To «Matrix» παραμένει επίκαιρο και ανεβαίνει στην θεατρική σκηνή (του Μάντσεστερ)
Υπό τις σκηνοθετικές οδηγίες του Ντάνι Μπόιλ, η δημοφιλής ταινία γίνεται… μιούζικαλ.
Έχουν περάσει 25 χρόνια από την κυκλοφορία του, ωστόσο, το «Matrix» παραμένει μία κινηματογραφική εμπειρία αξέχαστη και «ζωντανή». Η δημοφιλής ταινία επιστημονικής φαντασίας έχει διαγράψει μια αξιοσημείωτη πορεία, η οποία φαίνεται πως ήρθε η ώρα να πάρει άλλη τροπή.
Τουλάχιστον αυτό πιστεύει ο Βρετανός σκηνοθέτης Ντάνι Μπόιλ που αποφάσισε να την μεταφέρει στο θέατρο και μάλιστα με τρόπο τολμηρό και πολλά υποσχόμενο, όπως άλλωστε ταιριάζει στην ταινία: μεταμορφώνοντάς την σε μιούζικαλ.
Όπως αποκαλύπτει ο σκηνοθέτης, γνωστός για ταινίες όπως το «Trainspotting», το «Slumdog Millionaire» και το «28 Days Later», θεωρεί το «Matrix», ή τουλάχιστον κάποια μέρη του, πιο επίκαιρα από ποτέ. Είδε την ταινία το 1999 κι έκτοτε κάποια θέματά του περιτριγυρίζουν στο κεφάλι του.
«Μου άρεσε… Ήμουν λίγο μπερδεμένος, για να είμαι ειλικρινής, και αναμετρήθηκα μαζί της κατά κάποιον τρόπο - γίνεται όλο και πιο ξεκάθαρο στα 20 χρόνια από τότε που κυκλοφόρησε… Σκέφτεσαι, ‘’Θεέ μου, είναι πολύ ακριβές, πραγματικά, για τι πράγμα μιλάει’’».
Η ταινία και τα θέματά της
Στην ταινία ο χάκερ Τόμας Άντερσον/ Neo (Κιάνου Ριβς) προσεγγίζεται από τον αινιγματικό Μορφέα (Λόρενς Φίσμπερν) που του αποκαλύπτει ότι η τεχνητή νοημοσύνη έχει κατακτήσει την ανθρωπότητα και ότι η ζωή είναι στην πραγματικότητα μέρος μιας προσομοίωσης υπολογιστή.
Το άγχος για τα όρια της τεχνητής νοημοσύνης δεν ήταν καινούργιο το 1999. Σήμερα, ωστόσο, η ανησυχία για τη δύναμη της τεχνολογίας είναι πιο εύλογη, δημιουργώντας ερωτήματα σχετικά με το πώς η αντίληψή μας για την πραγματικότητα μπορεί να χειραγωγηθεί σε μια εποχή εναλλακτικών γεγονότων, αν είμαστε τόσο ελεύθεροι όσο νομίζουμε και ποιος είναι πραγματικά έχει τον έλεγχο.
Βέβαια για την Λίλι Γουατσόφσκι, που συνυπογράφει το σενάριο και τη σκηνοθεσία της ταινίας, το «Matrix» προοριζόταν ως μεταφορά για την εμπειρία των τρανς ατόμων, αλλά «ο κόσμος δεν ήταν αρκετά έτοιμος». Η έννοια της μεταμόρφωσης όντως υπάρχει στην ταινία καθώς ο κεντρικός ήρωας καλείται να μεταμορφωθεί σε αυτόν που θα πολεμήσει ενάντια στις μηχανές και θα απελευθερώσει τους ανθρώπους.
Πώς την βλέπει ο Ντάνι Μπόιλ
Για τον Ντάνι Μπόιλ τα πράγματα είναι πια ξεκάθαρα. «Υπάρχει ο ρόλος της τεχνητής νοημοσύνης στη ζωή μας και πώς αναπτύσσεται, και τι κάνει αυτό στην αντίληψή μας για τα ερωτήματα σχετικά με το αν είμαστε ελεύθεροι ή όχι, για όσους πιστεύουν πολύ βαθιά στη συνωμοσία του Matrix ότι είμαστε ήδη μέρος μιας μηχανής», εξηγεί. «Αλλά είτε το πιστεύετε είτε όχι, ούτως ή άλλως οδεύουμε προς τα εκεί… ή θα μπορούσαμε να είμαστε πολύ, πολύ σύντομα».
«Υπάρχει η μη δυαδική φύση του casting της ταινίας… Αυτό μπορούσαν να κάνουν τότε - πήραν μια απίστευτα θηλυκή σταρ ταινιών δράσης και ανάμειξαν τα φύλα όσο περισσότερο μπορούσαν. Είναι σίγουρα πολυπολιτισμικό, το κάστινγκ, με έναν τρόπο που δεν έχει σημασία, και που κλίνει επίσης προς το μέλλον», συνεχίζει.
«Και προφανώς υπάρχει το θέμα της κλιματικής αλλαγής, σχετικά με την καταστροφή του ουρανού από τον άνθρωπο - ότι κάψαμε τον ουρανό», προσθέτει.
Η παράσταση
Παρουσιάζεται στο μεγαλύτερο νέο πολιτιστικό χώρο του Ηνωμένου Βασιλείου τα τελευταία χρόνια, στη σκηνή του Aviva Studios στο Μάντσεστερ.
Το μιούζικαλ παίρνει τον τίτλο του από μια ατάκα που λέει ο Μορφέας στον Άντερσον/ Neo στην πρώτη ταινία: «Free Your Mind». Πλασάρεται επίσης ως «The Matrix... Now», ενώ αποκτά νέα μέρη σχετικά με τους αλγόριθμους και τις μεγάλες εταιρείες τεχνολογίας. Και φυσικά έχει πολύ χορό.
Τη μουσική για το σόου συνθέτει ο Michael ‘’Mikey J’’Asante, ενώ ο Kenrick «H2O» Sandy έχει αναλάβει τη χορογραφία.
«Προκαλούμε τον θεατή να σκεφτεί τι είναι πραγματικό, με τον ίδιο τρόπο που το έκανε το Matrix πριν από πολλά φεγγάρια», λέει ο Asante. «Αλλά προσπαθούμε επίσης να προκαλέσουμε τους ανθρώπους [να σκεφτούν] πώς μοιάζει αυτή η ψηφιακή επανάσταση και πότε την θεωρούμε επιβλαβή ή χρήσιμη».
Οι συντελεστές εμπνέονται από τις μνημειώδεις σκηνές της ταινίας, με τα πρωτοποριακά ειδικά εφέ και την δράση. Η αργή κίνηση και οι σεκάνς μάχης εμπνευσμένες από τις πολεμικές τέχνες είναι ιδανικά για να μεταποιηθούν σε χορευτική παρουσία.
Με πληροφορίες από BBC