Κριτική ταινίας: Sex Tape: Μια Τρελή Βραδιά
Η δημοσιοποίηση των προσωπικών στιγμών των ανθρώπων μέσω της τεχνολογίας και οι προβληματικές σεξουαλικές σχέσεις που παρατηρούνται συχνά στα παντρεμένα ζευγάρια είναι δύο θέματα που ενώνονται με χιούμορ και δεξιοτεχνία μέσα στην κωμωδία «Sex Tape-Μια Τρελή Βραδιά» του Τζέικ Κάσνταν.
Ο σκηνοθέτης του «Bad Teacher» ξαναβρίσκει την Κάμερον Ντιάζ (την είδαμε πρόσφατα στην «Άλλη Γυναίκα») και τον Τζέισον Σίγκελ και τους κάνει ζευγάρι, δύο ανθρώπους που αγαπιούνται αλλά έχουν χάσει το ρυθμό τους στο σεξ.
Η έλλειψη επιθυμίας για το/τη σύζυγο είναι ένα φαινόμενο που έχει απασχολήσει ψυχολόγους και σεξοθεραπευτές τη σύγχρονη εποχή, καθώς παρατηρείται σε μια πληθώρα ζευγαριών και ταρακουνά τα θεμέλια του γάμου. Ο σκηνοθέτης, βέβαια, της αμερικανικής αυτής κωμωδίας δεν έχει καμία πρόθεση να ανοίξει μια προβληματική επάνω στην κρίση της οικογένειας και στη φθορά των σχέσεων αλλά με έναν παιχνιδιάρικο τρόπο αχνοθίγει την καθημερινή φθοροποιό ρουτίνα ενός ζευγαριού με παιδιά, μια ρουτίνα γεμάτη ευθύνες (όπως η λίστα με τα ψώνια που αποσυντονίζει από την ερωτική συνεύρεση την Άννι), η οποία τους κάνει να ξεχνούν ότι εκτός από γονείς είναι και εραστές.
Για να ξαναβρούν, λοιπόν, τη χαμένη όρεξη και ορμή, η Άννι έχει την τρελή ιδέα να βιντεοσκοπήσουν τα ερωτικά τους παιχνίδια σε ένα iPad (το οποίο βρίσκεται ανάμεσα σε ρούχα μπουγάδας), πιστεύοντας ότι με αυτόν τον τρόπο θα έχουν μεγαλύτερη έμπνευση και θα λύσουν το πρόβλημά τους. Κάτι που πράγματι γίνεται, μόνο που οι κίνδυνοι παραμονεύουν … Ο Τζέι δεν σβήνει το βίντεο και όταν αποφασίζει να το κάνει, είναι πλέον αργά γιατί μέσω μιας εφαρμογής έχει διανεμηθεί σε γνωστούς και φίλους.
Αυτό το στοιχείο αποτελεί το έναυσμα για να ξεκινήσει μια τρελή «κούρσα» του ζευγαριού στον κοινωνικό του περίγυρο, ακόμη και στον εργοδότη (Ρομπ Λόου) της Άννι, στην οικία του οποίου θα συμβούν διάφορα ευτράπελα επεισόδια που θα προσφέρουν στους θεατές αρκετό γέλιο. Ποικίλες κωμικές σκηνές γεννιούνται με έντονο καυστικό χιούμορ που «πατά» επάνω στον κίνδυνο απώλειας της πολιτικής ορθότητας και της αξιοπρέπειας.
Γίνονται αναφορές στα πορνό βίντεο, ένα ζήτημα τόσο επίκαιρο, και στον τρόπο διάχυσής τους, ενώ η φράση «δεν παίζουμε με την τεχνολογία» μάς έρχεται αυτόματα στο μυαλό, έπειτα από τα παθήματα της Άννι και του Τζέι.
Το «Μια Τρελή Βραδιά» παρουσιάζει έναν κόσμο ωραιοποιημένο όπου όλα είναι όμορφα και ευχάριστα, παρά τις τυχόν αδεξιότητες ή κακοτοπιές, ακολουθώντας τη γραμμή όλων των αμερικανικών διασκεδαστικών ταινιών. Όπως παρατηρεί ο Guy Hennebelle μέσα στο βιβλίο του «Les Cinémas Nationaux Contre Hollywood» αναφερόμενος στο «χολλυγουντιανό όπιο», αυτό το σινεμά έχει ως στόχο -μέσα από τη διασκέδαση των μαζών- να συντηρήσει ένα οπτιμισμό απαραίτητο στο american dream, προσφέροντας ένα happy ending του οποίου η βασική λειτουργία είναι να καθησυχάσει το θεατή επάνω στο «καλά» θεμελιωμένο σύστημα (οικογένειας, δικαιοσύνης, ηθικής, πολιτικής).
Πέρα από τους παραπάνω προβληματισμούς, το «Μια Τρελή Βραδιά» παραμένει μια ευχάριστη κωμωδία που με έκανε να γελάσω. Το ίδιο ελπίζω και για εσάς.
Σκηνοθεσία: Τζέικ Κάσνταν. Παίζουν: Κάμερον Ντίαζ, Τζέισον Σίγκελ, Ρομπ Λόου, Ρομπ Κόρντραϊ, Έλι Κέμπερ. Εταιρεία Διανομής: FEELGOOD.
ΔΗΜΗΤΡΑ ΓΙΑΝΝΑΚΟΥ