Ο σκηνοθέτης του «Να με φωνάζεις με τ’ όνομά σου» μιλάει με αφορμή τη νέα του σειρά στο HBO.

«Ήμουν πολύ μόνος και μοναχικός, και προσπαθούσα να κατακτήσω τον κόσμο όπως ένας μεγαλομανής». Έτσι περιγράφει ο Λούκα Γκουαντανίνο την εμπειρία όχι του lockdown αλλά της ενηλικίωσής του.

Αυτή η μοναξιά μου επέτρεψε να βρίσκομαι στο πίσω μέρος του δωματίου παρατηρώντας πράγματα και ανθρώπους, ασκώντας παράλληλα την οπτικοακουστική μου πλευρά, η οποία είναι τόσο σημαντική για έναν δημιουργό ταινιών, εξηγεί μιλώντας στους Financial Times με αφορμή τη νέα του σειρά για το HBO «We Are Who We Are».

Η σειρά, οκτώ επεισοδίων, ακολουθεί την ιστορία δύο 14χρονων, του Φρέιζερ (Jack Dylan Grazer) και της Κέιτλιν (Jordan Kristine Seamón), σε μια αμερικανική στρατιωτική βάση στην Ιταλία.

Πολλές από τις τελευταίες δουλειές του σκηνοθέτη καταπιάνονται με το θέμα της ενηλικίωσης, πλάθοντας χαρακτήρες που είναι στα πρόθυρα της ωριμότητας. Πρώτο και πιο χαρακτηριστικότερο παράδειγμα το συγκλονιστικό «Να με φωνάζεις με τ’ όνομά σου», αλλά και το ριμέικ της κλασικής ταινίας «Suspiria» που ακολουθεί πιο σκοτεινά μονοπάτια. Αν και 49 χρονών, ο Γκουαντανίνο κάτι βρίσκει στο θέμα της νεότητας, στην εποχή της ξεγνοιασιάς που είναι έτοιμη να χαθεί.

«Βρίσκω την εφηβεία πολύ κινηματογραφική γιατί κάθε πτυχή της έχει να κάνει με την μεταμόρφωση», εξηγεί ο ίδιος. «Δεν είσαι πια το προστατευμένο πλάσμα που ήσουν ως παιδί, και πενθείς το χαμό αυτής της παιδικής ταυτότητας. Την ίδια στιγμή όμως δεν μπορείς ακόμα να ξέρεις ποιος θα γίνεις, βιώνοντας μάλιστα τον σχεδόν τρομακτικό μετασχηματισμό του σώματος», συνεχίζει.

Οι ήρωες της σειράς βρίσκονται σίγουρα σε αυτό το στάδιο της μεταμόρφωσης, με την αβεβαιότητα να σφραγίζεται από την διφορούμενη σεξουαλικότητα και την ταυτότητα του φύλου. Εκείνη αλλάζει ριζικά την εμφάνισή της κατά τη διάρκεια της ιστορίας, ενώ εκείνος κρύβεται μέσα σε υπερμεγέθη ρούχα. Ο Φρέιζερ φλερτάρει επίσης με την ευθραυστότητα, αν και συχνά εκδηλώνει συμπεριφορές κακομαθημένου παιδιού. Δύσκολα γίνεται συμπαθής. «Μου άρεσε η ιδέα ο Φρέιζερ να είναι ένας πανέξυπνος αλλά ισχυρογνώμων νέος«, σχολιάζει ο σκηνοθέτης. «Όλοι οι έφηβοι αυτής της κατηγορίας είναι ανυπόφοροι και παράλληλα φανταστικοί. Δεν πιστεύω στους συμπαθητικούς ήρωες. Πιστεύω στο να μπορέσω να κάνω το κοινό να μεγαλώσει μαζί του και να τον καταλάβει», προσθέτει και συνεχίζει λέγοντας πως ο Λόρενς της Αραβίας δεν ήταν ιδιαίτερα συμπαθής και ο Ντέιβιντ Λην δεν χρειάστηκε γίνει συμπαθητικός για να γίνει είδωλο.

Η σειρά δεν έχει όμως μόνο νεύρα και οι αλλαγές στο σώμα. Είναι πιο σύνθετη διαθέτοντας θεματολογία που πιάνει και άλλα προβλήματα, όπως τα συζυγικά προβλήματα, οι διεθνείς συγκρούσεις, την αμφισβήτηση της γονικής ταυτότητας και το πένθος. Πολλά θέματα και μεγάλο καστ. Αάμεσα στους ηθοποιούς που χτίζουν τον μικρό της σειράς είναι η Chloë Sevigny, η Alice Braga και η Francesca Scorsese (ναι, η κόρη του Martin Scorsese). Ωστόσο, ο σκηνοθέτης δεν δέχεται πως επέλεξε την φόρμα της σειράς ώστε να έχει περισσότερο χρόνο στη διάθεσή του.

 Στο σενάριο της σειράς, το οποίο ο Γκουαντανίνο συνυπογράφει με τους Πάολο Τζιορντάνο και Φραντζέσκα Μαρνιέρι, τίποτα δεν είναι συμβατικό. Παρόλο που διαδραματίζεται σε στρατιωτική βάση, ο τρόπος που εικονογραφούνται οι ζωές των στρατιωτικών δεν είναι ο συνηθισμένος, αυτός που βλέπουμε στις τυπικές πολεμικές ταινίες. Παράλληλα, η δομή δεν είναι γραμμική και χρειάζεται αρκετός χρόνος προτού συστηθούν και ενταχθούν όλοι οι ήρωες στην ιστορία, και αποκτώντας τελικά μια αναγνωρίσιμη πλοκή.

«Οι κανόνες του Χόλιγουντ επιβάλλονται ολοένα και περισσότερο στην κινηματογραφική παραγωγή. Οι ίδιοι κανόνες χρησιμοποιούνται ξανά και ξανά ώστε να μπορεί η βιομηχανία να ελέγχει την διαδικασία. Η ικανότητα με την οποία μεταδίδονται αυτοί οι κανόνες είναι αποτελεσματική, ωστόσο, ευτυχώς υπάρχουν και άλλοι τρόποι να εκφραστείς», σχολιάζει με αφορμή την παρατήρηση πως τα επεισόδια της σειράς ολοκληρώνονται χωρίς την συνηθισμένη κορύφωση.

Σχεδόν όλες οι ταινίες του Γκουαντανίνο διαθέτουν ένα ξένο που βρίσκεται σε άγνωστα εδάφη, παρατηρεί ο δημοσιογράφος των FT. «Πιθανόν, υποσυνείδητα, έχει να κάνει με το γεγονός πως είμαι γιος Ιταλού και Αλγερινής, ότι μεγάλωσα στην Αιθιοπία και ότι σε όλη μου τη ζωή βρισκόμουν σε μια συνεχή κίνηση», απαντάει ο σκηνοθέτης στην παρατήρηση. «Τώρα συνειδητοποιώ ότι ακόμα και τα έργα που σκοπεύω να κάνω στο μέλλον διαθέτουν ήρωες που βρίσκονται μακριά από τη βάση τους. Προφανώς είναι κάτι που με συγκινεί», συνεχίζει.

Ένα από αυτά τα μελλοντικά σχέδια μάλιστα αφορούν τη συνέχεια του «Να με φωνάζεις με τ’ όνομά σου». «Τους τελευταίους μήνες άρχισα να κατεβάζω ιδέες για το πού μπορεί να βρίσκονται οι ήρωες στη νέα ιστορία και τι μπορεί να τους συμβεί», σχολιάζει ο σκηνοθέτης αποκαλύπτοντας πως ο Elio, ο χαρακτήρας που υποδύεται ο Timothée Chalamet, μετακομίζει στο Παρίσι και θα τον συναντήσουμε εκεί καθώς παρακολουθεί την ταινία του Paul Vecchiali «Encore».