Το να δημιουργήσεις μια ταινία που να εξελίσσεται σε πραγματικό χρόνο είναι ένα δύσκολο επίτευγμα, όταν όμως λειτουργεί, τα αποτελέσματα είναι καθηλωτικά και η αγωνία ξεπερνά κάθε επίπεδο.

Το να δημιουργήσεις μια ταινία που να εξελίσσεται σε πραγματικό χρόνο είναι ένα δύσκολο επίτευγμα, όταν όμως λειτουργεί, τα αποτελέσματα είναι καθηλωτικά και η αγωνία ξεπερνά κάθε επίπεδο.

Όχι μόνο το «Τρέξε, Λόλα, τρέξε» (Run Lola run, 1998) τρέχει σε κανονικό χρόνο, αλλά το κάνει και τρεις φορές. Ίσως η ταινία-ορισμός ενός τέτοιου αφιερώματος και σίγουρα από τις πρώτες που σου έρχονται στο μυαλό. Έχουν περάσει 16 χρόνια από την κυκλοφορία του και παραμένει καταιγιστικό και συναρπαστικό.

Το φιλμ «Στην κόψη του χρόνου» (Nick of Time, 1995) μπορεί να μην έχει περάσει το τεστ του χρόνου, αποτελεί πάντως μια διασκεδαστική περιπέτεια, με τον Johnny Depp να υποδύεται έναν βαρετό συνηθισμένο τύπο που βλέπει τη ζωή του να αλλάζει, όταν καλείται να σκοτώσει έναν πολιτικό για να μη συμβεί το ίδιο στην κόρη του.

Αυτό που κάνει την ταινία να ξεχωρίζει είναι ότι όλα αυτά διαδραματίζονται σε κανονικό χρόνο, ενώ και η ερμηνεία του Christopher Walken στο ρόλο του βασανιστή του Depp βοηθά αρκετά.

Η «Ρώσικη Κιβωτός» (Russian Ark, 2002) είναι μια ξεχωριστή περίπτωση από μόνη της. Η ταινία του Aleksandr Sokurov αποτελείται από μια μόνο λήψη 95 λεπτών ενός φαντάσματος που περιπλανιέται στα Χειμερινά Ανάκτορα της Αγίας Πετρούπολης. Είναι μια κιβωτός που μέσα της χωρά ολόκληρη τη ρωσική ιστορία και είναι ένα έργο τέχνης που παρόμοιό του δε θα βρεις.

Πόσο δύσκολο είναι να επικοινωνήσουν δύο άνθρωποι μετά από εννιά χρόνια; Ειδικά όταν είχαν περάσει μαζί μια μέρα που δεν ξέχασε κανείς τους αυτό το διάστημα. Το «Πριν Το Ηλιοβασίλεμα» (Before Sunset, 2004) συνεχίζει την ιστορία των Jesse και Celine ακολουθώντας τους σε μια βόλτα 80 λεπτών στο Παρίσι. Από τις πιο ρομαντικές ταινίες που έχουν γίνει, ακριβώς επειδή είναι τόσο αληθινή.

Η κορυφαία στιγμή του Ρουμάνου σκηνοθέτη Cristi Puiu είναι μια τραγική ιστορία ενός ηλικιωμένου που ξαφνικά νιώθει μια ζαλάδα και καταλήγει στο νοσοκομείο όπου και τελικά πεθαίνει, αφού η επείγουσα θεραπεία του αναβάλλεται. Για 154 λεπτά παρακολουθούμε την «Οδύσσεια του Κυρίου Λαζαρέσκου» (The Death of Mr. Lazarescu, 2005) και παρά το δύσπεπτο περιεχόμενο είναι έτσι γυρισμένο που διαθέτει μια έντονη κωμική αύρα. Η μοναξιά του ανθρώπινου πόνου και ο παραλογισμός στην αντιμετώπισή του αποτυπώνονται με τρομακτική ευστοχία και η ερμηνεία του Ion Fiscuteanu που απεβίωσε δύο χρόνια μετά την ταινία, σου μένει.

Ο Paul Greengrass είναι master στο να μεταφέρει στη μεγάλη οθόνη αληθινά γεγονότα που συγκλόνισαν τον κόσμο και η «Πτήση 93» (United 93, 2006) είναι το αριστούργημά του.

Πρόκειται για την αληθινή ιστορία ενός από τα αεροπλάνα που έπεσαν θύματα αεροπειρατείας την 11η Σεπτεμβρίου 2001 και συνετρίβη στην Pennsylvania μετά από ηρωική αυτοθυσία των επιβατών. Η ταινία χωρίζεται παράλληλα στον αέρα και στην ξηρά με εξαίρεση το τελευταίο 20λεπτο που επικεντρώνεται αποκλειστικά στα όσα συμβαίνουν στο αεροπλάνο.

Το γεγονός ότι ξέρουμε την κατάληξη, κάνει ακόμη πιο δύσκολη και σκληρή την παρακολούθηση, είναι όμως μια ακραία έντονη εμπειρία που αξίζει να βιώσεις.

Η πιο ιδιαίτερη ταινία του Gaspar Noe διαδραματίζεται μέσα σε μια νύχτα στο Tokyo. Αν και εξελίσσεται σε κανονικό χρόνο, το «Enter the Void» (2009) είναι ένα μοναδικό ταξίδι ανάμεσα στη λεπτή γραμμή της ζωής και του θανάτου που αποτελεί αποθέωση του σινεμά. Δεν υπάρχει τίποτα που να του μοιάζει.

Γιάννης Μόσχος