Ο κινηματογράφος έχει να δώσει τη δική του, αριστουργηματική, απάντηση μέσα από το «Χίτλερ: μια ταινία από τη Γερμανία», του Hans-Jürgen Syberberg.

Το κεντρικό ερώτημα που ταλάνιζε τους ιστορικούς, τους φιλόσοφους, τους κοινωνιολόγους και κάθε σκεπτόμενο πολίτη μετά το πέρας του Β’ Παγκοσμίου Πολέμου ήταν το πώς είχε διαμορφωθεί ο ψυχισμός του γερμανικού λαού και συνακόλουθα γιατί εκείνος δέχτηκε τον Χίτλερ.

Κάνοντας μια αναγωγή - οι πρόσφατες πολιτικές εξελίξεις στην Ελλάδα και την Ευρώπη μας διευκολύνουν ιδιαίτερα να το κάνουμε αυτό, δυστυχώς – μπορούμε να στοχαστούμε σχετικά με τη γοητεία που φαίνεται να ασκεί ο φασισμός διαχρονικά σε πολλά στρώματα της δυτικής κοινωνίας.

Ο Hans-Jürgen Syberberg έφτιαξε μια ταινία χωρισμένη σε 4 μικρότερης διάρκειας, αυτόνομες, αλλά ταυτόχρονα διασυνδεόμενες. Το κάνει αυτό χρησιμοποιώντας διάφορες αφηγηματικές τεχνικές, από παραμύθια και τσίρκο, μέχρι φιλοσοφικούς διαλόγους και μαγικές τελετουργίες.

Συνδυάζει αληθινές μαρτυρίες και ηχητικά ντοκουμέντα με τολμηρές καλλιτεχνικές αναφορές. Το τελικό αποτέλεσμα; Μια από τις πιο αριστουργηματικές καταθέσεις της Έβδομης Τέχνης.

Τα 4 μέρη της ταινίας περιλαμβάνουν αναλυτικά:

Μέρος Α: Το δισκοπότηρο
Μέρος Β: Ένα γερμανικό όνειρο
Μέρος Γ: Το τέλος μιας χειμωνιάτικης ιστορίας
Μέρος Δ: Εμείς, τα παιδιά της κολάσεως

Σκηνοθεσία: Hans-Jürgen Syberberg. Παίζουν: Harry Baer, Heinz Schubert, Peter Kern, Hellmut Lange. Η ταινία προβάλλεται σε επανέκδοση από τη New Star.