Η ταινία είναι διαθέσιμη στο Cinobo.

Έχει ένα ιδιαίτερο τρόπο να σκαρφίζεται ιστορίες. Και έχει ένα επίσης ιδιαίτερο τρόπο να τις σκηνοθετεί. Η Julia Ducournau σφράγισε με την παρουσία της το φετινό Φεστιβάλ των Καννών, έγραψε ιστορία καθώς έγινε η δεύτερη γυναίκα στην ιστορία της διοργάνωσης που κερδίζει το Χρυσό Φοίνικα και μας άφησε να βάζουμε διάφορα με το μυαλό μας για την ταινία της.

Μια ταινία που στη σύντομη σύνοψή της αφηγείται την ιστορία μιας νεαρής γυναίκας δολοφόνου που κάνει σεξ με αυτοκίνητα αφότου επέζησε από δυστύχημα στην παιδική της ηλικία. Η ταινία έχει χαρακτηριστεί από «σοκαριστική» μέχρι «η πιο σοκαριστική ταινία της χρονιάς». Και τα πιστεύουμε όλα γιατί μπορεί να μην έχουμε δει την ταινία «Titane» που κέρδισε το Χρυσό Φοίνικα, έχουμε δει όμως το ντεμπούτο της σκηνοθέτιδας «Raw».

Η πρώτη ταινία της Ducournau είχε επίσης προβληθεί στο Φεστιβάλ των Καννών και είχε και είχε δημιουργήσει και τότε «θόρυβο» καθώς πρόκειται για μία δύσκολη και σκοτεινή ταινία που κάνει τον θεατή να νιώθει άβολα.

Σίγουρα αξιοπρόσεχτο αν και όχι σε όλη του τη διάρκεια επιτυχημένο, το «Raw», πέρα από το σφίξιμο στο στομάχι που μας δίνει κάθε φορά που η ηρωίδα σκαλώνει στον γκέι φίλο της τον οποίο κοιτάει πότε ως ερωτικό μεζέ και πότε ως κυριολεκτικό μεζεδάκι- μην ξεχνάμε η ταινία χρησιμοποιεί τη συνθήκη του κανιβαλισμού-, στοχάζεται πάνω στην ανθρώπινη φύση και την κινηματογραφική εμπειρία.

Η ιστορία
Η Justine είναι μια νεαρή χορτοφάγος που ξεκινά τη φοιτητική της ζωή μακριά από το σπίτι, σε μια σχολή κτηνιατρικής, όπου σπουδάζει και η αδερφή της. Σε μια τελετή «μύησης» θα δοκιμάσει για πρώτη φορά κρέας και η ζωή της θα αλλάξει δραματικά, με ανεξέλεγκτες συνέπειες.

Τι μάθαμε λοιπόν εμείς από το «Raw»;

1. Το body horror έχει δυναμική

Η σωματοποίηση μιας στρεσογόνας ή επίπονης κατάστασης είναι από τους πλέον αποτελεσματικούς τρόπους για να μεταφέρει κανείς το συναίσθημα που επιθυμεί στο σινεμά. Γιατί η πάθηση του σώματος είναι κοινή για όλους και κατανοητή με τρόπο που συνιστά την πιο εύστοχη και μεταδοτική μεταφορά. Στην ταινία ο ακραίος ερωτισμός, ή σκέτο τα άκρα, θυμίζουν κάτι από Κρόνενμπεργκ στις πρώτες του ταινίες. Γιατί το σώμα υποφέρει.

2. Δεν υπάρχει μόνο γλυκόπικρος τρόπος για να πεις μια ιστορία ενηλικίωσης

Το σώμα της ηρωίδας στο «Raw» βιώνει ένα σοκ. Από χορτοφάγος η Justine δοκιμάζει ωμό κρέας κατά την παράδοση που επιβάλλει η Κτηνιατρική Σχολή στην οποία ξεκινάει να φοιτά. Είναι η πρώτη παραχώρηση που κάνει για να γίνει αποδεκτή και να εισέλθει όχι τόσο στον κόσμο των ενηλίκων όσο στο μεταβατικό στάδιο προτού διαμορφωθεί ως ενήλικας. Και σε αυτό το στάδιο επιτρέπονται όλα, όπως θα διαπιστώσει όταν αναδυθεί η πραγματική της φύση και η σεξουαλική της ορμή. Η Ducournau παίρνει ένα «αθόρυβο» κορίτσι και ακολουθεί την πορεία της προς την ενηλικίωση χρησιμοποιώντας τα στοιχεία του τρόμου, της υπερβολής και σίγουρα της αλληγορίας. Ναι, υπάρχει και ο σκοτεινός, αλλόκοτος τρόπος.

3. Είμαστε γεμάτοι αντιφάσεις

Η Justine της Ducournau ξεκινάει ως ένα ήσυχο, συνεσταλμένο κορίτσι, η αγαπημένη κόρη της μαμάς που τελικά συνειδητοποιεί τις αντιφάσεις του χαρακτήρα της, την πολύπλοκη φύση της προσωπικότητά της. Ανάμεσα στα αίματα, τις δαγκωματιές και τα κομμένα δάχτυλα η ηρωίδα μας λέει πως λατρεύει τα ζώα αλλά παράλληλα λαχταράει να γεύεται τη σάρκα.

4. Οφείλουμε να κυριαρχούμε στα πάθη μας, αλλιώς παίρνουν αυτά τον έλεγχο

Φυσικά η αλήθεια του χαρακτήρα της Justine δεν μπορεί να παραμείνει ανεξέλεγκτη. Πρέπει να τιθασεύσει κάποιες πτυχές του εαυτού της για να γίνει κοινωνικά λειτουργική και ισορροπημένη στην προσωπική της ζωή. Και έχει στο άμεσο περιβάλλον της παραδείγματα και για τις δύο εναλλακτικές, τι θα συμβεί δηλαδή αν επιβληθεί στα πάθη της και τι αν δεν τα καταφέρει.

5.Η έννοια της μεταμόρφωσης είναι κινηματογραφική

Η Justine στην αρχική σκηνή που είναι στο αυτοκίνητο με τους γονείς της είναι ένα εντελώς διαφορετικό πλάσμα από την Justine που είναι και πάλι με τους γονείς της στις τελευταίες σκηνές. Αρχικά είναι κορίτσι, έπειτα γίνεται γυναίκα με πάθη και λάθη. Στην ταινία παρακολουθούμε όλη την αηδιαστική σε στιγμές, πάντα τρομακτική στην ουσία μεταμόρφωση αυτής της κοπέλας. Και όπως η ιστορία μεταμορφώνει την ηρωίδα, με τον ίδιο τρόπο μεταμορφώνει και την ίδια την ταινία ανοίγοντας το ένα κινηματογραφικό είδος στο άλλο για να χωρέσει τις ενοχλητικές εικόνες μαζί με τις κοινωνικές στοχάσεις.

ΙΩΑΝΝΑ ΒΑΡΔΑΛΑΧΑΚΗ- [email protected]