«Μέρα χωρίς γέλιο είναι μία χαμένη μέρα» έλεγε ο master της κωμωδίας Charlie Chaplin.

Ο δημιουργός που στην ουσία «φιλοτέχνησε» την κωμωδία στον κινηματογράφο, γεννήθηκε σαν σήμερα το 1889 σε μία πόλη της Αγγλίας.

Τι να πρωτογράψεις όμως για έναν άνθρωπο που  η ζωή του μπροστά και πίσω από τις κάμερες ήταν απλά συγκλονιστική;

Γιος καλλιτεχνών, ο Charles Spencer Chaplin, βγήκε στη σκηνή στα 5 του χρόνια και απλά άφησε το κοινό άφωνο.

Παντρεύτηκε τέσσερις φορές και απέκτησε 11 παιδιά. Με την τελευταία του σύζυγο μάλιστα, την Oona Chaplin απέκτησαν από το 1943 ως το 1977, 8 παιδιά.

Ήταν 29 ετών όταν παντρεύτηκε την Mildred Harris, ενώ εκείνη 17. Τη δεύτερη σύζυγό του την Lita Grey, την παντρεύτηκε όταν εκείνος ήταν 35 και εκείνη μόλις 16 ετών.

Στον τρίτο του γάμο, ο Chaplin ήταν 47 χρονών και η Paulette Goddard, 26 ενώ με την Oona O’ Neil εκείνος ήταν 54 και εκείνη 17 ετών.

Ακόμη και όταν είχε γίνει εκατομμυριούχος, συνέχιζε να μένει σε ένα φτωχικό δωμάτιο ξενοδοχείου ενώ τα στούντιό του παρέμεναν σε φορτηγά για μήνες.

Κατέστρεψε το μοναδικό αρνητικό της ταινίας «The Sea Gull» (1933) μπροστά σε κοινό. Το φιλμ δεν προβλήθηκε ποτέ, προφανώς επειδή ο ίδιος απογοητεύτηκε από την κακή ερμηνεία της συμπρωταγωνίστριάς του Edna Purviance.

Η έπαυλή του στο Beverly Hills ήταν γνωστή με το όνομα «Breakaway House». Την είχε σχεδιάσει ο ίδιος ο Chaplin και την είχαν χτίσει δύο συνεργάτες του τεχνικοί από τα στούντιο.

Το πρώτο του παιδί, ο Norman Spencer γεννήθηκε στις 7 Ιουλίου του 1919. Το παρατσούκλι του ήταν «μικρό ποντίκι», είχε γεννηθεί με διάφορες αναπηρίες και έζησε μόλις 3 μέρες.

Το τελευταίο του παιδί, ο Christopher Chaplin γεννήθηκε στις 8 Ιουλίου του 1962, όταν ο Charlie Chaplin ήταν 73 ετών.

Στο βιβλίο της «Tramp: The Life of Charlie Chaplin» η Joyce Milton αφήνει να εννοηθεί ότι το κλασικό και αμφιλεγόμενο δημιούργημα του Vladimir Nabokov «Lolita» ήταν εμπνευσμένο από τη σχέση του Chaplin με την Lita Grey, τη δεύτερη σύζυγό του.

Φήμες λένε ότι κάποτε ο Charlie Chaplin πήρε μέρος σε έναν διαγωνισμό για μίμους του και ήρθε…δεύτερος. Άλλες «γλώσσες» λένε πως ήρθε τρίτος.

Όταν ο Stan Laurel (Ο λιγνός του «Χοντρός και Λιγνός) μετακόμισε στις ΗΠΑ ήταν συγκάτοικος με τον Chaplin. Στο δωμάτιο που νοίκιαζαν απαγορευόταν να μαγειρεύουν και για να καλύψουν τον ήχο του τηγανιού, ο Chaplin έπαιζε βιολί όσο μαγείρευε ο Laurel.

Η γαβάθα και το μπαστούνι του πωλήθηκαν για 150.000 δολάρια το 1987.

Στις 6 Ιουλίου του 1925 ήταν ο πρώτος ηθοποιός που φωτογραφήθηκε για το εξώφυλλο του περιοδικού Time.

Ήταν επίσης ο πρώτος ηθοποιός στον οποίο βασίστηκε ένα ολόκληρο κόμικ. Ο Ed Carey το 1916 έφτιαξε το «Pa's Imported Son-in-Law», που αναφερόταν στις περιπέτειες του Chaplin.

Στην Ισπανία είχε διαφορετικό ηθοποιό που τον ντουμπλάριζε σε κάθε ομιλούσα ταινία του.

Ήταν γαμπρός του Ευγένιου Ο’ Νιλ.

Πολλοί πίστευαν ότι ο Chaplin είχε καστανά μάτια. Μάλλον, λόγω των ασπρόμαυρων ταινιών του. Στην πραγματικότητα, τα μάτια του ήταν καταγάλανα.

Τα αποτυπώματα των χεριών του, των ποδιών του και η υπογραφή του είχαν αποτυπωθεί σε τσιμέντο στο Grauman's (σημερινό Mann's) Chinese Theatre στο Χόλιγουντ. Όταν όμως έγιναν γνωστές οι πολιτικές του πεποιθήσεις, το κομμάτι αυτό του τσιμέντου απομακρύνθηκε από κοινή θέα και μέχρι σήμερα δεν έχει βρεθεί.

Αν και ο Χίτλερ δεν τον συμπαθούσε καθόλου- κυρίως επειδή είχε λανθασμένα πληροφορηθεί ότι ήταν Εβραίος, άρα τον μισούσε- γνώριζε πολύ καλά ότι ήταν αγαπητός στον κόσμο.

Αυτή ήταν και η αιτία που άφησε το ίδιο μουστάκι. Θεωρούσε ότι θα τον έκανε αγαπητό στον κόσμο. Μάλιστα, ο Χίτλερ γεννήθηκε μόλις 4 μέρες μετά τον Chaplin.

Το Θωρηκτό Ποτέμκιν ήταν η αγαπημένη ταινία του Charlie Chaplin.

Το πρώτο του Oscar το παρέλαβε το 1972 στην 44η απονομή και ήταν τιμητικό για την καθολική προσφορά του στο σινεμά. Εμφανίστηκε στη σκηνή κλαίγοντας και στέλνοντας φιλιά στο κοινό που βρισκόταν στη διοργάνωση.

Την επόμενη χρονιά μάλιστα, κέρδισε και άλλο χρυσό αγαλματίδιο. Όχι ο ίδιος ακριβώς αλλά η ταινία του  «Φώτα της ράμπας». Αν και το φιλμ ήταν απο το 1953, στις ΗΠΑ προβλήθηκε το 1972, εξ’ ου και το καθυστερημένο Oscar.

Με τον Buster Keaton είχαν μία πολύ ενδιαφέρουσα σχέση αν και θεωρούνταν καλλιτεχνικοί εχθροί. Όταν ο Keaton ήταν εκτός δουλειάς και χωρίς λεφτά, ο Chaplin τον προσέλαβε στα «Φώτα της Ράμπας».

Στην αυτογραφία του ο Keaton αποκάλεσε τον Chaplin «Ο σπουδαιότερος κωμικός του βωβού κινηματογράφου όλων των εποχών».

Αν και έζησε και εργάστηκε χρόνια στις ΗΠΑ δεν πήρε ποτέ αμερικανική υπηκοότητα.

Συνέθεσε περισσότερες από 500 μελωδίες μεταξύ των οποίων τα «Smile» και «This Is My Song».

Μέχρι και τις τελευταίες του ταινίες ποτέ δεν έπαιζε βάση σεναρίου.

Ο Marlon Brando καλλιτεχνικά τον θεωρούσε ως τον πιο ταλαντούχο άνθρωπο της κινούμενης εικόνας, αλλά στα γυρίσματα της τελευταίας ταινίας του Chaplin, «Η κόμισσα από το Χονγκ Κονγκ», οι δύο σούπερσταρ δεν τα πήγαιναν καθόλου καλά.

Μάλιστα ο Brando τον περιέγραψε ως «τον μεγαλύτερο σαδιστή που έχω γνωρίσει ποτέ». Ο Chaplin, από την άλλη είχε πει ότι «το να δουλεύεις με τον Brando είναι απλά «αδύνατο».

Μέχρι το 2011, ήταν ο άνθρωπος που είχε αποσπάσει το μεγαλύτερο σε διάρκεια χειροκρότημα σε απονομπή των Oscar: 12 λεπτά.

Η τελευταία ταινία που είδε και μάλιστα την καταχάρηκε ήταν ο Ρόκυ (1976).

Ο Chaplin πέθανε από φυσικά αίτια στις 25 Δεκεμβρίου του 1977 στο σπίτι του στην Ελβετία. Στις 3 Μαρτίου του 1978, το πτώμα του εκλάπη από το νεκροταφείο του Corsier-Sur-Vevey.

Η αστυνομία το ανακάλυψε στις 18 Μαΐου του ίδιου χρόνου. Ήταν εκ νέου θαμμένο σε ένα θησαυροφυλάκιο το οποίο κάποιοι είχαν χτίσει με τσιμέντο.

«Το μόνο που χρειάζομαι για να κάνω μία κωμωδία, είναι ένα πάρκο, έναν αστυνομικό και ένα όμορφο κορίτσι» έλεγε και είχε τόσο δίκιο.

Σόφη Ζιώγου
[email protected]