Πολλοί σταρ του Χόλιγουντ έχουν «τσαλακώσει» την εικόνα τους προκειμένου να ενσαρκώσουν με επιτυχία έναν ρόλο. Η απώλεια ή, αντίθετα, η προσθήκη κιλών είναι μια από τις θυσίες στις οποίες καλούνται να υποβληθούν. Και συχνά η επιβράβευση είναι μια υποψηφιότητα ή ένα βραβείο Όσκαρ.

Φέτος  συζητιέται η τρομακτική μεταμόρφωση του Μάθιου Μακ Κόναχι για τις ανάγκες της ταινίας «Dallas Buyers Club»: ο ηθοποιός έχασε πάνω από 15 κιλά προκειμένου να ενσαρκώσει τον Ρον Γούντροφ, έναν «μάτσο» Τεξανό που ανακαλύπτει ότι πάσχει από AIDS και αναζητεί απεγνωσμένα κάποια θεραπεία.

Στην ίδια ταινία,  ο συμπρωταγωνιστής του Τζάρεντ Λέτο, έμεινε κι αυτός η σκιά του εαυτού του προκειμένου να υποδυθεί πειστικά έναν οροθετικό τρανσέξουαλ. «Απλώς έπαψα να τρώω», ανέφερε σε δηλώσεις του ο Λέτο. Οι δύο ηθοποιοί κέρδισαν -αναμφίβολα με κίνδυνο της υγεία τους- τις υποψηφιότητες για  Όσκαρ πρώτου και δεύτερου ανδρικού ρόλου.

ANNE MARIE FOX

«Dallas Buyers Club»

Δεν ήταν όμως η μοναδική περιπέτεια που είχε ο Τζάρεντ Λέτο με τα κιλά του. Τον θυμόμαστε αγνώριστο ως ευτραφή νεαρό να υποδύεται τον δολοφόνο του Τζον Λένον, τον Μαρκ Ντέιβιντ Τσάπμαν στο βιογραφικό δράμα «Chapter 27» (2007).

Ο Κρίστιαν Μπέιλ φιγουράρει επίσης στις οσκαρικές υποψηφιότητες πρώτου ανδρικού ρόλου για την ερμηνεία του στον «Οδηγό διαπλοκής» του Ντέιβιντ Ο’ Ράσελ. Αποχωρίστηκε το καλογυμνασμένο κορμί του (το οποίο όλοι είχαμε θαυμάσει στις ταινίες του Σκοτεινού Ιππότη-Batman) για να έχει «το ειδικό βάρος» να παίξει τον ρομαντικό απατεώνα Ίρβιν Ρόζενφελντ που υποχρεώνεται να συνεργαστεί με έναν πράκτορα του FBI (Μπράντλεϊ Κούπερ).

Να θυμίσουμε ότι η προηγούμενη συνεργασία του με τον Ντέιβιντ Ο ‘ Ράσελ, στην ταινία «The fighter», του είχε χαρίσει το ΄Οσκαρ Δεύτερου Ανδρικού Ρόλου. Τότε είχε χάσει αρκετά κιλά παίζοντας υποδειγματικά το ξεπεσμένο, εξαρτημένο από τα ναρκωτικά, αστέρι του μποξ, τον Ντίκι Έκλαντ.

FRANCOIS DUHAMEL

Ο Μπράντλεϊ Κούπερ και ο Κρίστιαν Μπέιλ στην ταινία «Οδηγός διαπλοκής».

Γενικά τα μέλη της Ακαδημίας εκτιμούν όσους ηθοποιούς θυσιάζουν την εικόνα του σώματός τους στοχεύοντας σε μια πιο πειστική ερμηνεία. Η Ρενέ Ζελβέγκερ αποτελεί ένα ακόμη χαρακτηριστικό παράδειγμα: είχε υποχρεωθεί να πάρει αρκετά κιλά προκειμένου να παίξει την –εμμονική με τις θερμίδες-Μπρίτζετ Τζόουνς («To ημερολόγιο της Μπρίτζετ Τζόουνς») αλλά απέσπασε μια υποψηφιότητα για Όσκαρ πρώτου γυναικείου ρόλου.

Η Σαρλίζ Θερόν στο βιογραφικό δράμα «Το τέρας» (2003),  εμφανίστηκε με ξυρισμένα φρύδια,  φόρεσε προσθετικά στοιχεία  στην οδοντοστοιχία της και πήρε αρκετά κιλά, για να παίξει την κατά συρροή δολοφόνο Αϊλίν Γουόρνος. Η προσπάθειά της ανταμείφθηκε με το Όσκαρ πρώτου γυναικείου ρόλου και μια σειρά άλλων σημαντικών κινηματογραφικών βραβείων.

Η «παράδοση» της αλλαγής του σώματος ενός ηθοποιού έχει ξεκινήσει και από τους «βετεράνους» σταρ της κινηματογραφικής βιομηχανίας. Ενδεικτικά μπορούμε να θυμηθούμε τον Ρόμπερτ ντε Νίρο, ο οποίος πήρε πολλά κιλά για να μεταμορφωθεί στον αυτοκαταστροφικό πυγμάχο Τζέικ Λα Μότα στο περίφημο αριστούργημα του Σκορσέζε «Οργισμένο είδωλο» που του χάρισε το Όσκαρ Πρώτου Ανδρικού Ρόλου.