απλά μακαρόνια) ή και γενικότερα από το τρόπο της ζωής και της βιοθεωρίας τους. Ο έρωτας κάποια στιγμή θα οδηγήσει σε μεγάλη μοναξιά, καταδεικνύοντας την έλλειψη επικοινωνίας μεταξύ των ανθρώπων ή και τους συμβιβασμούς που κάνουν είτε με τη θέλησή τους είτε χωρίς αυτή. «Η Ζωή της Αντέλ» εντυπωσίασε και έλαβε το Χρυσό Φοίνικα στο φετινό Φεστιβάλ των Καννών.

Παίζουν: Adèle Exarchopoulos, Léa Seydoux, Salim Kechiouche, Mona Walravens, Jérémie Laheurte.

ΔΗΜΗΤΡΑ ΓΙΑΝΝΑΚΟΥ