Και θεωρείται φαβορί για το βραβείο Oscar Διεθνούς Ταινίας.

Η ταινία «Άσπρο Πάτο» (Another Round) του Δανού Thomas Vinterberg θεωρείται καιρό τώρα φαβορί για τα Oscars και προηγείται σταθερά στις προβλέψεις και τις στοιχηματικές διαθέσεις για την κατηγορία της καλύτερης Διεθνούς Ταινίας. Πρόκειται άλλωστε για μία εξαιρετική ταινία- μην κοιτάτε που εμείς θα δίναμε το βραβείο στην ταινία «Quo Vadis, Aida?».

Η ανακοίνωση των υποψηφιοτήτων έριξε τον Vinterberg, δικαίως, και στην αρένα της κατηγορίας για την καλύτερη Σκηνοθεσία, όπου φέτος γράφονται μεγάλες στιγμές με την διπλή γυναικεία υποψηφιότητα και το σπάσιμο μιας ανδροκρατούμενης παράδοσης χρόνων.

Μπορεί η Chloe Zhao και η Emerald Fennell να γίνονται για πρώτη φορά οι δύο γυναίκες που γίνονται υποψήφιες στη συγκεκριμένη κατηγορία, ωστόσο, και ο ίδιος ο Vinterberg γράφει την δική του ιστορία καθώς γίνεται ο πρώτος Δανός που κερδίζει την υποψηφιότητα και θα «κονταροχτυπηθεί» για το έργο του στη σκηνοθεσία. Δείτε εδώ αναλυτικά τις υποψηφιότητες για τα φετινά Oscars 2021.

Υπενθυμίζεται ότι υποψήφιοι για το Oscar καλύτερης Σκηνοθεσίας είναι οι:

• Another Round - Thomas Vinterberg
• Mank - David Fincher
• Minari - Lee Isaac Chung
• Nomadland - Chloe Zhao
• Promising Young Woman - Emerald Fennell

Ο σκηνοθέτης έχει μία μικρή προϊστορία με τα Oscar καθώς η ταινία του «Ο κυνηγός» (The Hunt), στην οποία πρωταγωνιστούσε ο Mads Mikkelsen, είχε προταθεί για το βραβείο καλύτερης Ξενόγλωσσης Ταινίας. Επτά χρόνια μετά ξανασμίγει με τον Mikkelsen στην ταινία «Άσπορ Πάτο» και μαζί επιστρέφουν στα Oscars.

Η ιστορία με το πρώτο άκουσμα μπορεί να δημιουργήσει κακούς συνειρμούς, όπως μια ταινία τύπου «The Hangover», αλλά ας μην ξεχνάμε ποιος δίνει τη σφραγίδα του στην ταινία.  Ο Vinterberg δεν θέλει να κάνει κωμωδία, ούτε όμως και ένα βαρύ δράμα. Έτσι βάζει σε πρώτο πλάνο τις μικρές ιστορίες της μεσαίας τάξης της Δανίας. Και τις κοιτάει δίχως διάθεση διδακτισμού, αλλά επιδεικνύοντας ενδιαφέρον και μια γλυκιά διάθεση που κρατούν σοβαρές αποστάσεις από την γελοιοποίηση με την οποία συνήθως συνδέονται οι ταινίες με θέμα το αλκοόλ. Διαβάστε περισσότερα για την ταινία εδώ.

Όσο υπέροχη είναι η ταινία, η ιστορία πίσω της και κυρίως η ιστορία μέχρι να ολοκληρωθούν φέρει ένα προσωπικό τραύμα του σκηνοθέτη, τον χαμό σε τροχαίο δυστύχημα της μεγάλης του κόρης.

via REUTERS / RITZAU SCANPIX

Μιλώντας στο indiewire, ο Vinterberg μοιράστηκε λίγη από την αναποφασιστικότητα του ήρωά του, αποκαλύπτοντας πως αρχικά οραματίστηκε την ταινία ως ένα «όχημα» που θα οδηγούσε  την έφηβη κόρη του, Ida, η οποία έχασε τη ζωή της σε αυτοκινητιστικό δυστύχημα μόλις ξεκίνησε η παραγωγή της ταινίας. Όπως αναφέρει, το να παρουσιάσει στο κοινό τελικά την ταινία τον ανάγκασε να αντιμετωπίσει ξανά το τραύμα, την απώλειά του.

«Νιώθω ότι τιμούν την ταινία της»

«Έκανα αυτήν την ταινία παράλληλα με την εμπειρία μιας τεράστιας τραγωδίας στη ζωή μου. Έχασα την κόρη μου. Έτσι, όλοι αυτοί οι έπαινοι, τα βραβεία και οι υποψηφιότητες που έχουν έρθει για  αυτήν την ταινία, νιώθω ότι τιμούν την ταινία της. Αυτό στέλνει όλη την ταινία σε άλλο επίπεδο, την εμπειρία του οποίου δεν έχω ξαναζήσει», λέει χαρακτηριστικά.

Απαντώντας έπειτα πώς νιώθει να μιλάει για αυτή την τεράστια απώλεια στο κοινό, ο σκηνοθέτης υποστήριξε πως κυρίως έχει ανάμεικτα συναισθήματα. Όπως είπε, βιώνει ένα δίλημμα διότι από τη μία νιώθει πως αν δεν μιλήσει για την κόρη του και την απώλειά της θα είναι παράξενο, καθώς αποτελεί αναπόσπαστο κομμάτι της ταινίας. Από την άλλη, συνεχίζει, προσπαθεί να βρει μια ισορροπία, κάτι, που είναι προφανώς εξαιρετικά δύσκολο.

«Ωστόσο, το να μην μιλάω για εκείνη θα είναι σαν να την ξεχνάω και σαν να την βάζω στην άκρη. Δεν θέλω να συμβεί αυτό», τονίζει.

«Μια ταινία που εστιάζει στο πώς να ζεις αντί στο να υπάρχεις μόνο»

Κλείνοντας κρατάμε την αισιοδοξία της ιστορίας, για τις μικρές νίκες στους καθημερινούς αγώνες της ζωής, για το λίγο ακόμα, για το λίγο παραπάνω δια στόματος Vinterberg. «Πρόκειται για μια ταινία που εστιάζει στο πώς να ζεις αντί στο να υπάρχεις μόνο και προφανώς έχει εμπνεύσει πολλούς ανθρώπους, ιδιαίτερα τώρα στην πανδημία που οι άνθρωποι έμειναν απομονωμένοι, αναφέρει. 

«Παρακολουθούν αυτήν την ταινία όπου οι άνθρωποι μοιράζονται ένα μπουκάλι αλκοόλ, το οποίο είναι σχεδόν παράνομο. Το γεγονός ότι η ταινία αυτή βρήκε διανομή διεθνώς είναι επειδή αυτά τα θέματα είναι καθολικά, υποθέτω, αλλά πρέπει να πω ότι με εξέπληξε επειδή είναι ίσως η πιο ‘’δανική’’ ταινία που έχω κάνει», συνεχίζει εξηγώντας γιατί του προκάλεσε αρχικά εντύπωση ότι το κοινό αγκάλιασε μια τόσο «τοπικής» κατανάλωσης, όπως νόμιζε, ταινία. 

«Σκάβει στη δανική κουλτούρα της κατανάλωσης αλκοόλ με τρόπο που δεν ήμουν σίγουρος ότι θα μεταφράζονταν σε καμία άλλη γλώσσα. Αυτό που μπορούμε να μάθουμε από αυτό είναι ότι όταν τα πράγματα γίνονται συγκεκριμένα και λεπτομερή, μεγαλώνουν. Όταν γίνονται γενικά- ή κοινά - εξασθενούν και οι άνθρωποι χάνουν το ενδιαφέρον τους. Πρόκειται για ένα πολύ ενδιαφέρον μάθημα που μου πήρε μισό χρόνο ζωής για να το πάρω. Όταν σκάβω στα εγχώρια εδάφη, τότε ο κόσμος δίνει προσοχή», καταλήγει.