Το «Μικρό Ψάρι» θα μπορούσε να είναι….Ταραντίνο
…αλλά η επιμονή του σκηνοθέτη Γιάννη Οικονομίδη να εστιάζει στον νατουραλισμό και να αποστραγγίζει κάθε ένοχη απόλαυση, σύμφωνα με το Hollywood reporter, ίσως του κοστίσει μία διάκριση στην 64η Μπερλινάλε.
Χθες, «Το μικρό Ψάρι» του Γιώργου Οικονομίδη προβλήθηκε (σε πρώτη παγκόσμια προβολή) στο Διαγωνιστικό τμήμα του φεστιβάλ. Οι κριτικές ως αναμενόταν έπεσαν βροχή. Σε πολλούς άρεσε, σε άλλους θύμισε πολύ Ελλάδα οικονομικής κρίσης, πάντως αδιάφορο σίγουρα δεν πέρασε και αυτό είναι καλό.
Το Hollywood reporter κάνοντας τη δική του κριτική αναφέρθηκε στην ταινία κάνοντας μία σύγκριση του σκηνοθέτη Γ. Οικονομίδη με τον Κουέντιν Ταραντίνο. Τιμητικό (τουλάχιστον έτσι ακούγεται) για τον "δικό μας" δημιουργό.
Σύμφωνα με το τον κριτικό, «παρά το καρτουνίστικο καστ ο «Stratos» (ο αγγλικός τίτλος της ταινίας) θα μπορούσε να είναι μία συναρπαστική ταινία του Ταραντίνο, αλλά αντί για αυτό ο Οικονομίδης επέλεξε να εστιάσει σε έναν χαμηλού προφίλ νατουραλισμό, «σέρνοντας» την ταινία σε πάνω από δύο ώρες, αποστραγγίζοντας κάθε ένοχη απόλαυση και αντικαθιστώντας την με μία μελαγχολική αυτο-σοβαρότητα.
Το επίπεδο στυλ φωτογράφησης μειώνει τον ενθουσιασμό περαιτέρω, όπως και η πένθιμη, μινιμαλιστική, κιθαριστική προσέγγιση του Μπάμπη Παπαδόπουλου.»
Σε ότι αφορά τον πρωταγωνιστή Βαγγέλη Μουρίκη, η κριτική είναι σχεδόν αποθεωτική. «Λιπόσαρκος και με βυθισμένα μάτια, ο Μουρίκης ακτινοβολεί δεκαετίες της ήττας και της λύπης του σε κάθε πτυχή του. Αξύριστος και με τα χαρακτηριστικά του πρόστυχα να παραμένουν ανέκφραστα σε όλη την ταινία, ανεξάρτητα από τις συναισθηματικές συνθήκες γύρω του.
Στην απίθανη περίπτωση μίας χολιγουντιανής επανέκδοσης, ο ρόλος αυτός θα μπορούσε να είναι του Μπρους Γουίλις σε ένα από τα πιο σοβαρά πειράματα του ηθοποιού.»
Η κριτική είναι μία καθαρά αντικειμενική άποψη (με βάσεις όμως σε κινηματογραφικές γνώσεις). Ωστόσο, η υποκειμενικότητα του καθενός δύσκολα τον αφήνει να ξεφύγει.
Η ουσία βέβαια, είναι ότι η ταινία του Γιώργου Οικονομίδη έκανε αίσθηση και διεκδικεί επάξια μία θέση στα βραβεία... είτε θυμίζει Ταραντίνο είτε όχι.