Η προσπάθεια ενός ζευγαριού να γυρίσει πίσω το ρολόι της σχέσης του είναι το θέμα της νέας ταινίας του Ντέρεκ Σίανφρανς που εμφανίζεται στη λίστα των υποψηφιοτήτων για τα Όσκαρ.

«Βlue valentine»

Πώς πεθαίνει ο έρωτας; Στο ερώτημα που έχει απασχολήσει πολλούς καλλιτέχνες, επιχειρεί να δώσει τη δική του απάντηση ο Ντέρεκ Σίανφρανς, στρέφοντας την κάμερά του σε ένα ζευγάρι. Ο Ντιν (Ράιαν Γκόσλινγκ) και η Σίντι (Μισέλ Γουίλιαμς) προσπαθούν να βάλουν σε μια τάξη τα συντρίμμια της σχέσης τους, μετά από κάποια χρόνια έγγαμου βίου.

Η ταινία είχε μια αξιοπρόσεκτη πορεία στα διεθνή φεστιβάλ (Κάννες, Τορόντο και Φεστιβάλ Sundance), απέσπασε δύο υποψηφιότητες για Χρυσή Σφαίρα (καλύτερης ανδρικής και γυναικείας ερμηνείας) και έβαλε την πρωταγωνίστρια Μισέλ Γουίλιαμς στην κούρσα για τα φετινά Όσκαρ.

Μέσα σε ένα 24ωρο οι δύο κεντρικοί ήρωες της ταινίας προσπαθούν να αναζωπυρώσουν το παλιό ερωτικό πάθος που τους ένωσε.

Με συνεχόμενα φλας μπακ ο σκηνοθέτης ξετυλίγει την ιστορία τους από τις πρώτες ρομαντικές στιγμές μέχρι την εμφάνιση των προβλημάτων που υπονόμευσαν τη σχέση τους. Σχολιάζοντας την ταινία του ο σκηνοθέτης επισημαίνει ότι διαρθρώνεται με βάση τις αντιθέσεις: «Η ταινία έχει να κάνει με την αντίθεση: άντρας/ γυναίκα, αγάπη/ μίσος, φως/ σκοτάδι κτλ. Αυτή η δυαδικότητα υπάρχει και στη χρονική δομή της ταινίας. Ήθελα η ταινία να λειτουργεί όπως η μνήμη, με το παρελθόν να αντιπροσωπεύει τη μακροχρόνια μνήμη και το παρόν τη βραχυπρόθεσμη. Πάντα με συνάρπαζε πως ο χρόνος αλλάζει τις εμπειρίες. Φαίνεται να τις ενισχύει και να τις ωραιοποιεί.

Μια απλή στιγμή, μπορεί κάποιος να τη θυμάται ως μνημειώδη. Ακόμη, με εκπλήσσει πως χάνω το χρόνο ο ίδιος στη ζωή μου- για παράδειγμα πως είναι δυνατόν 20 λεπτά οδήγησης να τα αισθάνομαι σαν 20 δευτερόλεπτα; Που πηγαίνει ο χρόνος; Ήθελα να αντιμετωπίσω τη μεγιστοποίηση του χρόνου, όπως και την έλλειψη του με κινηματογραφικό τρόπο». Παίζουν οι Ράιν Γκόσλινγκ και Μισέλ Γουίλιαμς. Η ταινία προβάλλεται στους κινηματογράφους από τη Seven Films.