Κριτική ταινίας: Lego, η ταινία

lego
ΠΕΜΠΤΗ, 20 ΜΑΡΤΙΟΥ 2014

Με μεγάλη περιέργεια πήγα να δω τo πολυαναμενόμενo animation «Lego: Η Ταινία» και έμεινα έκπληκτη από το αποτέλεσμα.

Ζωηρή, πολύχρωμη και υπερ-κινητική, ξεφεύγει από τα συνηθισμένα κλισέ καθώς συνδυάζει ευρηματικά το χιούμορ με τη σκέψη, διασκεδάζοντας τους θεατές μέσα από απίθανες, αστείες ιστορίες και ασκώντας ταυτόχρονα μια κριτική πάνω στο σύγχρονο κόσμο της κατανάλωσης.

Οι σκηνοθέτες του «Βρέχει Κεφτέδες» Φιλ Λόρντ και Κρίστοφερ Μίλερ με μεγάλη όρεξη και μεράκι συνθέτουν ή μάλλον «χτίζουν» μια τρελή ιστορία με τουβλάκια (πάνω από 15 εκατομμύρια τουβλάκια χρησιμοποιήθηκαν για τις ανάγκες των γυρισμάτων), βυθίζοντάς μας κυριολεκτικά μέσα σε όλο το σύμπαν της Lego όπου τα ευτράπελα περιστατικά, οι ανεκδοτολογικές καταστάσεις και η αχαλίνωτη φαντασία συνθέτουν ένα μείγμα που θα διασκεδάσει μικρούς και μεγάλους.

Η ταινία «έσπασε τα ταμεία» στην Αμερική, σημειώνοντας ρεκόρ ανοίγματος για animation. Με πλούσιες αναφορές σε άλλες παραγωγές ποπ-κουλτούρας, τo «Lego: Η Ταινία» επιδεικνύει με κυνισμό και αυτοσαρκασμό μια κοινωνία «προβάτων», μικρών ανθρωπάριων που δεν έχουν καμία ανησυχία ή προβληματισμό αλλά αποδέχονται άκριτα και άβουλα ό, τι τους επιβάλλεται από όσους επιδέξιους κρατούν τα ηνία της εξουσίας.

Έτσι, ο κεντρικός ήρωας Έμετ, ένας φιλήσυχος και μακάριος (επειδή είναι πτωχός στο πνεύμα) εργάτης, δε διστάζει για παράδειγμα να πληρώσει μια περιουσία για έναν καφέ και γενικά ακολουθεί έναν τρόπο ζωής που τον καθιστά απλό γρανάζι μιας κοινωνίας ολοκληρωτισμού.

Αυτός ο ασήμαντος ήσυχος ανθρωπάκος, λοιπόν, που δουλεύει στωικά νυχθημερόν σε ένα εργοτάξιο, θα πέσει ξαφνικά μέσα σε μια τρύπα, θυμίζοντάς μας κατά κάποιο τρόπο την «Αλίκη στη Χώρα των Θαυμάτων» του Λιόυις Κάρολ.

Έπειτα από αυτό το γεγονός, όλα αλλάζουν στην ζωή του. Από ένα ευτυχές λάθος, θεωρείται από όλους ως μια εξαιρετική ύπαρξη, μοναδική, ικανή να σώσει τον κόσμο.

Έτσι, από τη μια στιγμή στην άλλη εμπλέκεται σε έναν πολυτάραχο φαντασμαγορικό περίπλου μέσα στο γενικότερο σκοπό να ακυρώσει όλα τα σχέδια ενός φοβερού τυράννου και να τον εξουδετερώσει. Αν και δεν είναι καθόλου προετοιμασμένος για κάτι τέτοιο, ο Έμετ θα γίνει ο ήρωας ο «εκλεκτός» και θα κάνει την επανάστασή του «ταράζοντας τα λιμνάζοντα νερά».

Το σενάριο είναι λεπτά επεξεργασμένο καταγγέλλοντας με διασκεδαστικό τρόπο τον εφησυχασμό και την έλλειψη κριτικής σε μια καθεστηκυία τάξη πραγμάτων και προσκαλεί το κοινό να τολμήσει να ανατρέψει τους κώδικες, να προσεγγίζει την πραγματικότητα θέτοντας ποικίλα ερωτήματα και να δημιουργήσει τουβλάκι-τουβλάκι ένα δικό του κόσμο -καθιστώντας καλύτερο όλο τον κόσμο- χρησιμοποιώντας τη φαντασία του και δίνοντας εμπιστοσύνη στον εαυτό του. Υπάρχει πιο ωραίο μήνυμα για τα παιδιά αλλά και για τους μεγάλους;

Το όνομα του Έμετ δεν έχει επιλεγεί τυχαία. Αν ανατρέξουμε στην εβραϊκή φολκλορική παράδοση, το «έμετ» παραπέμπει στο μύθο του Γκόλεμ, ένα «πλάσμα ημιτελές», όπως είναι και ο Έμετ, αν λάβουμε υπόψη μας την κενότητα του μυαλού του πριν μπει στη μεγάλη περιπέτεια.

Στο μέτωπο του Γκόλεμ υπάρχει η λέξη «έμετ=αλήθεια». Ο Έμετ μόλις ανακαλύψει την αλήθεια θα μας δείξει πώς κάθε συνηθισμένος άνθρωπος μπορεί να κάνει θαύματα.Έπειτα από όλα αυτά, φαντάζομαι ότι είστε περίεργοι να δείτε την ταινία.

Σκηνοθεσία: Φιλ Λορντ, Κρίστοφερ Μίλερ. Μεταγλωττισμένη.  Με υπότιτλους με τις φωνές των Κρις Πρατ, Γουίλ Φέρελ, Ελίζαμπεθ Μπάνκς, Γουίλ Άρνετ, Νικ Όφερμαν, Άλισον Μπρι, Μόργκαν Φρίμαν, Τσάρλι Ντέι, Λίαμ Νίσον. Η ταινία προβάλλεται από την Village.

ΔΗΜΗΤΡΑ ΓΙΑΝΝΑΚΟΥ