Κριτική ταινίας: Ο Λαβύρινθος
Μέσα στο γενικότερο συρμό της εποχής που επιτάσσει να δημιουργούνται κινηματογραφικές διασκευές βιβλίων-μπεστ σέλερς για εφήβους, εντάσσεται και η ταινία «Ο Λαβύρινθος» του Ουές Μπολ.
Από τη μεγάλη επιτυχία του «Twilight» και μετά, οι παραγωγοί δράττονται της ευκαιρίας και πρόθυμα προσαρμόζουν για τον κινηματογράφο βιβλία μέσα στα οποία οι χαρακτήρες είναι έφηβοι αλλά συμπεριφέρονται ως ενήλικες, οι ήρωες είναι έξυπνοι, ατρόμητοι, γενναίοι, όμορφοι και έχουν να αντιμετωπίσουν εξωγήινες δυνάμεις, παράξενες και απόκοσμες.
Σε γενικές γραμμές, μέσα σε αυτά τα αφηγηματικά πλαίσια κινείται και «Ο Λαβύρινθος», ταινία βασισμένη στον πρώτο τόμο της τριλογίας επιστημονικής φαντασίας «The Maze Runner» του Τζέιμς Ντάσνερ. Πρόκειται για την περιγραφή μιας δυστοπίας (είδος αγαπητό στο Χόλιγουντ) όπως είναι οι «Αγώνες Πείνας» ή και η «Απόκλιση».
Μια ομάδα αγοριών έχει περικυκλωθεί από ένα τεραστίων διαστάσεων λαβύρινθο, με πανύψηλα τείχη που ανοιγοκλείνουν καθημερινά προ(σ)καλώντας τα παιδιά να ανακαλύψουν το αίνιγμά του, παλεύοντας με τον κίνδυνο. Η άφιξη του Τόμας (Ντίλαν Ο’Μπράιαν από τη σειρά «Teen Wolf»), και, λίγο αργότερα, ενός και μοναδικού κοριτσιού, της Τερέζα (Κάγια Σκοντελάιρο από το «Skins») θα κινήσει τα γρανάζια της δράσης, ξυπνώντας τα μηχανικά τέρατα που κρύβονται πίσω από τους τρομακτικούς τοίχους.
Κυνηγητά, έντονη δράση και «μάχες» που δίνονται με τον κίνδυνο, ενώ η ζωή των προσώπων βρίσκεται συχνά στην «κόψη του ξυραφιού», δημιουργούν μια ατμόσφαιρα σασπένς και παιδιάστικης αγωνίας, καθώς οι έννοιες του εγκλεισμού και της απομόνωσης είναι με τέτοιο τρόπο δοσμένες που θυμίζουν παιχνίδια μικρών παιδιών (με αυτοσχέδια παραπετάσματα και κρυφτό πίσω από τις κουρτίνες).
Εντυπωσιακή είναι η σκηνή όταν χωρίζονται οι τοίχοι σε φύλλα υπερμεγεθή τσιμεντένια που κινούνται ακολουθώντας, λες, ρυθμούς χορογραφίας. Τοίχοι, των οποίων το πραγματικό ύψος είναι 4,80 μέτρα, για λόγους φωτισμού και διαστάσεων των στούντιο και με τα οπτικά εφέ, κατά τη φάση της postproduction, πήραν το μέγεθος των 30 μέτρων.
Υπόκωφες βροντές και βαθιές κραυγές συμπληρώνουν το σύνολο του θεάματος μέσα στο οποίο επιδεικνύονται οι αξίες της τόλμης και της αυτοθυσίας. Ο Ουές Μπολ περνά στην πρώτη του μεγάλου μήκους ταινία με το «Λαβύρινθο», αφού πρώτα έχει σκηνοθετήσει αρκετές μικρού μήκους.
Χαρακτηριστική είναι η «Ruin», που γνώρισε επιτυχία, η δράση της οποίας τοποθετείται μέσα σε ένα φουτουριστικό πυκνόφυτο ντεκόρ, όπως είναι και το περιβάλλον του «Λαβυρίνθου». Υπεύθυνος ψηφιακών οπτικών εφέ στο παρελθόν, ο Μπολ δεν είναι φειδωλός σε αυτά και στη νέα του ταινία, αλλά δημιουργεί ένα θέαμα εντυπωσιακό για τους λάτρεις των παιχνιδιών, των reality shows -όπως το «Survivor»- ή και σειρών, όπως είναι το «Lost».
«Ο Λαβύρινθος» είναι μόνο η αρχή για τους λάτρεις του είδους. Θα υπάρξει και ένα sequel, όπως συμβαίνει συνήθως σε τέτοιες παραγωγές, κάτι που προμηνύει η τελευταία φράση της ταινίας «Τώρα ξεκινά η φάση 2».
Σκηνοθεσία: Ουές Μπολ, παίζουν: Ντίλαν Ο’μπράιαν, Κάγια Σκοντελάιρο, Τόμας Μπρόντι Σάγκστερς, Ουίλ Πούλτερ, Μπλέικ Κούπερ, Κι Χονγκ Λι. Εταιρεία Διανομής: ODEON.
ΔΗΜΗΤΡΑ ΓΙΑΝΝΑΚΟΥ