Ο «American psycho» έχει σαρανταρίσει και μάλλον περνάει την καλύτερη περίοδο της μέχρι τώρα καριέρας του.

Είναι από τους ηθοποιούς που δεν ξεχνάς ούτε το όνομά του, ούτε τη φάτσα του, ούτε φυσικά τις ερμηνείες του, τις οποίες φροντίζει να μας χαρίζει απλόχερα.

O Κρίστιαν Μπέιλ, έχει προταθεί δύο φορές για Όσκαρ, μία το 2011 για Β΄ ανδρικό το οποίο και πήρε με δόξα και τιμή για την ταινία «The Fighter» του Ντέιβιντ Ο’ Ράσελ και μία φέτος που διεκδικεί επάξια το Όσκαρ Α΄ Ανδρικού ρόλου για την εκπληκτική του ερμηνεία ως  Ίρβιν Ρόζενφελντ, επίσης με τον ίδιο σκηνοθέτη, στον Οδηγό Διαπλοκής.

Ένας σκηνοθέτης που μάλλον πρέπει να του αποδώσουμε τον χαρακτήρα του «σκηνοθέτη των Όσκαρ» αν κρίνουμε και από την περυσινή του επιτυχία με τον «Οδηγό αισιοδοξίας».

Επιστρέφοντας στον Κρίστιαν Μπέιλ, ο διάσημος ηθοποιός (που αποκτά ύφος Ντάνιελ Ντέι Λιούς αλλά στο πιο κοινωνικό του) αποχωρίστηκε το καλογυμνασμένο κορμί του (το οποίο όλοι είχαμε θαυμάσει στον Batman) για να έχει «το ειδικό βάρος» να παίξει τον απατεώνα Ίρβιν Ρόζενφελντ, που υποχρεώνεται να συνεργαστεί με έναν πράκτορα του FBI (Μπράντλεϊ Κούπερ).

Υπενθυμίζουμε δε, ότι στην προηγούμενη συνεργασία του με τον Ντέιβιντ Ο ‘ Ράσελ, στην ταινία «The fighter», ο μοναδικός Κρίστιαν Μπέιλ είχε χάσει αρκετά κιλά παίζοντας υποδειγματικά το ξεπεσμένο αστέρι του μποξ, Ντίκι Έκλαντ.

Επειδή λοιπόν ο Κρίστιαν Μπέιλ ξέρει τι θα πει να μπαίνεις στο….πετσί του ρόλου, αν μη τι άλλο η πανίσχυρη ακαδημία του θείου Όσκαρ οφείλει μία ακόμη φορά να τον τιμήσει, γιατί πολύ απλά το αξίζει.

Αλλά από την άλλη, υπάρχει και ο αντίλογος του «Dallas Buyers Club» Μάθιου ΜακKόναχι  ο οποίος όχι μόνο έχει τσαλακωθεί για τις ανάγκες του ρόλου αλλά έχει στην κυριολεξία μεταλλαχθεί και επίσης διεκδικεί την ίδια οσκαρική διάκριση.

Και όχι άδικα. Ο ΜακΚόναχι ως φορέας του HIV είναι αβίαστα συγκλονιστικός στο «Dallas Buyers Club». Εκτός από την εμφανισή του, που προκαλεί με την απώλεια τόσων κιλών, η συμφιλίωσή του με μία ασθένεια ταμπού κα η φιλία του με μία τραβεστί, (η μετάλλαξη του χαρακτήρα του από σκληρό και ομοφοβικό Τεξανό) προβάλλονται μέσα από μία ομαλή μετάβαση ενός ιδιαίτερου τελικά ταλέντου, που διαθέτει.

Ταλέντο που ενδεχομένως να του χαρίσει ένα Όσκαρ. Προσωπική εκτίμηση; Το συγκεκριμένο βραβείο θα δυσκολέψει τους κριτές και αν επηρεαστούν από το «συναισθηματικό φορτίο» του «Dallas Buyers Club» μάλλον ο ΜακΚόναχι πρέπει να ξεκινήσει να κάνει πρόβα τον ευχαριστήριο λόγο του.

Αν δεν τους «ακυρώσει» και τους δύο βέβαια ο «12 χρόνια σκλάβος» Τσιούτελ Ιτζίοφορ, ο οποίος ήδη πρωταγωνιστεί σε όλες τις βραβεύσεις τον τελευταίο καιρό.

Και χωρίς να θέλω να μειώσω την ερμηνεία του, το θέμα της ταινίας του Στιβ ΜακΚουίν, παραμένει «ευαίσθητο» και αξεπέραστο για τους Αμερικανούς, γεγονός που μπορεί να οδηγήσει σε αρκετά ακόμα βραβεία ….εξιλέωσης.

Σόφη Ζιώγου
[email protected]