Κριτική ταινίας: Maleficent
Η πιο διάσημη κακιά του μαγικού κόσμου της Disney παίρνει «σάρκα και οστά» μέσα από τα χαρακτηριστικά της Αντζελίνα Τζολί και έρχεται να μας συναρπάσει στο φιλμ φαντασίας «Maleficent».
Τη σκηνοθεσία έχει αναλάβει ο Ρόμπερτ Στρόμπεργκ, ο βραβευμένος καλλιτεχνικός διευθυντής των «Avatar» και «Η Αλίκη στη Χώρα των Θαυμάτων», ο οποίος ενδύει με το καθαρά προσωπικό του στυλ μια ιστορία εμπνευσμένη από την κλασική ταινία κινουμένων σχεδίων «Η Ωραία Κοιμωμένη» (1959) της Disney.
Πρόγονος της Maleficent είναι η αρχαία θεά Έριδα, θεά της φιλονικίας που σπέρνει το μίσος και τον πόλεμο. Η Maleficent είναι το πρόσωπο μιας κακιάς νεράιδας, άσχημης, καμπουριασμένης και γερασμένης στην «Ωραία Κοιμωμένη» (1697) του Charles Perrault από την οποία εμπνεύστηκαν οι αδελφοί Γκριμ και έφτιαξαν τη δική τους version (1812).
Με τα νέα μέσα της τεχνολογίας, τώρα δίνεται μια νέα σύγχρονη εκδοχή αυτού του μυθικού προσώπου.
Στην ταινία μάς αποκαλύπτονται τα γεγονότα που οδήγησαν τη νεράιδα να δώσει μια βαριά κατάρα στη νεογέννητη Αυγή. Επάνω σε αυτή τη βάση στηρίζεται και εξελίσσεται μια ιστορία, που καταλήγει να εκθειάσει την αξία της δικαιοσύνης και τη δύναμη της αγάπης η οποία, όταν είναι αληθινή, μπορεί να υπερνικήσει κάθε εμπόδιο.
Η Maleficent αυτή τη φορά δεν είναι άσχημη, το αντίθετο μάλιστα, θα λέγαμε γοητευτική: φορά μονίμως κόκκινο κραγιόν και έχει μεγάλα γοητευτικά μάτια πίσω από τα οποία, όμως, διακρίνεται ο θυμός και η δίψα για εκδίκηση.
Το πρόσωπο της Τζολί με τις έντονες γωνίες, τα σαρκώδη χείλη και το μυστηριώδες βλέμμα ταιριάζει απόλυτα στην ενσάρκωση αυτού του νέου τέρατος που έρχεται μετά τον Godzilla να κατακτήσει τους οπαδούς των φανταστικών ταινιών με τέρατα και υπεράνθρωπα σημεία.
Να σημειώσω ότι η παραγωγή είναι θεαματική, θα ήταν μάλλον κάτι κοινότοπο, καθώς όλες οι παραγωγές αυτού του είδους στοχεύουν στην κατασκευή ενός εντυπωσιακού θεάματος και συνήθως το καταφέρνουν.
Με το 3d, μάλιστα, όλος ο παραμυθένιος κόσμος του Ντίσνεϋ παίρνει άλλες διαστάσεις˙ οι πύργοι, η πυκνή βλάστηση, τα άγρια δάση και τα ξωτικά μεγεθύνονται, παρασέρνοντάς μας σε ένα σύμπαν, όπου όλα είναι δυνατά, παραμυθένια και απόκοσμα.
Τα οπτικά εφέ προσφέρουν άψογα τις υπηρεσίες τους στην έντονη αποτύπωση όλων των μαγικών κινήσεων που η νεράιδα επιχειρεί κατά βούληση.
Η οργή της αναπαρίσταται με ενέργειες κατακλυσμού, το πομπώδες θέαμα έχοντας αντικαταστήσει τη λεπτή δουλειά του ηθοποιού ή τη μαγεία ενός λεπτού συνδυασμού εικόνων.
Οι καλές νεράιδες όταν είναι φτερωτές είναι τόσο μικροσκοπικές που θυμίζουν κουνούπια. Οι σκηνές όπου συμμετέχουν είναι επιτηδευμένα αστείες και χρησιμεύουν ως ιντερμέδιο στη δράση.
Το ξανθό αγγελικό παρουσιαστικό της πριγκήπισσας (Ελ Φάνινγκ), ως σύμβολο της αγνότητας και του καλού, έρχεται σε αντίθεση με την τρομακτική όψη της Maleficent.
Τα τεράστια γυριστά κέρατα –προέκταση των κλαδιών του άγριου δάσους;- παραπέμπουν στην αγριότητα και το υπερφυσικό. Το «Maleficent» θα εντυπωσιάσει όσους αγαπάνε τις ταινίες φαντασίας του συγκεκριμένου είδους.
Σκηνοθεσία: Ρόμπερτ Στρόμπεργκ. Παίζουν: Αντζελίνα Τζολί, Ελ Φάνινγκ, Τζούνο Τεμπλ, Σάρλτο Κόπλεϊ, Σαμ Ράιλι Μπρέντον Θέιτς. Εταιρία Διανομής: FEELGOOD.
ΔΗΜΗΤΡΑ ΓΙΑΝΝΑΚΟΥ