Η διοργάνωση ξαναγεννιέται μέσα από την πανδημία.

Με ιταλικό αέρα αλλά ελβετικές ρίζες, το Κινηματογραφικό Φεστιβάλ του Λοκάρνο κάθε χρόνο τον Αύγουστο προσέλκυε 8.000 σινεφίλ έτοιμους να απολαύσουν το πρόγραμμα της διοργάνωσης στις open-air προβολές της. Με έδρα την Piazza Grande, την κεντρική πλατεία της πόλης, που έχει ταυτιστεί με το φεστιβάλ, η ελβετική κινηματογραφική γιορτή του Λοκάρνο αποτελεί σίγουρα  ένα από τα πιο φημισμένα και με μακρά ιστορία ανεξάρτητα φεστιβάλ ταινιών στον κόσμο- και η  μεγαλύτερη  ευρωπαϊκή διοργάνωση της καλοκαιρινής περιόδου.

Φέτος, ωστόσο, το φεστιβάλ διοργανώνεται υπό τελείως διαφορετικές συνθήκες. Για την ακρίβεια δεν διοργανώνεται ακριβώς.  

Η πανδημία του νέου κορωνοϊού είναι αλήθεια πως έχει επηρεάσει τις ζωές μας σε πολλαπλά επίπεδα- πέρα από τον άμεσο κίνδυνο για την υγεία. Ένα από αυτά τα επίπεδα είναι το πολιτιστικό κομμάτι. Ο κόσμος της τέχνης προσπαθεί να βρει ένα νέο τρόπο να υπάρχει μέσα στην υγειονομική κρίση και τους περιορισμούς που επιβάλλει.

Τα μεγάλα κινηματογραφικά φεστιβάλ δεν μπόρεσαν «εκ φύσεως» να γλιτώσουν από την πανδημία, καθώς η διοργάνωσή τους απαιτεί ταξίδια και συνωστισμό είτε σε κλειστές αίθουσες είτε σε μεγάλες πλατείες, όπως στην περίπτωση του Λοκάρνο.

locarnofestival.ch

Τα περισσότερα έτσι ανακοίνωσαν από νωρίς την αναβολή τους, με πιο σοκαριστική την ακύρωση για πρώτη φορά στην ιστορία του Φεστιβάλ των Καννών. Το Λοκάρνο ήταν ανάμεσα σε αυτές τις διοργανώσεις που είχαν δηλώσει αμέσως την ακύρωσή του καθώς, όπως έκριναν οι υπεύθυνοι, η πανδημία δεν επιτρέπει στο φεστιβάλ να πραγματοποιηθοεί στην κανονική του μορφή.

Στο αποκορύφωμα της πανδημίας και καθώς χαλαρώνουν οι περιορισμοί στην Ελβετία, η διοργάνωση αποφάσισε να πειραματιστεί με μια υβριδική μορφή, παρά την αρχική αναβολή. Η διοργάνωση φέτος σαφώς δεν ονομάζεται 73^ο Φεστιβάλ του Λοκάρνο, φέρει όμως τον γενικό τίτλο «Locarno 2020: For the Future of Films».  

Στην πραγματικότητα μαζί με την αναβολή του φεστιβάλ, οι υπεύθυνοι της διοργάνωσης είχαν εξαγγείλει το «Locarno 2020: For the Future of Films» ως μία νέα πρωτοβουλία που έχει στόχο να συνδράμει στην ανεξάρτητη παραγωγή ταινιών, την πλατφόρμα «Locarno 2020 – For The Future of Films».

Η φετινή διοργάνωση δεν έχει διαγωνιστικό και δεν θα απονείμει Χρυσή Λεοπάρδαλη, συνδυάζει όμως τις online προβολές με περιορισμένες κινηματογραφικές προβολές στο Λοκάρνο- σε τρεις αίθουσες και όχι στην  Piazza Grande ώστε να αποφευχθεί ο συνωστισμός των θεατών. Παράλληλα «τρέχει»  το πρότζεκτ «The Films After Tomorrow», την  πρωτοβουλία δηλαδή, στην πράξη, ενίσχυσης των ανεξάρτητων ταινιών η παραγωγή των οποίων διεκόπη λόγω της πανδημίας.

Στο τμήμα αυτό θα διαγνωστούν επομένως 20 ανολοκλήρωτα έργα λόγω Covid-19, 10 ελβετικές παραγωγές και 10 από τη διεθνή κινηματογραφική παραγωγή. Από τις 20 ταινίες θα επιλεγούν δύο για το βραβείο Pardi 2020 με έπαθλο 70.000 ελβετικά φράγκα. Θα δοθούν επίσης άλλα τρία βραβεία, το Campari Award, το Swatch Award και το SRG SSR Award. Σκοπός όλων των βραβείων είναι να βγάλουν από την αδράνεια τα έργα και να εκπληρώσουν τον προορισμό τους, να τα δει το κοινό. Οι ταινίες αυτές επομένως, καθώς ανολοκλήρωτες, δεν θα είναι διαθέσιμες στο κοινό.

Ωστόσο, το φεστιβάλ θα διαθέσει 20 τίτλους ταινιών που σημάδεψαν τη διοργάνωση και έχουν επιλεγεί από τους σκηνοθέτες που διαγωνίζονται στο τμήμα «The Films After Tomorrow»- διαθέσιμες δωρεάν στην πλατφόρμα MUBI.

Διαθέσιμα στην σελίδα του Φεστιβάλ είναι επίσης  συζητήσεις και masterclasses  από τους σκηνοθέτες που διαγωνίζονται στο τμήμα The Films After Tomorrow».

Τι άλλο υπάρχει online

Το φετινό φεστιβάλ αποκτά διαδικτυακή υπόσταση μέσω της πλατφόρμας Festival Scope.

Στο Festival Scope και μέχρι τις 15 Αυγούστου είναι διαθέσιμο το τμήμα «Pardi di Domani» με τις μικρού μήκους ταινίες. Για τις ταινίες του τμήματος «Pardi di Domani», που φέτος κλείνει τα 30 χρόνια, η ψηφιακή θέαση είναι δωρεάν αλλά προσφέρεται περιορισμένος αριθμός θεάσεων- συγκεκριμένα 1. 590 θεάσεις, όσα και τα εισιτήρια που θα διατεθούν στις προβολές των αιθουσών στο Λοκάρνο.

The End of Suffering (A Proposal)

Αξίζει να σημειωθεί πως στο τμήμα διαγωνίζεται η ταινία της Ελληνίδας Ζακλίν Λέντζου «Τέλος του Πόνου (Μια Πρόταση)» {The End of Suffering (A Proposal)}. Μία κοπέλα (Σοφία Κόκκαλη) σε ταραχή και ο εσωτερικός της διάλογος με το Σύμπαν είναι η ιστορία της ταινίας.  «Δεν βλέπεις τίποτα και νομίζεις ότι τα έχεις δει όλα» λέει ανάμεσα σε άλλα το Σύμπαν στην ηρωίδα που προσπαθεί να βρει μια ηρεμία, να σταματήσει να κατηγοριοποιεί τα πάντα, να πάψει να ερμηνεύει τον κόσμο μέσα από τη λογική και να αγκαλιάσει το χάος.

Διαθέσιμες είναι επίσης οι ταινίες του τμήματος «Open Doors» με παραγωγές μικρού και μεγάλου μήκους. Η συγκεκριμένη ενότητα είναι αφιερωμένη  στην κινηματογραφική παραγωγή της Νοτιοανατολικής Ασίας και της Μογγολίας. Φέτος επικεντρώνεται σε ταινίες που προέρχονται από τη Μιανμάρ, την Ινδονησία, τη Μαλαισία και τις Φιλιππίνες.

Επιμέλεια: Βαρδαλαχάκη Ιωάννα