Την ταινία «One Cut for the Dead» που έκανε από το πουθενά ένα μικρό πάταγο στην Ιαπωνία καθώς γυρίστηκε με μηδενικό σχεδόν προϋπολογισμό αποφέροντας τρελά κέρδη για καλτ κωμωδία με ζόμπι που κατέληξε να προβάλλεται σε μεγάλες κινηματογραφικές αίθουσες, την ξέρετε;

Ο σκηνοθέτης της ταινίας, Shinichiro Ueda,  με το 37 λεπτών μονοπλάνο του είχε τραβήξει τα βλέμματα της κινηματογραφικής βιομηχανίας όχι μόνο στην Ιαπωνία αλλά παγκοσμίως. Η φήμη του έφτασε ως και τη μικρή μας χώρα. Η ταινία γυρίστηκε  με μπάτζετ 28.000 δολάρια κερδίζοντας βραβεία στις ΗΠΑ, την Ευρώπη και την Ιαπωνία.

Ο Ueda λοιπόν στον καιρό της πανδημίας και των lockdown επιχείρησε να γυρίσει άλλη μία καλτ κωμική ταινία τρόμου. Ο λόγος για το 26 λεπτών φιλμ «One Cut of the Dead Mission: Remote», γυρισμένο εξ’ ολοκλήρου εξ΄αποστάσεως και μέσω Zoom, με τους ηθοποιούς να τραβάνε οι ίδιοι τους εαυτούς τους μέσω κινητών τηλεφώνων.

Το αποτέλεσμα σαφώς δεν είναι τέλειο, έχει όμως πλάκα και ενθουσιασμό- χώρια που αντικατοπτρίζει την πρωτόγνωρη πραγματικότητα που μας έχει συστήσει η πανδημία του κορωνοϊού.

Στην «ταινία μέσα στην ταινία» ένας σκηνοθέτης προσπαθεί να γυρίσει μία ταινία τρόμου στον καιρό της πανδημίας. Σύμφωνα με το σενάριο της ταινίας που ουσιαστικά βλέπουμε να γυρίζεται μπροστά στα μάτια μας μέσα από παράλληλα παράθυρα στο Zoom, ένας δολοφόνος εισβάλλει στον προσωπικό χώρο των θυμάτων και τους γαργαλάει μέχρι να πεθάνουν.

Στα 26 λεπτά της ταινίας βλέπουμε τους ηθοποιούς να μιλάνε απευθείας μεταξύ τους και  τον σκηνοθέτη να διορθώνει τους ηθοποιούς δίνοντάς του οδηγίες τύπου «βάλε περισσότερη προσωπικότητα». Αυτό που βλέπουμε όμως κυρίως είναι οι αδέξιοι και ασταθείς χειρισμοί της κάμερας- κινητού, οι απότομες λήψεις, το αναγκαστικά αταίριαστο και προφανές μοντάζ.

Όλα αυτά τα στοιχεία όμως γίνονται μέρος της σλάπστικ ταυτότητας της ταινίας που δίνει έμφαση στην αφτιασίδωτη υπερβολή της κακοτεχνίας για να αναδείξει τελικά το συγκινητικό μήνυμα της ιστορίας που αποτελεί σκέτη έμπνευση για όλους, η απελπισία και η δημιουργικότητα μιας ομάδας ανθρώπων που βρέθηκαν σε περιορισμό αλλά δεν τον άφησαν να τους νικήσει.

Εξηγώντας τα προφανή κίνητρα για την δημιουργία του, ο Ueda είπε ότι ένιωθε αυτή την απελπισία των καλλιτεχνών της ιστορίας του, η εργασία των οποίων δεν πλήττεται απλά από τους εκάστοτε υγειονομικούς περιορισμούς αλλά καθίσταται σχεδόν αδιανόητη.

Μιλώντας προσφάτως στο The Associated Press, ο Ueda υποστήριξε πως ήθελε να απαλύνει κάπως το άγχος που προκαλεί ο κορωνοϊός στον κόσμο. «Τα ψυχαγωγικά θεάματα με έχουν σώσει, με έχουν βοηθήσει στην κατάθλιψή μου. Ένιωσα έτσι ένα  χρέος απέναντι στον κόσμο ότι έπρεπε να το κάνω αυτό τώρα», συμπλήρωσε.

Να σημειωθεί ότι ο Ueda γράφει ο ίδιος τα σενάρια των ταινιών του, τις μοντάρει και θεωρεί καθοριστικής σημασίας για το έργο του τα μονοπλάνα. Αναγνωρίζοντας πως πρόκειται για πρόκληση, θεωρεί πως όλα τα στοιχεία που συντελούν στην κινηματογράφηση μιας ταινίας πρέπει να «ρέουν» χωρίς διακοπή. Από εκεί απορρέουν η δυσκολία και το αξιοθαύμαστο του πράγματος εφόσον επιτευχθεί. Αν και η επιτυχία για τον Ueda δεν είναι αυτό που έχει τόση σημασία. Πιο σημαντικό είναι να συνεχίσει κανείς να κάνει ταινίες, και ας είναι και κακές, με λάθη.

«Πιστεύω πως  αυτό που μετράει, πέρα ​​από οτιδήποτε άλλο, είναι ότι συνεχίζεις να κάνεις ταινίες. Απλά συνεχίστε να κάνετε λάθη», τονίζει.

Με πληροφορίες από Bloomberg