Το παραμύθιασμα του σινεμά πολλοί αγάπησαν αλλά λίγοι παραδέχτηκαν.

Για να είμαι ειλικρινής πολλές φορές έχω παραμυθιαστεί από ταινία. Είναι το καλό σινεμά (και το ευάλωτο του χαρακτήρα πολλές φορές) που συνάδουν σε μία εικονική πραγματικότητα, ότι αυτό που ζεις θα έχει αίσιο τέλος επειδή έτσι το …είδες να συμβαίνει στη μεγάλη οθόνη.

Μην είστε ψεύτες και παραδεχτείτε το ότι δεν είμαι η μόνη που το έχει σκεφτεί αυτό. Αλλά στην πραγματικότητα η απάντηση σε όλα αυτά είναι μία: Ανοησίες. Όταν λέμε ότι το σινεμά είναι ωραιοποιημένα ή δραματοποιημένα παραμύθια (ακόμα και οι πραγματικές ιστορίες) δεν το λέμε γα πλάκα.

Επειδή λοιπόν κανείς μας ΔΕΝ είναι ούτε ο Χιου Γκραντ ούτε η Τζούλια Ρόμπερτς από το Noting Hill, ας σοβαρευτούμε και ας δούμε τα μαθήματα που πρέπει να πάρουμε από τις ταινίες, πριν μας γίνουν…παθήματα.

Μάθημα 1ον: Ο πρώην λέγεται πρώην για κάποιον λόγο
Δεν είσαι (φίλη μου αναγνώστρια και πονεμένη ψυχή) η Κάρι Μπράντσω. Γι’ αυτόν το λόγο , δε χρειάζεται να περιμένεις (με παρέα δε λέω) τον Mr.Big, ο οποίος τελικά θα έρθει (και ας χρειαστεί ένας Μπαρίσνικοφ για να τον διώξει).

Σε τελική ανάλυση, σκεφτείτε πόσα χρόνια της πήρε της δόλιας της fashion icon και sex editor να τον περιμένει.

Μάθημα 2ον: Αν παίζεις με τη σχέση σου κάποια στιγμή θα το πληρώσεις

Για περισσότερες πληροφορίες δείτε τον Μάθιου ΜακΚόναχι (σε εποχές κοιλιακών όχι Dallas Buyers Club και κουλτούρας) που το έπαιζε ελεύθερος κι ωραίος (ναι, κανείς δεν αντιλέγει) και τελικά μπλέκεται στα δίχτυα της Κέιτ Χάντσον στην ταινία «Πώς να χάσετε έναν άντρα σε 10 μέρες».

Επειδή όμως πρόκειται για ταινία (και όχι πραγματικότητα υπενθυμίζω) τα παθήματα και τα αισθήματα ήταν αμοιβαία, αυτοί κατέληξαν μαζί γιατί άξιζαν ο ένας στον άλλον και εσείς νομίζετε ότι θα συμβεί και σε εσάς. Σοβαρά τώρα;

Μάθημα 3ο: Προσοχή στην επικοινωνία
Αν θες να σβήσεις κάποια κακά κομμάτια της ζωής σου, έχε κατά νου ότι στην «Αιώνια λιακάδα ενός καθαρού μυαλού» (υπέροχη ταινία, η αλήθεια είναι) τα πράγματα δεν πήγαν και τόσο καλά.

Τι; Εδώ πρόκειται για σινεμά και δεν παραμυθιάζεσαι; (Βέβαια, αρχίσαμε τα συμφεροντολογικά τώρα).

Μάθημα4ο: αν είναι ο σωστός/η  μην εγκαταλείψεις ποτέ

Αυτό το μάθημα το πήραμε από τον Άνταμ Σάντλερ και την Ντρού Μπάριμορ στα «50 πρώτα ραντεβού». Ως ταινία δεν έχει βαρύτητα, εξιστορώντας την πρσπάθεια του Σάντλερ να υπενθυμίζει κάθε μέρα στην πάριμορ ποιός είναι κ.λπ επειδή αυτή πάσχει από μία σπάνια ασθένεια απώλειας μνήμης. 

Αλλά επειδή η επιτυχία κρίνεται σε μία μικρή λεπτομέρεια, ερωτώ: Πώς θα καταλάβεις αν είναι ο σωστός/η πριν σου σπάσει τα νεύρα κάθε μέρα με τα «άντε πάλι από την αρχή» και τα «γνωριζόμαστε από κάπου»; Πόση υπομονή πια;

Μάθημα 5ο: Άμα σπάσει το γυαλί …
Μου το ‘λεγε η μαμά μου (και η γιαγιά μου, σόι πάει το βασίλειο) «άμα σπάσει το γυαλί δεν ξανακολά». Και είχαν δίκιο. Δείτε για παράδειγμα την Ντέμι Μουρ στην ανήθικη πρόταση, προ πλαστικής μάλιστα.

Ο Ρόμπερτ Ρέντφορντ θαμπώθηκε και πρόσφερε 1 εκατ.δολάρια στον Γούντι Χάρελσον για μία βραδιά με τη γυναίκα του. Αυτός δέχτηκε και η προώθηση της… συζυγικής σαρκός οδήγησε το ζευγάρι σε ρήξη. Και όλα αυτά προ κρίσης εποχή…φαντάσου τώρα.

Στη σημερινή εποχή πάντως  δε νομίζω ότι θα απασχολούσε η ηθική πλευρά τόσο όσο ο φόρος που έπρεπε να πληρώσεις στο κράτος για το ποσό.

Μάθημα 6ο: Αν είναι να κάνεις απιστία, το νου σου με ποιον
Ο Μάικλ Ντάγκλας ακόμα το «φυσάει» και δεν κρυώνει το χουνέρι που έπαθε με την Γκλεν Κλόουζ. Σχεδόν 30 χρόνια μετά και ακόμα έχει τους εφιάλτες του.

Και όλο αυτό ενώ ο ίδιος δεν έπαθε και τίποτα να φανταστείτε. Τι να πει και η καημένη η Κλόουζ δηλαδή; Γι αυτό, προς γνώση και συμμόρφωση…

Μάθημα7ο: Αν αγαπάς κάποιον, μαζεψε λίγο τα πόδια σου μαντάμ

Μάλλον καταλάβατε ότι αναφέρομαι στην ταινία «Τιτανικός». Και ερωτώ; Αν τον αγαπούσε όντως τόσο πολύ, που τα ‘βαλε με συγγενείς, φίλους, αρραβωνιαστικούς και όποιον άλλον βρέθηκε στο διάβα της, γιατί δεν μάζευε λίγο η Κέιτ Γουίνσλετ τα πόδια της να καθίσει και ο δόλιος ο Ντι Κάπριο, που πήγε άδικα;

Γιατί αν δεν ήταν τόσο εγωίστρια, δε θα χρειαζόταν να αναπολεί άσκοπα και να συγκινείται στα γεράματα. Για να μη θυμηθώ, ότι όχι μόνο τον άφησε να παγώσει, του μετακίνησε και τα χέρια όταν πέθανε για να μην έχει βάρος η πόρτα στην οποία ήταν ξαπλωμένη.

Ούτε το πτώμα του να μη βρεθεί δηλαδή. Και μέσα σε όλα παίρνει η κυρία και την υποψηφιότητά της για Όσκαρ ενώ ο κακομοίρης ο Ντι Κάπριο τίποτα. Σε πνίγει το άδικο...

Σόφη Ζιώγου
[email protected]