Πολύς ντόρος γίνεται τον τελευταίο καιρό γύρω από το όνομα του Sean Penn. Κυρίως για τη σχέση του με την Charlize Theron.

Κάπως έτσι θυμήθηκα τις κινηματογραφικές στιγμές του, που τον έκαναν να κατακτά επάξια μία θέση μεταξύ των ξεχωριστών ερμηνευτών της 7ης Τέχνης αλλά και της δικιάς μου λίστας με τους αγαπημένους ηθοποιούς.

Προσωπικά, θεωρώ ότι είναι υποτιμημένος, παρά τα 2 oscar και τις 5 συνολικά υποψηφιότητές του και αυτό γιατί συχνά όποιος αναφέρει το όνομά του δεν παραλείπει να μιλήσει για τον πρώην γάμο του με τη Madonna αλλά και για το ευέξαπτο του χαρακτήρα του.

Τα χρόνια όμως έχουν περάσει από τότε και ειλικρινά θεωρώ ότι η υποκριτική του δεινότητα έχει θριαμβεύει. Ο ίδιος έχει τσαλακωθεί για ρόλους και αυτό απλά αποδεικνύει πόσο τυχερό είναι το σινεμά που τον έχει.

1993, Carlito's Way, ο Sean Penn πιτσιρικάς ακόμα τότε υποδύεται τον David Kleinfeld δίπλα στον μοναδικό Al Pacino. Οι «οδυνηρές» επιδόσεις του ως κοκαϊνομανής και τρελαμένος δικηγόρος έκαναν το συγκλονιστικό, εγκληματικό δράμα του Brian De Palma ακόμη πιο αξιομνημόνευτο. Ταινία που κυριαρχεί στον τομέα της, είναι η αλήθεια.

Επόμενη στάση το «I am Sam», Το όνομά μου είναι Σαμ, κατά το ελληνικότερο. Προσωπικά, θεωρώ τη συγκεκριμένη ταινία (μαζί με το Χορεύοντας στο Σκοτάδι του Lars von Trier) μία από τις πιο σπαρακτικές στιγμές του σύγχρονου κινηματογράφου.

Η μεταμόρφωσή του μοναδική. Η ευελιξία στο ρόλο του πατέρα με σύνδρομο Ντάουν και της υπερπροσπάθειάς του να ανταποκριθεί ως σωστό «role model» για την κόρη του (Dakota Fanning) επώδυνα αφοπλιστική.

Ο Alejandro González Iñárritu τον σκηνοθετεί το 2003 στο «21 γραμμάρια». O Penn ως ετοιμοθάνατος μαθηματικός γίνεται αποδέκτης ενός μοσχεύματος καρδιάς, που λαμβάνει από έναν νεκρό ενός δυστυχήματος.

«21 γραμμάρια», τόσο υπολογίζεται το βάρος της απώλειας της ψυχής, όταν πεθαίνει κάποιος. Η συγκλονιστική ερμηνεία καθηλώνει. Εξίσου, μοναδική και η εμφάνιση του έτερου υπέροχου (και επίσης υποτιμημένου- ναι, και ας έχει πάρει oscar), Benicio Del Toro.

Την ίδια χρονιά ως πατέρας που θρηνεί, είναι λιτά καθηλωτικός. Στο «Mystic River» (Μυστικό ποτάμι), η έκφραση του Penn, που υποδύεται τον Jimmy Markum, λέει όσα δε μπορούν να πουν οι λέξεις.

Η απόγνωσή του στις πρώτες σκηνές που μαθαίνει για τη δολοφονία της κόρης του σε προϊδεάζει ότι το δράμα του Clint Eastwood, αξίζει πολλά περισσότερα από τα δύο Oscar που απέσπασε. Το δίδυμο Sean Penn – Tim Robbins, εκθειάστηκε από την αμερικανική ακαδημία κινηματογράφου και όχι άδικα.

Αλλαγή συναισθήματος, αλλαγή ρόλου. Ο σκληροπυρηνικός και απόλυτα αρρενωπός Penn μεταμορφώνεται στον Harvey Milk, τον πρώτο ομοφυλόφιλο πολιτικό των ΗΠΑ. Υπό στις σκηνοθετικές οδηγίες του Gus Van Sant, ο Penn πείθει, ενθουσιάζει, διαπρέπει. Το 2o Oscar είναι δίκαιο και αναμενόμενο.

«Το δέντρο της Ζωής» από τον Terrence Malick, το  «Gangster Squad» αλλά και το κακώς όχι τόσο αναγνωρισμένο «This Must Be the Place» (Εκεί που χτυπά η καρδιά μου) του Paolo Sorrentino είναι απλά ακόμη 3 λόγοι που κάνουν τον Sean Penn ένα υποκριτικό ταλέντο με ανεξάντλητα αποθέματα δημιουργίας.

Σόφη Ζιώγου
[email protected]