Κριτική ταινίας: 300: Η Άνοδος της Αυτοκρατορίας
Η κινηματογραφική fiction αντλούσε πάντα πλούσιο υλικό από την Αρχαιότητα χαρίζοντας στο ευρύ κοινό φαντασμαγορικά υπερ-θεάματα με έξυπνες και γενναίες γυναίκες, με σούπερ-ήρωες αήττητους, που δίνουν επικές μάχες και βγαίνουν πάντα νικητές και με διάφορα «τέρατα και σημεία» που μας μεταφέρουν μακριά από την πραγματικότητα σε έναν κόσμο ονειρικό.
Η ταινία «300: Η Άνοδος της Αυτοκρατορίας» κινείται μέσα στο παραπάνω πλαίσιο, φέροντας ως προστιθέμενη αξία, βέβαια, τα πλούσια εφέ και την τρισδιάστατη απόδοση των εικόνων καθιστώντας το θέαμα ακόμη πιο καθηλωτικό.
Συνέχεια της υπερ-παραγωγής του 2007 «300», το φιλμ σκηνοθετείται τώρα από το Νόαμ Μούρο και όχι από τον Ζακ Σνάιντερ, σκηνοθέτη του προηγούμενου, ο οποίος όμως συνυπογράφει το σενάριο.
Ο Μούρο δίνει μια νέα version του μύθου των 300, ωστόσο και αυτός βασίζεται σε ένα graphic novel του Φρανκ Μίλερ όπως και οι «300» σε ένα άλλο του ίδιου δημιουργού. Το αποτέλεσμα θα εκπλήξει καθώς ο θεατής βουλιάζει, ακολουθώντας τους ήρωες, μέσα σε ένα σύνολο εντυπωσιακών εικόνων που αναπαριστούν την αναμέτρηση των Ελλήνων και των Περσών στις ναυμαχίες του Αρτεμισίου και της Σαλαμίνας (480 π.Χ.).
Ποικίλα φαρδιά και γενικά πλάνα, όπως και οι συνεχείς κινήσεις της κάμερας αναδεικνύουν ανάγλυφα από τη μια την ατρόμητη τόλμη και αυτοθυσία των Ελλήνων στις μάχες που έδωσαν προκειμένου να προστατέψουν την πατρίδα και τις οικογένειές τους από τον εχθρό και από την άλλη επιδεικνύουν την επιθετικότητα, τη δίψα για κατάκτηση και την εκδικητικότητα των Περσών. Αντιπρόσωποι των δύο αντιπάλων στους οποίους εστιάζει και η αφήγηση είναι ο Θεμιστοκλής και η Αρτεμισία.
Ο Σάλιβαν Στέιπλετον («Οι Διώκτες του Εγκλήματος») μπαίνει στο ρόλο του Θεμιστοκλή, τον πολιτικό και στρατηγό που παρέσυρε τους Πέρσες στα Στενά της Σαλαμίνας οδηγώντας αρκετά πλοία τους στην καταστροφή.
Ο Στέιπλετον ζωντανεύει επάξια αυτή τη μυθική φιγούρα, τονίζοντας την εξυπνάδα και τη γενναιότητά που τη διέκρινε και μας παραδίδει οπτικά το πρότυπο του «καλού καγαθού» πολίτη, του αναπτυγμένου δηλ. ηθικά, πνευματικά και σωματικά πολίτη, το ιδανικό της αθηναϊκής πολιτείας.
Στον αντίποδά του βρίσκεται η Αρτεμισία. Η Έβα Γκριν («Το Βασίλειο των Ουρανών», «Casino Royale») μεταμορφώνεται σε μια γυναίκα σπάνια, σκληρή, πανούργα που ξέρει καλά την τέχνη του πολέμου, όπως ήταν και η ίδια η Αρτεμισία.
Η λύσσα της για εκδίκηση και η ανδρεία της, έτσι όπως αποδίδονται από την ερμηνεία της Γκριν και από τη διεύθυνση του Νόαμ Μούρο παραπέμπει στη φράση που είπε ο Ξέρξης για αυτή, έπειτα από μια εξέλιξη της μάχης: «οι άνδρες μου έγιναν γυναίκες και οι γυναίκες άνδρες».
Η έλξη, ωστόσο, της Αρτεμισίας για το Θεμιστοκλή και η μεταξύ τους σχέση αποτελεί καθαρά εύρημα της κινηματογραφικής fiction ή και του Φρανκ Μίλερ για να καταστήσουν την αφήγηση πιο «πικάντικη» (στην Ιστορία αναφέρεται ένας μύθος για τον καταστροφικό έρωτα της Αρτεμισίας για τον Δαρδάρνο της Άβυδου).
Η ταινία «300: Η Άνοδος της Αυτοκρατορίας» προσφέρει ένα θέαμα ωμό και βίαιο, με διαδοχικές σκηνές επίδειξης γενναιότητας. Αν είστε οπαδοί αυτού του είδους ταινιών, θα την αγαπήσετε.
Σκηνοθεσία:Νόαμ Μούρο. Παίζουν: Σάλιβαν Στέιπλετον, Έβα Γκριν, Λένα Χίντεϊ, Χανς Μάθισον, Ροντρίγκο Σαντόρο, Κάλαν Μάλβεϊ, Ντέιβιντ Ουένχαμ, Τζακ Οʼ Κόνελ, ΆντριουΤίερμαν, Ίγκαλ Νάορ, Άντριου Πλίβιν. Η ταινία προβάλλεται από την Village.
ΔΗΜΗΤΡΑ ΓΙΑΝΝΑΚΟΥ