Η Nicole Kidman το πάτησε το πόδι της στις Κάννες (και το ‘χαμε και ένα άγχος θα φτάσει δε θα φτάσει). Τι κι αν η βασιλική οικογένεια έχει τα νεύρα της μαζί της ή καλύτερα με την ταινία που ανοίγει σήμερα τις Κάννες, όπου η αυστραλιανή σταρ υποδύεται τη Grace του Μονακό;

Τι κι αν επιμένουν οι «θρόνοι» ότι η πάλαι ποτέ sweetheart των ΗΠΑ που έκλεψε την καρδιά του Ρενιέ, δεν ήταν έτσι όπως απεικονίζεται στην ταινία, η Nicole με ένα χαμόγελο, που πραγματικά τσακίζει κόκαλα, εμφανίστηκε να χαιρετά θαυμαστές και περίεργους που παρευρέθηκαν για να την προϋπαντήσουν.

Αλλά η πικρή αλήθεια είναι ότι το σινεμά έχει μπει στα ενδότερα των βασιλικών παλατιών ουκ ολίγες φορές. Μόλις πέρυσι μία ακόμα ταινία με την αδικοχαμένη λαίδη Ντι και την Naomi Watts στην κινηματογραφική της ενσάρκωση, κυκλοφόρησε με σκοπό να ταράξει τα νερά αλλά στην ουσία πέρασε τόσο αδιάφορα που ούτε καν την ευκαιρία να απογοητεύσει δεν είχε.

Αν όμως ξεκαθαρίσουμε ότι το σινεμά δε μπορεί να διδάξει ιστορία (απλά να την παρουσιάσει) και ότι την ιστορία τη γράφουν οι νικητές, μπορούμε απλά να απολαύουμε ταινίες και κυρίως ερμηνείες με ύφος …γαλαζοαίματου.

Στις καλύτερες ξεχωρίζει φυσικά η μοναδική κυρία του βρετανικού σινεμά, η Helen Mirren, που με την οσκαρική της ερμηνεία ως Βασίλισσα Ελισάβετ, παλεύει να αντιμετωπίσει τα γεγονότα μετά το θάνατο της πριγκίπισσας Νταϊάνα.

Το ίδιο υπέροχος ήταν και ο Colin Firth στο «Λόγο του Βασιλιά», όπου ερμηνεύοντας τον Βασιλιά Γεώργιο τον 6ο της Αγγλίας μεγαλούργησε και απέσπασε δικαίως το πρώτο του χρυσό αγαλματίδιο, μία χρυσή σφαίρα, ένα Bafta και πολλές άλλες διακρίσεις.

Αντίστοιχα καθηλωτική ήταν και παλαιότερα η Cate Blancett ως Ελισάβετ η πρώτη, αλλά ειλικρινά δεν περίμενα κάτι καλύτερο από μία τέτοια ηθοποιό ενώ στα must see είναι και η αξέχαστη ερμηνεία της Elizabeth Taylor ως Κλεοπάτρα, στα ατελείωτα εκείνα έπη του αμερικανικού  κινηματογράφου του ’60.

Βέβαια, εκτός από αυτές τις βασιλικές ερμηνείες υπάρχουν και οι άλλοι…γαλαζοαίματοι, οι πιο –πώς να το πω;- ανάλαφροι.

Η Sofia Coppola επιχείρησε να γράψει και να σκηνοθετήσει την Kirsten Dunst ως Μαρία Αντουανέτα και σίγουρα δεν έπεισε ενώ η «φανταστικές» περιπέτειες μίας σεναριακής πριγκίπισσας, της Anne Hathaway στον πρωταγωνιστικό ρόλο, ακόμα και με τη συμβολή της Julie Andrews ως Βασίλισσα, ακόμα και με ένα σίκουελ με νέες περιπέτειες δεν ξεπέρασε τις προσδοκίες τύπου «προβολή μόνο Κυριακή μεσημέρι, καλοκαιράκι στον καναπέ για να με πάρει ο ύπνος».

Στα must των fake βασιλιάδων του παγκόσμιου σινεμά, δε μπορώ παρά να αναφερθώ στο ένα και μοναδικό cult πλέον πρίγκιπα: τον πρίγκιπα της Ζαμούντα.

Τα 80s στα καλύτερά τους, ένας ανθρώπινος πρίγκιπας, μία φανταστική χώρα που σε κάθε κήπο περπατούν ελεύθερα ελέφαντες, υπηρέτριες με χρυσάφια, ρουμπίνια και κορμι μοντέλου να σε πλένουν και να σου πετάνε ροδοπέταλα στον δρόμο σου, ένα βασιλικό ζεύγος με καμία οικολογική αίσθηση, ένας φιλοχρήματος wanna be τεράστιος επιχειρηματίας  εστίασης και μία πρωτότυπη κωμωδία που είτε το πιστεύετε είτε όχι είχε 2 υποψηφιότητες για Όσκαρ το 1989.

Ναι... Your Highness, μαζί με τις ταινίες «Ο Άνθρωπος της βροχής»,  «Ο Μισισιπής καίγεται», «Εργαζόμενο κορίτσι», «Επικίνδυνες σχέσεις» και «Ο Σκαθαροζούμης».

Σόφη Ζιώγου
[email protected]